Dagboek 2009 naar onderkant Vermijd onnodig Engels! sitemap

Nieuw: het begin van het jaar staat onderin!
  

20 december 2009. Natuurlijk valt er in Nederland ook veel te genieten. Er ligt een flink pak sneeuw, inmiddels wel 20 cm. Bij het Tanzaniaanse consulaat, ondergebracht in een vrachtwagenleverancier in Nieuwerkerk a/d/ IJssel staan mooie geschoren vakken van o.a. berberis. Zolang je eraf blijft en er bessen aan zitten OK, met sneeuw erop mooi! En ja, waar krijg je een boomklever op je pinda's? 

15 december Het is behaaglijk warm in ons plastic huis in Nederland. Buiten vriest het en de zon schijnt: heerlijk weer! 

Een van de genoegens van een verblijf in Nederland is dat de bloemen hier zo heerlijk goedkoop zijn. Standaard bij de eerste boodschappenexpeditie: bloemen kopen. Ik heb rode tulpen staan en een snoepje van een rood cyclaampje in een fantastisch potje dat ik op een of andere rommelmarkt hier in de buurt scoorde. Met een beetje goede wil overleeft de cyclamen 5 weken in een te warme omgeving. Als ik hem 's nachts in de hal zet?
De witte cyclaampjes van hetzelfde formaat waren i.v.m. de naderende kerst 50 cent duurder, haha!

10 december Over een paar dagen gaan we naar Nederland. Leuk om kinderen, overige familie en vrienden te zien en om lekkere dingen te eten. En dit keer vooral fantastisch omdat we naar Tanzania gaan, het land van mijn dromen.  
Toch loop ik een beetje weemoedig door de tuin die ik 5 weken niet zal zien. Bij het hek staat nog een rode, eenjarige (van vorig jaar!) nemesia te bloeien, vlak voor een Australische struik, waarvan ik op het ogenblik de naam even niet weet. Zo meteen misschien. 
Ja, daar is ie - met behulp van het kuipplantenboek: Grevillea, misschien rosmarinifolia. Er zat geen kaartje bij, toen ik hem kocht. Geen moeilijke struik, maar hij wil zure grond, terre de bruyère zoals dat hier heet, en de grond hier is meer kalkhoudend, dus houd ik hem maar in een pot en dat gaat goed, want hij bloeit nu voor de 2e keer. 

Wat ik heel jammer vind is dat ik de Oxalis pes-caprae ga missen, hieronder, die ik, geloof ik, nog bijna niet heb zien bloeien, hoewel ik hem al 3 jaar heb. Leuk blad, met sproetjes! Er zit een veelbelovende knop aan! 
Ook het narcisje Narcissus romieuxii -rechtsonder- zit al in de knop. Als het zacht blijft ga ik ze missen, maar als het kouder wordt is er dikke kans dat ik de bloei nog zie. Schatjes zijn het! Als je de naam op z'n Engels moet zeggen is het zoiets als romioeksiai ...

8 december Ik kreeg te horen dat èchte plantenmensen altijd van de Latijnse naam de eerste met een hoofdletter schrijven ... Ik heb vandaag de startpagina en het dagboek 2009 aangepast en ik hoop dat iedereen er heel blij mee is. Rest mij nog wat dagboeken en zo door te lezen. Zou je nu ook Gele ogentroost moeten schrijven? Of zou het alleen voor het Latijn gelden? 
30 november Vrijdag waren Ko en ik in Spanje, lunchen met mijn jongste dochter en haar aanstaande. Klinkt blasé, maar Spanje is hier maar een uur of 2 rijden vandaan en mijn dochter zie ik niet elke dag. 
Op de terugweg bezochten we la Jonquera, een raar dorp aan de grens, waar de prijzen voor b.v. drank, erg laag zijn. Er is daar ook een tuincentrum met goed fruit (dacht ik, maar het fruit was er niet meer) en altijd even leuk: kijken bij de plantjes. Cactusjes en vetplantjes voor 85 cent. Daar kun je een leuk trogje mee vullen. Het meest linke cactusje was niet erg sterk, het een na andere bolletje brak ervan af. Misschien doen ze het wel ... Ik heb nog een leeg trogje staan, want Pelargonium 'Splendide' is helaas overleden.
24 november Het is, denk ik, wel iets van 20 of 21 graden. OK, 20,8 zegt de thermometer ...

De zon schijnt, er is een beetje (milde) wind. Ik heb 2 hagedissen gezien en 18 vlinders, meest witjes en misschien wel vaak dezelfde, maar ook atalanta's, een blauwtje en 2 van iets oranjigs, waarvan ik niet weet wat het is. Als ik ze ooit zie zitten - en dat gebeurt zelden, want het zijn onrustige types, dan lijken ze wel iets op een zandoogje met een oog op de vleugels en verder vlekjes en zo. 

De ceratostigma, die in juni begonnen is, bloeit hier en daar nog steeds. De combinatie van het rode herfstblad en de felblauwe bloemen is erg leuk. 

18 november Het hoeft niet altijd te bloeien om mooi te zijn. Hier een combinatie van uitgebloeide Ceratostigma plumbaginoides en grijsbladige ballota (gepikte stek, ik weet de 2e naam niet) met erachter een cistus van het een of ander en nog iets naamloos en een soort lavendel. 

Ik probeer meestal goed op de hoogte te zijn van de namen, maar als iets lang staat en het niet echt opvallend is, maar meer grijze vulplanten, die het hier zo goed doen, dan mag ik wel eens een naam vergeten. De ceratostigma is een must!

Voor de oplettende kijkertjes; helemaal vooraan staan een paar grijsgroene blaadjes waar ik heel blij mee ben: Convolvulus althaeoides . Met behulp van buurman/terriër Cor, die net zolang zoekt tot hij iets vindt of weet, heb ik hem na járen kunnen bemachtigen en hij DOET HET! Dit is een in het wild voorkomende, grootbloemige, roze winde, waar nooit zaad aan zit en die zich niet laat stekken. Tenminste niet door mij. . 

17 november Veel mensen zullen zich het niet voor kunnen stellen, maar ik ben blij! Waarom? Er zit een pad in een bloempot verstopt. Ik heb ze in geen járen gezien in de tuin en dus ben ik blij dat er weer eens een is. Ze zijn hier vrij groot,  tot wel een cm of 16. Van deze heb ik alleen de bovenkant van zijn of haar hoofd gezien, want hij - voor het gemak - zat helemaal ingegraven. Wel in een pot met iets leuks: geissorhiza ... De padden hier hebben schitterende gouden ogen. 
15 november Vandaag hoef ik geen sokken aan: het is een graad of 17 en bewolkt. 
Er is nog steeds van alles te beleven buiten. Zo zat er een goudhaantje in de olijf, nog geen 2 meter van me af. De podranea bloeit nog steeds, maar de bloemen zijn donkerder dan een tijdje terug. Bij de buurman staat een Arbutus unedo helemaal in bloei. Dat is hier een inheemse struik. En ik liep vanmiddag langs een veld bezaaid met madeliefjes.

12 november Dit is best apart, hoor: Oxalis versicolor moet je aan de onderkant fotograferen! Van boven zijn de bloemetjes gewoon wit, aan de onderkant zie je het tandpastarandje! Aan de knopjes zie je het ook. 

Vandaag heerlijk weer, buiten zitten lunchen!

Het onbekende gras waar ik een tijdje geleden foto's van plaatste is misschien wel een papyrus. Geen idee waar die nou vandaan komt!

11 november Het weer is vandaag iets beter. Er valt nog steeds van van alles te genieten. De cyclamens zijn nu bijna uitgebloeid, maar we kunnen nog lang naar het fraaie blad kijken. Ik kan bij Intratuin bij een tafel met minicyclaampjes wel 20 minuten staan vergelijken. Elke plant heeft zo zijn eigen blad, zijn eigen bloem en soms zelfs wel geur. Ik ben wel een beetje slordig geweest met fotograferen, want erg scherp zijn ze niet.  

Het schijnt dat de streepjes op de bloem van Crocus medius of Crocus ligusticus wijzen op een virus ... Evenzogoed blijft het een fraaie bloem.

10 november Toch nog wat Crocus medius/ligusticus bij wijze van afscheidscadeautje nu we toch echt de winter ingaan. Tot mijn plezier zijn ze er dit jaar weer, nadat ze vorig jaar lieten afweten. Ik denk dan direct dat er muizen zijn langsgekomen. 
9 november Mijn buurman Cor is zo volhardend als een terriër en hij heeft uitgevogeld hoe dit plantje heet: Diplotaxis erucoides . Afgezien van het feit dat het er schattig uitziet en het ook erg lekker ruikt schijn je het ook nog te kunnen eten! Want het is nauw verwant aan rucola .

5 november Rond deze tijd zijn veel velden bezaaid met witte bloemetjes, alsof er een laagje sneeuw ligt: Ik noem ze maar winterbloemetjes. Ze blijven tot eind maart minstens in beeld. 
De plant is een pretentieloos crucifeertje, maar ik weet de naam niet. Ze doen het prima in een vaasje en ruiken ook nog lekker. Dus ik wil ze best op het terrein hier, maar hoewel ik al een paar keer zaad rond gestrooid heb: er komt niks van. Jammer!
3 november Het is nu wel een beetje winter. Buiten is er niet heel veel meer te doen. Er viel vandaag wat regen, daardoor ruikt het nu niet meer zo Hollands landelijk naar koemest. Droevig feit is dat Rosa mutabilis is overleden, mogelijk als gevolg van het verwijderen van een olijfboom, waarvan Daniel tuinman de stronk heeft besmeerd met round-up. Eén à anderhalve meter weg van de roos, zou dat hem hebben vermoord? Of is het de droogte geweest? Het margrietje is ook ter ziele, de plant waar ik de stek van had geplukt in het dorp. 
Ik heb een mand met viooltjes beplant, donkerrode, roze heb ik ze maar één keer kunnen vinden. De kleine viooltjes houden het veel langer uit dan de soort die 2 keer zo grote bloemen heeft. Ik heb er meestal tot eind mei plezier van, als ik steeds de uitgebloeide bloemen weghaal.
Ook heb ik 'Honkytonk', 'Tinka' en 'Anne-Claire' in de grote grijze pot geplant. Nu moeten er nog wat planten naar binnen als het nog kouder wordt. 

1 november Het weer gaat veranderen. Er komt w.s. regen, de zon is weg en de temperatuur is gezakt. De amaryllissen heb ik in de serre gezet. Die moeten nu een paar maanden rust. Viola koreana, die aan kleistogamie lijdt, maar zulk mooi blad heeft dat het niet erg is, heeft toevallig een bloemetje *). Het is amper 1 cm groot. Als er nou veel bloemetjes aan zouden zitten leek het misschien nog wel wat, maar een zo'n suf gevalletje tussen verwelkend blad, nou nee!

In afwachting van de regen heb ik het tuingedeelte vandaag kwistig bestrooid met koemest. Dat doe ik één keer per jaar, vóór de winter en vóór de regen. 

*) dat bloemetje heeft er zeker 10 dagen aangezeten, totdat 2 slakjes de lastige weg naar de plant - boven op een kast, ver van de tuin zelf - gevonden hadden en eerst het bloemetje opvraten! Slakken zijn verzot op deze plant, ik ken geen plant die ze liever lusten! (In Nederland ligularia, vooruit!)

31 oktober Een paar verrassingen deze week: Acacia longifolia een soort mimosa, die men hier 'quatre saisons' noemt, zelf gezaaid, gaat bloeien. Er zitten niet veel knoppen aan, maar toch. Hij staat ergens boven bij het huisje en krijgt alleen water als ik daar toevallig toch bezig ben. Deze soort heeft smalle, lintvormige bladeren en kleine aartjes met mimosabolletjes.
Ook zag ik daar ergens het rozet van een orchideetje en volgens mij heb ik dat daar niet neergezet! Er had wel al iets aan geknaagd, maar toen ik in het donker met een zaklantaarn ging kijken vond ik niets. 
Tenslotte een bloemknop in een lithops, levend steentje, in een bak op de rand van het balkon, maar of ie nog tot bloei komt ...?  Ja, aan het eind van de middag ging hij open! Leuk hè, zo'n klein plantje met zo'n grote bloem. Ongeveer ware grootte.

Oxalis bowiei zorgt nog altijd voor een plek vol kleur, al is het zowat november. Ik had nog wat knolletjes in een pot, maar heb die nu ook in de tuin gezet, daar kosten ze me minder tijd. Oxalis rubra staat ook nog altijd volop te bloeien. 

 

29 oktober Als je deze foto ziet wat denk je dan? Wow! toch zeker? 
Dit is Pavonia hastata . En geloof het of niet, de plant die ik ooit gekocht heb, heb ik in woede eruit getrokken en weggegooid. Want dit is er een die aan kleistogamie doet. Die eerste plant, ongeveer de eerste aanschaf op plantengebied hier in Frankrijk, kocht ik in Cessenon, toen er daar iets van een wijnfeest of zo werd gevierd. Bij Gill. Ik zette hem ergens in de tuin en zag vele knoppen verschijnen, maar nul bloemen. In die knoppen zat dus zaad. Daar had ik geen zin in, weg ermee! Maar hij had zich al uitgezaaid. Ik herkende de zaailing niet en heb hem uit nieuwsgierigheid laten staan, haha! 
In het najaar krijgt hij af en toe een bloem en die bloemen zijn wonderschoon, ware grootte op de foto. Ik moet wel steeds de naam opzoeken. 

Goed hè, dat nieuwe fototoestel!

27 oktober Ja, herfstcrocussen, colchiums en oxalis, daar is het de tijd voor.

Oxalis rosea waarvan ik eigenlijk niet weet wat voor kleur zij had moeten hebben staat in allerlei tinten roze in één pot. Na deze bloei moet ik ze een keer verpotten. In juli of zo. Deze heeft zich op de een of andere manier weten uit te zaaien in de tuin. 

26 oktober De Oxalis massoniana bloeit goed en de plantjes zijn niet zo achterlijk slap en lang als de witte versie was. Ik heb een mooie pot leeggemaakt en daar gaan ze ná de bloei in en dan hoop ik maar dat er t.z.t. een mooi gevuld geheel ontstaat. De witte Crocus cartwrightianus op de foto rechts is er een die ik vorig jaar ontdekte en daarna weer vergeten ben. Hij heeft w.s. het eerste jaar niet of nauwelijks gebloeid, maar nu mag hij er wezen. 
JACHT
Oxalis massoniana zag ik voor het eerst op een foto in een tijdschriftachtig boek: Bulbs for all climates . Een uitgave van the Australian Women's Weekly Garden Guides. Ik heb het, denk ik, gekocht in 2000 toen Ko en ik in Australië waren. De foto staat op blz 100, maar is wel een beetje geflatteerd: een lage, terracotta schaal met een zee van bloemetjes in bijna dezelfde kleur. De begeerte sloeg onmiddellijk toe!
Eerst komt zo'n naam dan in het grote boek met aantekeningen, dan begint een speurtocht op internet. Ik vond bolletjes in 2003 bij Jim, van Kirstenbosch in Zuid Afrika. Jim wilde ze wel sturen, maar het was niet het juiste seizoen. In januari nog eens vragen, schreef hij. Dat deed ik, maar toen waren ze op. Het jaar erná had hij geen goede oogst. In 2005 probeerde ik opnieuw. Uiteraard had Jim nog allerlei leuke andere dingen, zoals Geissorrhiza radians en bestelde ik naast de oxalis nog e.e.a. Na een paar weken kwam het pakje aan, volgeplakt met fraaie Zuid Afrikaanse postzegels, leuk. Allerlei interessante bolletjes, maar géén Oxalis massonorum, zoals ze bij hem heetten. Sorry, nog een jaartje wachten, want toen was het alweer te laat! Maar toch kwam er een pakje: hij had er nog een paar gevonden. Die gingen in een potje tot de nazomer van 2006, maar toen bloeide hij nog niet.. Eindelijk in 2007 was daar het eerste bloemetje ... WIT!!! En ik vond er niks aan.
Vorig jaar kreeg ik via via een mailtje van iemand die ook belangstelling had voor oxalis. Hij wilde graag mijn witte ruilen voor oranje. Prima idee. Een vriendin ging toevallig naar een open dag in de hortus van Leiden en daar zou hij ook zijn.  Zij nam mijn bolletjes mee en zou de zijne krijgen. Helaas, ze kon de stand niet vinden, want ik kende de oxalis liefhebber als 'Plantworld', maar hij stond als Koos van Dijk of zo in de hortus. Na wat heen en weer e-mailen stuurde ze mijn bolletjes naar hem per post en hij stuurde de oranje exemplaren 'n paar dagen later naar Nijkerk. Maar ja, toen was er net niemand en in Nijkerk gaat van alles goed, behalve de post! Toen ik er 3 maanden later kwam lag er tenminste alleen een onduidelijk briefje van de T.N.T. dat er een pakketje voor ons bij de buren op nr 22 was achtergelaten, geen datum of andere bijzonderheden. Onze buren wonen op 82 als ze in Nederland zijn (en anders in Zuid-Afrika) en op 22 - bij de ingang van ons pretpark - stond de boel leeg ...
Koos van Dijk echter (als hij zo heet, kan ook iets anders wezen) was een aardige man en stuurde de oxalis naar Frankrijk, waar de knolletjes liefderijk werden opgepot en in september begonnen te BLOEIEN. Ietwat flets in vergelijking met de foto uit Australië, maar ik er toch erg blij mee.
25 oktober Oxalis melanosticta in bloei in de serre. Eigenlijk zou ik alles weer buiten moeten zetten, want het is heerlijk weer! 

 

 

Ik ben dus dit dagboek in omgekeerde volgorde aan het zetten: nieuw staat dus voortaan bovenaan.

In het 2e vak staan witte colchiums te bloeien die ik steeds vergeet. Hier en daar Crocus medius. Ik heb me laten vertellen dat er een virus in zit. 

18 oktober Een onbekend gras? is ergens spontaan opgekomen. Ik kan nergens vinden wat het zou kunnen zijn. Niet hoger dan 10 cm.

16 oktober De herfstcrocussen bloeien. Ik heb er niet zo heel veel, maar ik vind ze altijd wel heel mooi. Tot mijn verrassing is de sativus, die vorig jaar af liet weten, nu weer van de partij. Mijn favoriet is Crocus goulymii die ook in de regen fier rechtop blijft staan. 
Blauw is vaak een moeilijke kleur voor de camera. De foto links zijn 'gewoon' gemaakt, de twee rechts zijn onderbelicht. 

13 oktober Gisteren keek ik eens even naar de weersverwachtingen voor deze omgeving en zag tot mijn schrik dat de nachttemperaturen fors omlaag gaan. Zondag zelfs 0°! Dat betekent dat de vorstgevoelige planten als de wiedeweerga naar de serre moeten en dat is altijd een heel karwei. De ene is wat gevoeliger dan de andere. Geraniums b.v. staan wel eens een hele winter buiten zonder veel problemen. 

Dit is Duranta repens en die kan geen vorst verdragen. Hij heeft 2 jaar geleden voor het eerst gebloeid. Dit jaar begon hij al vrij vroeg en de zomer was zó warm dat er ook (niet heel veel) besjes aan zijn gekomen. 

Ik had hem als grote struik in de tuin toen ik in Nigeria woonde vlak voor de Biafra oorlog. Ik vond het altijd een leuke struik, want daar had hij vrijwel het hele jaar èn bloemen èn bessen in een vrolijke blauw/oranje combinatie. Ik kende hem toen al uit mijn Indonesische kinderjaren. Als kind in Indië liep ik al naar de bloemetjes en de bidsprinkhanen te kijken! 

11 oktober Half oktober en evenzogoed nog uitbundige bloei. Grootscheeps aan de muur beneden:podranea dit jaar mooier dan ooit. Ook staan er flinke plukken Oxalis rubra te bloeien, en Oxalis bowiei , beide dankbare soorten. 
Als gevolg van alle regen vorig week bloeit nu de eerste Crocus goulymii en nog een ander soort herfstcrocus, Crocus matthewii komt boven. Er zijn nog steeds sternbergia's en dat is heel laat. Er valt nog veel te genieten.

9 oktober Ik heb er een jaar of 6 op moeten wachten, maar daar is ie dan toch eindelijk: 
Oxalis massoniana of massonorum . In bloei en zo oranje alsof het koninginnedag is.

 

8 oktober Het regent, hoihoi! en ik heb tussen de buien door snel bollen geplant, zaden uitgestrooid en de 2 passiebloem zaailingen bij het prieel gepoot en ze een goede reis gewenst. 

6 oktober Natuurlijk gaat er hier ook altijd van alles mis. Zo zag ik deze week dat een van mijn zorgenkinderen, een groenblijvende amaryllis met een streep over het midden, 'Silhouette' genaamd, aangevreten was door w.s. een slak. Ik kon de boosdoener niet vinden, hoewel ik 3 keer 's avonds laat met een zaklantarentje ben gaan kijken. Slakken zijn behoorlijk honkvast en blijven in de buurt van de plant waar ze mee bezig zijn, rupsen trouwens ook vaak. 

Vandaag vond ik hem: in de overpot van een andere plant, die geen vraat vertoont. Wat een klojo! 

De amaryillis is een zorgenkind omdat ik in de 4 jaar dat ik hem heb er nog niet in geslaagd ben hem in bloei te krijgen. Zelfs IBS - het bollenforum - heeft geen bruikbare adviezen kunnen geven. Ik weet nog steeds niet of hij behandeld hoort te worden als een tropische plant (zonder rust) of als een herfstbloeier (zomerrust) of zelfs voorjaarsbloeier...

5 oktober Mijn verzameling amaryllissen staan in de zomer op het balkon vóór, ver van slakken en min of meer uit de zon. Gedurende de zomermaanden krijgen ze water en mest in de hoop dat er zoveel mogelijk blad wordt geproduceerd. 3 of meer bladeren staan garant voor tenminste één bloeistengel!

Vanmorgen vond ik een liefde tussen de liefdes! Toevallig had ik ook vandaag op internet naar een boek over bidsprinkhanen zitten zoeken en vond er één, 32 blz, 87€, dat is niet leuk meer. Boeken over vlinders, torren, rupsen, insecten in het algemeen: er bestaat van alles, maar een mooi boek vol foto's over de tientallen of misschien wel honderden soorten bidsprinkhanen heeft nog niemand gemaakt. Jammer, jammer, jammer!

 

3 oktober Naar een orchideeëntentoonstelling geweest in l'Abbaye de Fontfroide. Mooie abdij, mooie orchideeën. Ons huis is niet geschikt voor orchideeën en ik ben er maar voor één gezwicht! 

Ik was erg weg van dat minigevalletje, Sigmatostalix radicans , met piepkleine bloemetjes, maar er waren er nóg kleiner. 
Zulke planten moeten vaak een temperatuur van tussen de 15 mini en 33 maxi hebben + een hoge luchtvochtigheid. Aan die voorwaarden kan ik hier niet voldoen, zeker niet aan de luchtvochtigheid. Er liep een jongeman rond met een container regenwater op zijn rug om de planten te benevelen! Ja, ze moeten ook nog regenwater hebben ... 
Van die leuke oranje, foto helaas niet scherp, weet ik de naam niet. Ook niet van de cattleya die ik heb aangeschaft. Er zat een kaartje bij, maar daarop stond op allebei de kanten het adres van de verkoper, de oen! 

De naam is Cattleya binosa 'Wabish Valley'. 

 

30 september De bloemetjes van oxalis kunnen ongelofelijk mooi zijn. De roze is Oxalis lasiandra, de gele oxalis flava. 
Oxalis flava is net uit zijn zomerrust gewekt en begint dan echt direct te bloeien. Andere oxalis-soorten zijn onderweg!

27 september Als ik nou gewoon vergeet dat de winter in aantocht is ben ik dol op dit seizoen! Het is een tijd van verrassingen. Een onverwachte zaailing van Zephyranthes candida hier en een niet geplant wit cyclaampje daar. Zephyrantheszaad komt ongelofelijk snel op, van Z. candida duurt het maar 2 dagen. Aan de Z. citrina kwamen maar twee bloemen, maar daarvan veel zaad; hierbij duurde het wel 4 dagen. Z. candida bloeit pas na  een jaar of 4. . 
Oxalis bowiei is echt leuk in de tuin, met zijn x-large blad en grote roze bloemen. Er komen er steeds meer. Hij bloeit een maand of 2. 
De prijsplant Ceratostigma plumbaginoides (boven) houdt het maandenlang vol. Straks krijgt hij ook nog rood blad! Sternbergia's staan er heel leuk tussen. 

24 september Auckje, iemand die deze site regelmatig bezoekt, vertelde mij dat zij op haar Verbena bonariense zo veel vlinders treft, m.n. koninginnepages. Dat zette me aan het denken, want op de verbena hier zit af en toe een koolwitje, maar meer niet. De vlinders komen bij mij vooral af op centranthus. In Zoeterwoude had ik veel vlinders op Sedum matrona, maar hier heb ik er nog nooit een op zien zitten. In Zoeterwoude zag ik zelden vlinders op de buddleia, maar in Voorthuizen barstte het afgelopen zomer van de vlinders op de vlinderstruik. Bijna allemaal distelvlinders, maar ook witjes, zandoogjes en atalanta's. 
In september is er gewoonlijk een tweede generatie koninginnepages te verwachten, maar er waren er hier niet veel, terwijl ze in mei soms met 4, 5 tegelijk aanwezig waren. 'Kolibrietjes' hangen hier vooral boven en voor centranthus, abelia en salviastruikjes. Wat zijn ze leuk, trouwens! Als ze gaan zitten is het een ordinair uiltje!
Vlinders heb je hier altijd, behalve als het regent of vriest.

Als je toevallig, net als ik, een beetje gemeen bent en een beetje geduld hebt kun je een bidsprinkhaan wel voeren. Daarvoor zijn b.v. de zachtere soort trage, groene sprinkhanen geschikt. (Die bruine, harde met hun fraaie rode of blauwe vleugels krijg je niet te pakken.) Je kunt ze, met een beetje handigheid, gewoon vangen door ze van boven met twee vingers vast te pakken bij de vleugels. Vervolgens zet je hem voor de neus van je bidsprinkhaan en meestal zal je Truus de sprinkhaan razendsnel met haar vangarmen grijpen. Vanmorgen had ik er een op de fruitschaal; die bofte, want er was net eventjes geen verblijfplaats van een bidsprinkhaan bekend. 

Een dikke vlieg aan de binnenkant van je keukenraam is ook vrij geschikt. Vangen met glas/papiertje methode. Dan heel voorzichtig wat water in het glas laten lopen, je hand erover en het papiertje eraf schuiven en eens flink met dat glas schudden. Dan heb je een natte, versufte bromvlieg, die je ook voor de neus van Truus kunt zetten. Jij je vlieg kwijt, Truus een lekker maaltje! 
22 september Ik trof een bruin exemplaar aan toen ik water gaf vanmorgen: een beetje slome Truus ditmaal, maar het lukte niet om een foto te maken met haar priemende oogjes erop. Dat zijn trouwens geen priemende oogjes, maar de plekken waar een bundel van facetten samenkomt. Zoiets. Heb ik me laten uitleggen door meneer Adema van Naturalis, Leiden. De rozemarijn begint voor de tweede keer te bloeien. De blauwe vlekjes zijn van Ceratostigma plumbaginoides, een van de allerbeste planten voor deze omgeving.

Ook Stipa brachychiton , hieronder, bloeit weer; een van de mooiste grassen, met rozige bloemen waar het licht zo fantastisch doorheen schijnt.  Ik heb deze soort maar één keer te koop gevonden, maar hij zaait zich hier ruim uit, dus liefhebbers kunnen best een zaailing krijgen, als de tijd van het jaar het goedvindt!

21 september Hèhe, ze zijn er! Maar nog niet bij mij in de tuin.
20 september Er is onlangs behoorlijk veel regen gevallen en de nabloei is nu begonnen. de sternbergia's laten het nog steeds een beetje afweten, maar de podranea is mooier dan ooit. Het enige bezwaar is dat je hem moet opbinden. Bovendien kan hij pas in mei uitlopen, als b.v. er behoorlijk strenge vorst is geweest. Dan kunnen alle takken invriezen, maar loopt hij weer uit vanuit de wortels. Meestal komt hij gewoon uit de dikste takken tevoorschijn en moet je de dunne van vorig jaar wegsnoeien. Hij bloeit behoorlijk lang, zeker een week of 6.
Zijn anagram, pandorea, bloeit met soortgelijke bloemen in het voorjaar, wit met een rood hart, erg mooi, maar bij mij wil ie niet erg. W.s. krijgt hij niet genoeg zon.

17 september De schoonheden van het najaar: Cyclamen neapolitanum of hederifolium, Allium tuberosum en een eenjarige convulvulus van onbekende herkomst. 

De foto van de cyclamen is niet scherp, dus die moet opnieuw. En dat is nu gedaan: nog niet scherp!

Allium tuberosum is één van de 2 alliums waarmee ik succes heb. De gewone A. neapolitanum en roseum, die hier beide van nature voorkomen, verschijnen ze af en toe.
De andere soort is A. ramosum die in het voorjaar bloeit. Onder succes versta ik dat ze zich in je tuin vestigen en zich uitbreiden. Deze 2 soorten zaaien zich hier uit. Uiterlijk lijken ze wel wat op elkaar, zelfde formaat bloemetje, alleen heeft ramosum een donkerrood nerfje in de bloem. Allium tuberosum heet ook Chinese bieslook en je kunt het blad als bieslook gebruiken. Het smaakt iets naar knoflook. Foto rechtsonder.

14 september Een in het wild voorkomende eenjarige is gele ogentroost *). Wat een heerlijke naam en wat een heerlijke plant. Hij bloeit aan het eind van een lange, droge periode op onmogelijke plaatsen, zaait zich rijkelijk uit en is prima te gebruiken in boeketten. Als ik t.z.t. de uitgebloeide planten eruit trek zitten er maar betrekkelijk weinig wortels aan. Je begrijpt niet hoe het kan. 
*) Orthantha lutea

13 september Een plant, waarvan ik de naam nooit kan onthouden: Russellia equisitiformis , een hele mond vol. De mijne is geel, maar meestal is hij rood. En om dat te laten zien zit er één heel eigenwijs rood bloemetje aan vandaag.

Vervelend is wel, dat ik wel 20 foto's heb gemaakt, maar dat ze allemaal niet goed zijn. 
Bij de 26ste keer of zo is ie wel scherp, maar nu weet ik niet meer precies hoe ik het gedaan heb! 

Ik wou dat de makers van gebruiksaanwijzingen er eens van uitgingen dat gebruikers volslagen debiel zijn en op die manier hun gebruiksaanwijzing op papier zetten. 

12 september Met de nieuwe camera en een beetje photoshoppen kun je wel leuke beelden maken! Dit is de juiste tijd voor het vinden van bidsprinkhanen, waar ik nu eenmaal nooit genoeg van krijg! Deze zat een van haar achterpoten te poetsen.

De eerste sternbergia´s bloeien.

9 september Helemaal te gek, zo'n nieuwe camera. Ik kan op 5 cm afstand foto's maken en dan zijn ze nog haarscherp. Er zitten wel ontzettend veel pixels in en ik denk dat het voor de lezers van de site langer duurt om te laden. Ik hoor het wel als iemand bezwaar heeft .

De foto's zijn gemaakt in de heemtuin in Leiderdorp. Colchiums in bloei, parende waterjuffers en een rode libel op de hand van Joop. Ik hoop dat ik snel een mooie bidsprinkhaan ontdek.

Colchiumbollen kon ik niet vinden in het tuincentrum, jammer!

3 september Gisteren laat in de middag gebeurde er iets heel raars: Ik was doende de vorderingen van Truus en haar groene vrijer te bestuderen toen er plotseling een vlinder om me heen begon te fladderen. Even later waren het er twee. Ze vlogen chaotisch rond en botsten overal tegenaan. Daarbij hadden ze grote belangstelling voor de garagedeuren, m.n. de onderkant. Ik heb de garage op een kier gezet. Er kwamen nog meer vlinders bij, uiteindelijk waren het er een stuk of 7, maar ze gingen zó tekeer, dat ik ze niet goed kon bekijken en ook niet kon tellen. Een stel verdween in de garage en vanmorgen vond ik er daar 2 dood en gehavend. Dat laatste is niet zo vreemd. Ik heb de vlinderstichting gevraagd wat het geweest zou kunnen zijn: misschien een lokkend wijfje in de buurt? 
De vlinderstichting meldt dat het hier een hageheld betreft. Wat een leuke naam!

Hoe de nacht van Truus is verlopen weet ik ook niet. Om een uur of 11 waren het groene mannetje en zij elkaar tot op een cm of 7 genaderd. Toen ik om half 1 ging slapen was het groene ventje niet meer in beeld en zat Truus (of een nieuw aangekomen wijfje) helemaal bovenin de chaenomeles. 
Vanmorgen ben ik natuurlijk direct gaan kijken. Truus (of een ander wijfje? dan moet T ook nog ergens zitten) was niet buitengewoon dik. Als ze de groene had opgegeten zou dat wel het geval moeten zijn: hij was niet echt klein. Misschien heeft hij zich bedacht!
Maar er zat wel een nieuwe kandidaat, dit keer een zachtgele, ook mooi! (Ik krijg de foto's maar niet scherp!) Truus zit minstens 50 cm bij hem vandaan, dus dat kan héél lang gaan duren. 

Er heeft zich een huwelijkskandidaat gemeld voor Truus2009. Hij zit linksonder, zij rechtsboven. Nog zo'n 20 cm uit elkaar. De toenadering kan héél lang duren, want zijn instinct vertelt hem wel dat zij een gevaarlijk type is. Dit gaat hem w.s. het leven kosten, de ziel! 

2 september Je kunt onmogelijk zeggen dat ze het niet goed doen: Acis autumnalis . Ze groeien de tuin uit! Daar zou ik toch echt betere foto's van moeten kunnen maken. Over een weekje!

 

Met het verhuizen van de website ben ik de tekst hiervan kwijtgeraakt. Truus op Verbena bonariensis en rechts een close-up van Zephyranthes citrina .

31 augustus Beetje droevige dag, 31 augustus, zo definitief de laatste dag van de zomer ... 
Ja, cyclamens kunnen verwelkingziekte krijgen en nu moet ik de bol doorsnijden om te kijken of het zo is en verder hopen dat de andere niet besmet is geraakt!
Truus 2009 zat vanmorgen alweer op haar post. Wijfjes bidsprinkhanen zijn behoorlijk honkvast. Mannetjes vliegen rond en belanden dus uiteindelijk in de maag van zo'n dikke dame! 
Wat een verrassing: bloemen aan Zephyranthes citrina . Het verrassingselement is vooral dat ik het niet had zien aankomen. Meestal zie je eerst knoppen en dan denk je: ha, die gaat bloeien, maar hier was gisterenmorgen niks en gisterenavond 2 bloemen, ik had geen knop gezien. In werkelijkheid is de diameter van de bloem maar iets van anderhalve cm en lijkt een beetje op een leuke kleur krokus.
30 augustus In de pot met de cyclamens en Viola koreana is een ramp gebeurd: een cyclamen was helemaal slap. Ik heb hem eruit gehaald en in een andere pot gezet, maar vrees het ergste. Ik weet niet of cyclamens verwelkingziekte kunnen krijgen.
  Wat zou er harder nodig zijn: de camera met meer pixels of de boekjes over digitale fotografie? Ik denk de boekjes. Want afgezien van niet heel veel pixels heeft mijn camera een dikke, ontmoedigende, Franse handleiding en dat is voor een a-technisch persoon niet lekker. Ik ga mijn best doen, ik beloof het. 
Goed oefenen is aan alle kanten belangrijk, want deze winter gaan we, als alles meezit, ter ere van 25 jaar getrouwd naar Tanzania, mijn droomland! Hoeveel fotokaartjes mee? Ik wil deze keer plantjes fotograferen, want ik heb genoeg Kilimanjaro en olifanten. 

Dit is een mooie, tamelijk makke Truus, maar scherp is ze niet. Wel lekker dik. Ze zit vandaag op Verbena bonariensis, die het hier prima doet en lang bloeit. 

 

Leuk nieuws: Anne, die hier vorige week logeerde en ook van de planten is, heeft voor mij Geranium phaeum 'Anne Claire' meegenomen ( de geranium is deels naar haar vernoemd!) plus nog wat onbekende alliums! Van een mede-plantengek krijg je leuke planten cadeau!  
29 augustus Het naseizoen is nu begonnen: de eerste cyclaampjes bloeien. Volgende week verwacht ik sternbergia's! 
Ik heb een nieuwe camera gekocht met meer pixels en, hoop ik, betere macro. Plus 2 boeken over digitaal fotograferen. Komend weekend ben ik even in Nederland en daar ligt e.e.a. op me te wachten. 
Ik heb al eerder melding gemaakt van Cyclamen purpurascens, die onafgebroken gebloeid heeft vanaf het moment dat ik hem heb aangeschaft. Bij de cyclamen in de pot staat Viola koreana met zijn prachtige blad. Een lastige plant, die je moeilijk aan de praat krijgt en bovendien zijn slakken er dól op. De bloemetjes stellen niet veel voor. 

Nu heb ik een probleem: het moeilijke viooltje staat met de cyclamens in één pot en is plotseling erg groot geworden! Ik wil eigenlijk niet rommelen in die pot ...

 
  Dit is Eucomis montana die ik gekocht heb bij dezelfde bollenman als de bovengemelde tulpjes. Er bloeit helaas maar één van de 3 bollen, maar dat zal volgend jaar beter zijn, lijkt me. Misschien zet ik ze wel in de volle grond. Mooie eucomis en de bladeren zijn ook interessant met stippeltjes. 
Bij het bollenforum werd laatst een foto gepubliceerd van een eucomis met donkerrood blad en roze bloemen, heel begerenswaardig. Stond in Washington !

26 augustus Het heeft eindelijk behoorlijk geregend, een nacht en een dag. Dat betekent dat alle emmers vol zijn, maar niet dat de bodem verzadigd is: hoogstens 1 cm nat; als je wat dieper graaft is het nog kurkdroog. 

Maar ik ben wel heel blij: het margrietje, dat ik in voorjaar gestekt heb, zag er hartstikke dood uit. Er overlijden nogal wat planten bij een lange periode van grote hitte; het schijnt dat soms wortels daar niet tegen kunnen. Dus ik had het hoopje ellende al opgegeven, maar er zitten weer groene puntjes aan! 

De stek is genomen van een flinke struik hier ergens in het dorp, met heel grote, witte bloemen. Ik wist helemaal niet of je margrieten wel kunt stekken (of het zelfs wel een margriet is), maar het lukte wonderwel en de kleine groeide voorspoedig, tot de hittegolf toesloeg. 

De roos erachter- de margriet was bedoeld om t.z.t. de lelijke onderkant van de roos te verhullen - ziet er ook miserabel uit. Jaja, dezelfde roos, die in het voorjaar bedolven was onder de bloemen. Ik wacht maar af ...

Mijn oudste dochter heet Tonkie, ontstaan uit haar baby koosnaam: de Honkytonk. Dochter twee heet - serieus - Tinka. Mijn derde dochter heet sjiek Anne-Claire. De naam Tanneke is trouwens even overwogen ...
Ooit groeide er in mijn tuin in Zoeterwoude een Geranium phaeum met geel i.p.v.  groen blad, een spontane mutant, die ik heb opgekweekt en die via via uiteindelijk in het assortiment van de Hessenhof in Lunteren is beland onder de naam Geranium phaeum 'Anne-Claire'. 
Bij 'Tulipes Sauvages', een Franse kweker van verwilderingsbollen, hebben ze één tulp die 'Honkytonk' heet en 'n andere die 'Tinka' heet. 
Toen we in Nederland waren ben ik achter de geranium aan geweest, maar hij was uitverkocht, dus even een jaartje wachten. Anne-Claire wil hem graag voor haar dakterras, maar ik wil hem nu ook, om samen met de 2 tulpjes in een grote bak te zetten. Lijkt me geweldig.

20 augustus Een terebinth is een saaie boom. Hij is oersterk en heeft m.n. in het voorjaar wel aardig, blauwgroen blad en verder vind ik er niks aan. Het is een bijbelse boom, dat wel: Abraham zat onder de terebinthen!
Maar in deze tijd van het jaar heeft hij in alle rommeligheid bessen (hierboven) en daar zijn vogels dol op, dus ligt de kijker binnen handbereik in de keuken, waar het raam uitzicht biedt op een vrij oude, grote struik. Het zijn op het ogenblik vooral jonge roodstaarten, zowel zwarte als gekraagde. Van de 2e soort zijn de jonge vogels al mooi, met zacht abrikooskleurige buikjes, een vrij donkere rug en een uitgesproken lichte ring om het oog, hetgeen in mijn vogelboek niet wordt vermeld. Maar het voortdurend trillen met hun staart is een goed identificatiedetail.
Als het bessenseizoen voorbij is laat de boom veel rare proppen (linksboven) vallen en dat kan ik absoluut niet waarderen.
19 augustus We hebben een hittegolf met aan het eind van de middag temperaturen van 37° of meer. Sommige planten kunnen er niet tegen en gaan dood van de hitte. Zo vrees ik dat de stek van een margriet ter ziele is en ook de Rosa mutabilis ziet er heel beroerd uit ...
Verrassing: de zelfgezaaide Australische mimosa, Acacia rubida , gaat volgend jaar bloeien. Bij terugkomst uit Nederland vond ik er knoppen in. Leuk! 

Het is een rare struik, nu iets van 1,50 meter hoog, met 2 verschillende soorten blad, kleine geveerde, te zien op de linkerfoto en grote gladde, maar dat zijn naar verluidt alternatieve takken.  Soms zit er bovenaan zo'n glad blad ook een stel piepkleine geveerde blaadjes, dus ik geloof 't direct. 

 

Russselia equisitiformis, ook juncea geheten, is meestal oranjerood, maar ik heb ooit een gele kunnen bemachtigen. Ik ken deze plant al uit mijn vroegste kinderjaren in Indië, zoals het toen nog heette: wij zogen honing uit de bloemetjes. 
Vorig jaar heb ik op verzoek voor iemand een stek gemaakt. Het heeft meer dan een half jaar geduurd voordat ik zag dat 'ie het deed'. maar hij stond wel in juni al in bloei! De plant bloeit eindeloos lang en ook in moeilijke maanden als juli en augustus.
 11 augustus Leucojum autumnale tegenwoordig acis geheten, bloeit al sinds begin juli. Het is misschien mijn meest favoriete bolgewasje. Het heeft zich uitbundig door mijn tuin uitgezaaid en zal tot november of zo bloeien. Na twee jaar bloeien de zaailingen. Hier staat het tussen een kruipende 'Silver Falls' '. 

6 augustus Van Herb, van de IBS (International Bulb Society) heb ik 2 bollen mogen kopen van Habranthus floryii . Dat was erg aardig van hem, want meestal gaan zijn bollen - hij bestaat van bollen kweken en woont in Californië - in grote hoeveelheden met dure papieren en zo, dus de koop van zijn vaak bijzondere bollen is niet voor me weggelegd.

De habranthus had, toen ik maandag weer in mijn Franse tuin was, gebloeid en ik dacht al dat ik dat helaas nèt gemist had; maar ik ontdekte nog een knop en een dag later nog 2 andere en nog een dag later waren het bloemen. Een gewas met haast!

Aantekening van Herb: af en toe laten opdrogen, dan komt hij opnieuw in bloei.

26 juli Vandaag even een notitie uit Nederland. Aan de ingang van ons park hier staat een boom met een prachtige vorm en interessante bloeiwijzen: een Amerikaanse hopbeuk. Het heeft een paar jaar geduurd voordat ik dáár achter was.
26 juni Van vriend Jaap heb ik een geweldige truc geleerd: hij heeft voor me uitgezocht dat ik door een foto te onderbelichten wel degelijk goed blauw kan fotograferen en ziehier het resultaat. De convolvulus in de zon op -2/3 en de agapanthus in de schaduw op -1/3. 

20 juni Een succesnummer in de tuin is een anjertje. In het eerste jaar trof ik een of twee planten aan, bewaarde het zaad en strooide het uit. Nu staan er een stuk of 20 planten, her en der verspreid. Hij heet officieel Dianthus silvestris var. Godronianus , een mond vol voor een vrij pretentieloos plantje. 
Het wordt ongeveer 40 cm hoog, d.w.z. de bloemstengels. Er zit steeds een bloem aan het uiteinde van die stengel, nauwelijks 2 cm en helderroze. De pollen zelf nemen snel in omvang toe. Je hoeft er helemaal niet naar om te kijken!

17 juni Er is een hoekje waar ik het nu heel mooi vind. Er staan 2 oleanders - t.z.t. een probleem, want ze worden erg groot - een van onbekend merk en de voorste, wat zachter van kleur 'Framboise' . Framboise ruikt heerlijk, echt aanbevolen. 
Moeilijk fotograferen, maar in het geheel geweldig: links beneden staat een salvia met bloemen in een zelfde soort kleur, rood met een zweem naar de paarse kant en onderin rechts Oxalis lasiandra, hier donkerder dan in de zon en daardoor ook precies goed van kleur. De oxalis doet het hier prima gewoon in de tuin en zaait zich uit. Overal tussendoor uitgeschoten, platbladige peterselie, vind ik ook nog steeds super.
16 juni In de tuin gebeurt niets speciaals, maar ik heb wel weer een gekraagde roodstaart in de buurt. Een ongelofelijk knap ventje, met een leigrijze rug, een bruinrood staartje, een lichter terracotta borst, een zwarte nek en kin en een spierwit petje. De zang doet aan het begin aan een vink denken maar loopt anders af. Leuk! Ik hoor ook nog steeds minstens één nachtegaal. 
11 juni Zoekend naar informatie over groeiplaats van Romulea engleri kwam ik erachter dat ik dat altijd heb opgeschreven als engerli. Ik kon dus nergens wat vinden ... Komt dus uit Marokko en groeit in zandige grond, grasveldjes en zo. Dit omdat ik nog wat zaad heb en me afvraag waar ik het 't best kan uitstrooien. 
En dit is de cactus van Gau. Mammillaria ? Graag een naam, als iemand hem weet. Of misschien is het geen Mammillaria? Mooi hè? Nu maar hopen dat hij echt buiten kan blijven. 
10 juni Soms heb je een echt gelukkige tref. Vorig jaar augustus kocht ik in de hortus van Utrecht 2 potjes Cyclamen purpurascens . Die hebben sindsdien letterlijk onafgebroken staan bloeien. In de pot waarin ze staan heeft zich een lobelia uitgezaaid en een paar Viola koreana, een lastig gevalletje met fraai blad. Helaas een lekkernij voor slakken en de piepkleine bloemetjes vallen tegen. Het blaadje kun je zien als je kijkt volgens de vogeltjeskijkers: op 10 over 1/2 8, net over de rand. 

De cyclamens hebben massa's zaad en er komen nu weer nieuwe blaadjes aan. Blijkbaar heb ik het ideale plekje gevonden op een buitenkast, merendeels in de schaduw en laat in de middag zon.

8 juni Steeds nog débrousaille, hoewel het meeste werk nu wel gedaan is. Vandaag ontdekte ik weer stekelbrem ergens en dat schijnt lekker te branden. Weg ermee! Er zat nog steeds een nachtegaal te zingen, best laat. Ik vraag me af of misschien veel van het eerste legsel teloor is gegaan door de late kou en of ze nu aan de tweede leg zijn. Weet iemand dat?
Natuurlijk waren er weer verrassingen: diverse daphne's, Daphne gnidium, niks opwindends: aardig blad, onbeduidende, witte bloem, later een enkele rode bes, maar toch: iets anders dan anders. Tot mijn genoegen vond ik eindelijk een roze convolvulus van de kleine soort, boven bij het hek: Convolulus cantabricus. Je ziet ze overal in de berm, maar ze laten zich niet verplanten en zaad heb ik nooit kunnen vinden. En de eerste ontmoeting met een baby bidsprinkhaan, niet groter dan 2 1/2 cm en zo kwiek als alleen een bidsprinkhaantje kan zijn. Hij of zij zat met gevouwen pootjes vol levenslust naar me te kijken. Want dat is natuurlijk de grote aantrekkingskracht van bidsprinkhanen: ze kijken je aan!
Bij het tuincentrum hier hadden ze een prachtige cactus, waarvan men zei dat hij het in de tuin zou doen. Prachtig lichtgrijs en met beeldschone, oranjegele bloem. Zodra mogelijk zal ik een foto maken. Misschien Mammillaria plumosa?
3 juni Alstromeria 's bloeien hier ongeveer het jaar rond, maar het hoogtepunt ligt in eind mei en juni. Dit is Alstromeria 'Mars' ooit gekocht bij een supermarkt, samen met 'Venus' die het nooit gedaan heeft. Ergens ertussen staan zgn ligtu hybriden o.i.d. die af en toe tevoorschijn komen, maar ook regelmatig járen overslaan. Ik vind deze 's morgens tegen het licht prachtig. Ertussen staat nog een heuchera, uitgebloeid, maar de bloeistengels zitten er nog aan en het blad kleurt schitterend bij de alstromeria's. 

Leuke tip voor mensen die regelmatig gestoken worden door muggen, hapjesvliegen e.d.:
leg zo snel mogelijk een natgemaakte paracetamol op de steek. Verdraaid het helpt!

23 mei Ik ben niet zo'n cactussenmens, maar op de rand van het balkon staan 2 trogjes met droogteminners: cactussen, vetplanten e.d. Aan een kleine cactus zit een bloem; de bloem is heel wat groter dan de cactus zelf en erg mooi. De foto rechts vind ik zelf eigenlijk bijna nog leuker: een zaailing van een soort lithops die in de ander trog staat. Ik zou de naam ook nog moeten weten, maar nu even niet. 

Ik heb trouwens al heel wat verrassingen gehad dit seizoen: 
. een bloem aan de cactus dus
. een zaailing van iets dergelijks
. een wit orchideetje van de soort waar ik al 2 roze en één gele van heb staan (Orchis lapethica? )
. een stuk of 7 bosvogeltjes (Cephalanthera longifolia )
. een zaailing van Lavendel stoechas
. een nieuwe plant op de bult, waarvan ik nog geen idee heb wat het is (later verdwenen)
. een agapanthus, 2 jaar geleden gezaaid, heeft een knop

22 mei Anomatheca laxa een schattig bolgewasje, is erg geschikt voor hier. Ik heb ze in een pot, maar inmiddels heeft het zichzelf uitgezaaid tussen de stenen beneden.

Een paar jaar geleden begeerde ik Acacia fimbriata,een mimosasoort met licht citroengele bloemen. Ik vond zaad in Australië, maar moest voor een minimum bedrag besteden en de verkoper voegde er 2 andere soorten bij: de soort die hier 'quatre saisons' (Acacia longifolia) heet en wel aardig groeit, maar nog niet heeft gebloeid en een die Acacia rubida heet. Die doet het nu prima in het perk langs de weg waar het 's zomers achterlijk heet wordt. Hij is flink  aan de groei en krijgt, zoals mimosa's wel vaker doen, ineens ander blad, smal en glad, terwijl de vorige blaadjes allemaal fijn verdeeld waren. Goed te zien op de foto rechts.

De soort die het niet zo goed wil doen is de Acacia fimbriata. Ik heb een zielig boompje (?) van anderhalf jaar oud, maar groeien is er niet bij! De locale mimosa's trouwens kun je beter niet te dicht bij huis hebben. Ze zijn ijzersterk en breiden zich uit via uitlopers en dat kan wel eens minder goed uitpakken voor muren en zo ...

21 mei In deze tijd van het jaar bloeien de juffertjes in het groen, nigella soortjes. Ik houd het meest van de enkele witte. Ze zaaien zich uitbundig uit, blauw en wit, enkel en dubbel. Samen met bloeiend Festuca glauca, een blauwgrijs grasje, of bloeiende peterselie vind ik ze geweldig. De bloei duurt niet heel lang, maar de zaadbollen die er later aankomen zijn ook erg decoratief. Net als witte onschuld, Omphalodes linifolia , heel geschikt voor deze omgeving. Dat lijkt op witte vergeet-me-nieten met smal, grijs blad. 

20 mei Buiten gebeurt er weer van alles: zwarte roodstaartjes hebben een nest op een plank die Ko hoog tegen de muur van de zomerkeuken heeft gemonteerd, toen we zagen dat ze probeerden een nest te bouwen in het open kastje daar: zeer makkelijk bereikbaar voor alle moordlustige katten. Ze houden van een nest dicht in de buurt van mensen, in garages, werkhokken e.d. en dan op een plank! nestkastjes moeten ze niet. Er wordt nu druk gevoerd.

De wandelende takken zitten ook weer in de Japanse kwee: Deze is net verveld en eet het oude vel op. Dat is nieuw voor mij!

Alle tonnen en emmers met regenwater zitten vol muggenlarven, dus die moeten leeg. Ik heb er al twee gedaan, een keertje de tuin beneden water geven en het is op! Wel een tamelijk smerig werkje en erg vermoeiend.

 

18 mei Nog meer vlinders. Groot geaderd witje met doorschijnende vleugels en nog een onbekend oranje/bruin juweeltje tegen het raam van de serre. Dit is Pararge aegeria, in Nederland bekend als 'bont zandoogje'. 2014 De vlinderstichting geeft mij ook Bont Zandoogje. Ik ken die alleen als grijsbruin met vlekjes en heb daar foto's van, o.a. een vrij slechte in juli 2014.
Mijn flink bejaarde buurvrouw heeft enorm groene vingers. Af en toe koop ik 2 exemplaren van iets en dat doet het dan wel bij haar en niet bij mij. Zo kocht ik b.v. bij Zwijnenbrug xanthoceras, de enige plant die ik ken met een x! en die bloeit bij haar met enige regelmaat, bij mij nooit. Twee jaar geleden kocht ik een sollya bij Gau. Hij had wel ander blad dan de Sollya heterophylla die ik kende en bovendien bloeide hij niet. Ik had hem onderaan een olijf geplant, want dat vind ik maar een saaie struik. Hij ging niet dood, maar daar was alles mee gezegd. De olijf ging eruit, de sollya werd verplant, nu is hij bijna dood ...  
Miriam zag hem indertijd, vond hem leuk, kocht er ook een en nu staat hij leuk dáár te bloeien, Ze heeft hem door een dood struikje heen geleid en hij bloeit half wit, half blauw. Ik moet nog even uitzoeken hoe hij verder heet.  
Miriam heeft ook superieure akeleien, met van die hele grote bloemen met hele grote sporen. Ik krijg alleen maar propjes!

15 mei Salvia roemeriana staat in het salviaboek van Sutton in een prachtige pot afgebeeld. Ik heb zowel naar de pot als naar de salvia moeten zoeken, maar de salvia had het niet naar zijn zin in de pot. Tussen de stenen voor de garage heeft zij het wel naar zijn zin, want daar bloeit hij nu voor het 3e jaar!

Gill Pound, die een kwekerij heeft in de buurt van Carcassonne, beschouwt hem als eenjarige. Er komt altijd genoeg zaad aan, voor het geval iemand hem eens wil proberen ...

'Susan's Bliss' heb ik 6 jaar geleden van Rita gekregen. Binnen de kortste keren stond er een enorme pol. Die werd echt te groot voor mijn minituin, dus heb ik hem opgegraven en verdeeld. Een stuk is bij mijn buurvrouw terecht gekomen en die heeft nu een enorme pol! Prachtig. 

Her en der staan ze hier op het terrein en bloeien daar ook, maar zo'n grote bos wordt het alleen met regelmatig water.

14 mei Koop nooit iets bij Willemse Frankrijk!  In Nederland kun je (vroeger tenminste, nú weet ik niet meer) altijd goed terecht bij Willemse of Bakker. Hun assortiment was wel niet zo bijzonder en het zag er op de plaatjes anders uit dan de werkelijkheid, maar als er iets mis ging en je had de bon bewaard kreeg je geld terug of vervanging. Hier in Frankrijk kun je doodvallen met je protesten. 
Ik kocht dit voorjaar maxi lelietjes-van-dalen bij hen, 40 cm hoog zouden ze worden. Als je de extra kocht - 14,95 mind you!, - dan zouden alle 8 neuzen bloeien. Mooi niet, nul bloemen. Bij de ecomarché, onze lokale supermarkt, kocht ik op 30 april (op 1 mei geef je elkaar hier lelietjes cadeau) 4 bloeiende plantjes in een mooi potje voor 3,29. Ik heb er 2 e-mails naar Willemse aan besteed, maar krijg zelfs geen antwoord. De Fransen beantwoorden zelden brieven of e-mails, heb ik gemerkt, wat dat betreft hebben ze minder goede manieren dan de Nederlanders!
U bent gewaarschuwd!!!
Er zijn ook veel vlinders dit jaar: veel distelvlinders, beetje bleekscheten altijd; heel veel koninginnepages, ik zie er soms wel 10 op een dag; die mooie gele zoals de citroenvlinder, maar dan  met een oranje vlek in de vleugel; gewone witjes natuurlijk; de 'kolibrietjes', tot nu toe niet veel, en dit vlindertje links waarvan ik de naam niet weet.
In 2014 kwam ik via de Vlinderstichting te weten dat dit Melitaea cinxia is. Geen Nederlandse naam.

8 mei De tuin is zo mooi op het ogenblik, niet te geloven! De Convolvulus sabatius is weer bezig, eigenlijk moet ik hem natuurlijk flink snoeien, want het is wel een woesteling, maar ik kan het niet van mijn hart verkrijgen. Tussen de rotsen elders blijft hij mooi klein, zie foto. Afgezien van alle bloemen staan er ook schitterende grassen. 
In een trogje bij de garagedeur bloeit Pelargonium splendide , waarvan je haast niet kunt geloven dat het een geranium is, want het ziet er uit als een bak met bijzondere viooltjes. Ook de cistussen zitten vol bloemen. 

5 mei De klimmer rechts staat ergens in Pierrerue mooi te wezen, met veel bezoek van hommels en bijen. Wie weet de naam? Bignonia capreolata is de naam. Met dank aan Pieter Zwijnenburg. Te koop bij Filippi.

De truc die ik heb uitgehaald met Althea cannabina (zie 21 april) is wat het stekken betreft redelijk gelukt. Eén doet het echt goed, een tweede behoorlijk goed en de 3e is ter ziele. Het gekke is dat de stekken direct helemaal slap gingen hangen en dat dat een paar dagen duurde!!!Toen ineens stond er eentje weer overeind, de tweede hing nog, maar daarbij groeide iets in een bladoksel. Weer iets geleerd. Hoe het toppen van de moederplant gaat bevallen weet ik nog niet. 

Rosa mutabilis staat van onder tot boven in bloei. En ik heb een plant gekregen waar ik járen naar gezocht heb: Convolvulus althaeoides . Hij staat NB overal in de berm, maar het is me nooit gelukt een stuk uit te steken of er een stek van te maken. Bij Poiroux, zie internet.. Ik heb  er 3 gekocht en ik hoop dat er tenminste één blijft leven ...

24 april Het lukt niet om een goede foto te maken van deze leuke geranium en de koraalrode centranthus.  Dan maar niet. Het is echt een leuke, maar ik heb geen idee hoe hij heet. 

Er kwamen ook bollen aan vandaag, die langdurig onderweg waren geweest. Ik hoop dat ze nog bloeien. Sprekelia formosissima en een roodbloeiende nerine, N. sarniensis. Wel eens gezien, erg mooi! Ik heb er een stel in een pot gezet en 3 gewoon in de tuin achter.
Met iets? is in het gedeelte beneden Viola pedata terecht gekomen. Dit jaar bloeit het voor het eerst. Het blaadje heeft een grappige vorm, net te zien onder en linksonder het grootste bloemetje. De variatie in viooltjes begint nu toe te nemen. Ik heb: Viola odorata in blauw en wit, V. labradorica met het paarse blad, V. jooi met roze bloemetjes, die in Zoeterwoude lastig werd en w.s. ook wel de gewone tricolor, die zich meestal wel hier of daar heeft uitgezaaid. En V. pedata dus.

Links vooraan op de foto Cyclamen repandum.  

Vandaag heb ik me bezig gehouden met het uitplanten van allerlei dingen die in potjes stonden zoals de zaailingen van agapanthus. Met daarbij een oxalis zaailing die, verrassend, wit bleek te zijn. 

21 april Althea cannabina is een vaste plant in de malva familie met een blad dat op het blad van wiet lijkt en aardige roze bloemen in augustus etc. Maar de plant groeit altijd heel hoog een stakerig op en dat doet veel af aan de charme. Vandaag heb ik me gewaagd aan een experiment: net al de floxen en Campanula lactiflora en sedum in Nederland heb ik van een aantal scheuten een flink stuk afgeknipt. Dat is naar om te doen als ze net zijn uitgelopen en er prachtig uitzien!  Ik hoop dat de afgeknipte stukken opnieuw gaan uitlopen en t.z.t. bossiger + lager zullen zijn en dat dat de vorm van de plant ten goede zal komen. de afgeknipte stukken probeer ik natuurlijk als stekken in te zetten. 
Bij floxen bloeien die stekken ook nog eens hetzelfde jaar! 
17 april De enkelbloemige versie van Rosa banksiae . Deze beeldige witte heeft een klein beetje geur. 

14 april Zo, olijf eruit. Hij kon niet worden opgenomen, omdat hij naast een stuk betonnen vloer stond en omdat er w.s. leidingen onder lopen. Afgezaagd dus, altijd jammer van een boom van 25 jaar. Ik houd niet van een olijf in de tuin, maar op het veld vind ik ze prachtig, hoe ouder hoe beter. 
De dennenstronk ging eruit met een onverwacht instrument: een ketting en een katrol. Het ging nog vrij makkelijk ook, maar er bleef erg veel hout achter in de bodem. Nog niet zo erg vergaan na 6 1/2 jaar. 
In het gat heb ik de camelia gepoot en nu maar hopen dat hij zo prachtig blijft bloeien als afgelopen najaar. Mijn spellingchecker vind dat camellia met één l moet, maar b.v. de plantenvinder is voor dubbel l.
In bloei Tritteleia ixioides 'Starlight' , hierboven,  schattig, maar verkeerd geplant naast de citroengele cistusachtige waarvan ik de naam even moet opzoeken. Helianthemum caput felis heet ie! Komt uit Marokko.
In een potje verwachtte ik gynandra of zo, dat stond teminste op het stekertje, maar er kwam iets anders in bloei en ik wist niet zo gauw wat. Jaren geleden heeft Anne me zaad gegeven van Habranthus sandersonii en dat zal het wel zijn ... Leuk, dat soort verrassingen.

Ik ben vandaag in verwachting van de tuinman, die me al wéken heeft laten zitten. Hij gaat een olijf beneden eruit halen en de stronk van een oude den hoop ik ook. Dan kan eindelijk de camelia in de grond en zo. 

 

13 april Het was inderdaad beroerd weer. Mijn foto van de zondagmarkt in St Chinian heeft zelfs het RTL weerbericht gehaald! Nu is het weer aardig, 16° om 1/2 2 's middags, dus er komt nog wel wat bij. Natuurlijk ging ik een rondje over het terrein lopen, want er gebeurt natuurlijk van alles. Ik was op zoek naar een mooi polletje bieslelies, maar die zijn nog niet zo ver. Op het bollenforum van IBS was n.l. een discussie over 'blue grass' dat in Amerika bloeide, een soort sysirinchium, en ik wilde een foto voor het forum van ons 'blue grass'.
Tot mijn genoegen zag ik dat er heel veel bladloze paarse orchideeën aankomen en ze zullen dit keer met al het vocht in de grond wel goed bloeien. Ook die orchideeën staan erg onhandig vooral midden op het pad, daar mag dus even niemand komen!
Nog leuker vond ik dat ik weer bosvogeltjes vond, 3, vorig jaar waren ze buiten beeld, maar ze zijn dus niet dood. In eentje zag ik een knop. Op een foto zal er niet veel van te zien zijn: een bosvogeltje is een heel klein, wit orchideetje.
Vandaag heb ik buiten mest gestrooid omdat er veel regen wordt verwacht, vandaag beginnen, morgen erg en zondag de rest. Pasen, hè! Er stond al een cistus in bloei, samen met Lavendula stoechas, altijd fraai bij elkaar, maar ik had geen kaartje in het toestel en bovendien was de batterij leeg. Misschien lukt het nog om het vast te leggen, maar anders wachten tot de regen voorbij is. 
Binnen staan de laatste bloemen aan de amaryllissen. Ruby Meyer ziet er prachtig uit met al die bloemen (2 bollen), maar heeft jammer genoeg geen blad. Ook hoop ik dat ik de bollen kan overhouden: ze zitten erg ruim in hun vel! Dit waren de bollen die al erg uitgelopen waren - met witte scheuten - toen ik ze kreeg.

Er komt er nog één aan en dat is eigenlijk niks voor mij: grootbloemig en ROOD ... Ik kreeg hem cadeau bij de zending van Fluwel. Aardig is, dat ondanks groot en rood ik van deze Royal Velvet een foto gemaakt heb op de tentoonstelling in de hortus van Leiden. Omdat hij erg mooi rood is. De foto was mislukt.

10 april Hoe hij het voor elkaar krijgt weet je niet, maar midden in het trapje naast ons huis heeft zich een centranthus uitgezaaid, erg onhandig. Nu komt deze valeriaan hier in 3 kleuren voor, wit (beetje saai), roze (verreweg de meeste) en een beetje koraalrood en die zie je minder vaak. Deze is dus koraalrood en ik laat hem lekker staan in de hoop op ruim nageslacht. Hij begint net te bloeien, dus het lijkt nog naar niks, maar je kunt wel al zien dat hij schitterend past bij deze geranium zonder naam. De geranium heeft de hele winter buitengestaan en kan dus wel wat vorst hebben. Hij hoeft ook niet veel water en met alle armoe word je beloond met rijke bloei! T.z.t. betere foto.
Rosa banksiae bloeit nu, begin april. Helaas duurt de bloei niet erg lang en is eenmalig, maar wel bijzonder uitbundig. Een heel makkelijke, snelgroeiende roos, zonder dorens. Hij bestaat in geel en wit, in beide kleuren enkel of dubbel. Weinig geur

Het bloeit inmiddels trouw ieder jaar weer. Een lithops ? soort, ik ben er niet zeker van. De kleur van de bloemetjes is erg mooi. Lithops wordt ook levend steentje genoemd, maar eigenlijk met een platte bovenkant. 

De bakken waarin ik dgl planten heb staan op de rand van het balkon en blijven 's winters buiten. Ze krijgen soms regen. Als het niet regent geef ik ze eens in de maand water. Een doodenkele keer wat mest. 

4 april Ik trof laatst één onbekend cyclaampje, Vandaag zag ik een 2e exemplaar, ongeveer er naast, maar deze had ook nog een leuk blad met puntjes. Enig zoekwerk leverde Cyclamen repandum op als naam. Die heb ik inderdaad een jaar of 3 geleden aangeschaft en dan bloeit hij nu voor het eerst. Beetje raar, want ik probeer meestal eerst met één plant! Er zijn hier dus 5 soorten: 1) Cyclamen neapolitanum/hederifolium is voor de nazomer 2) Cyclamen coum (voorjaar), waarvan ik er eentje heb, maar die doet het nu wel. In een pot heb ik nog 3) Cyclamen purpurascens, nu bijna uitgebloeid na 6 maanden nonstop! En 5) is Cyclamen graecum, die af en toe één bloemetje produceert, maar hij moet nog een beetje op gang komen, Dat soortje staat op onmogelijke plekken, in de brandende zon tussen de rotsen ...

Foto rechtsonder: toen Gisèle, vorig jaar haar huis aan het eind van ons straatje verliet, mocht ik uit haar tuin meenemen wat ik wilde, maar afgezien van wat plastic bakken en schotels heb ik me beperkt tot het meenemen van de bolletjes van roodbloeiende sparaxis . Helaas worden die - voor zover ik weet - altijd in een bont mengsel aangeboden en ik vind alleen de rode erg leuk.  Ik was ze een beetje vergeten, dus toen er iets in bloei kwam in een van de bakken bij het huisje was ik aangenaam verrast. 

Een verrassing in de tuin: onderaan de gladiolus tristis een zachtgeel sterretje in ongeveer dezelfde kleur. Helemaal 'Starlight' . Gezien tritteleia's het hier fantastisch doen heb ik er grote verwachtingen van. Foto's later. 
3 april Mijn buurvrouw Mirjam, in de 80, kan er ook wat van! Dit is de helling voor haar huis. Ze heeft hem eigenhandig aangelegd met stenen muurtjes. De stenen gaat ze eerst ergens zoeken. Op dit moment is het een beeldige show van Vinca major, idem met gelig uitlopend, later bont, blad, grote donkerpaarse irissen, kleine gele irisjes en coronilla als achtergrond. Een echt voorjaarsplaatje.
Ook staat Gladiolus alatus in bloei, een schoonheid uit Zuid-Afrika. Hij heeft in 2008 een jaartje overgeslagen, maar dit jaar des te mooier. De knollen worden w.s. gegeten, want ik kreeg hem toegestuurd, lang geleden, onder een andere naam, omdat voedsel niet per post mocht ...

2 april Het is koud en het regent. De regen is welkom, de kou niet. In dikke trui en dik vest eroverheen heb ik een paar foto's gemaakt buiten ... 

Deze bak is ingericht volgens de principes van Rita, in 'Recreado' , 'Recreado' en tenslotte roze viooltjes. Van viooltjes heb je de hele winter plezier. Ze gaan plat als het vriest, maar als het voorbij is staan ze er weer goed bij. New Design is in volle bloei, de eerste Recreado is rechts te zien. Recreado is mijn lievelingstulp, omdat hij overal goed bij staat (misschien niet zo erg bij wit) en in New Design vind ik de combinatie van dat witte randje met de crème roze bloem ook heel mooi. Deze is ook geweldig tegen een achtergrond van paarsrood(uitlopend) blad. Ik had trouwens liever kleine viooltjes gehad, maar die kun je niet altijd vinden en ik ben te lui om te zaaien! 

 

26 maart Mijn buurvrouw kwam me vanmiddag halen: ze had op een van haar potten een boomkikkertje ontdekt. Wat een schatje!

Een beetje schraal weer, maar wel echt voorjaar met coronilla in bloei en ipheion waar ik 'Ralf Fiedler' nog altijd de mooiste van vind. Ik heb een heleboel potten naar buiten gebracht, maar zag tot mijn schrik dat er overmorgen nog een nachttemperatuur van 3° in de planning zit ... Voor noodgevallen heb ik altijd nog grote lappen vliesdoek.

 

20 maart Als je ze ergens kunt kopen en je klimaat is OK voor mediterrane planten: doen! Gladiolus tristis heeft dan wel een droevige naam, maar een allesbehalve droevig uiterlijk. Echt een schatje. Ze bloeien vanaf eind maart ongeveer een maand lang en breiden zich langzaam uit, o.a. via zaad, maar ik vermoed ook via 'kralen', dat zijn piepkleine bolletjes. Een 'drawback': uilenrupsen, die krengen die 's nachts komen knagen aan bijna alles, vinden dit gladiooltje erg lekker, m.n. de bloemen. Als je dus vraatsporen ziet zul je met een zaklantarentje 's nachts rupsen moeten gaan vangen ... pas op, want ze laten zich direct op de grond vallen als je ze niet kordaat van de stengel plukt!
Twee nieuwe adressen: 
Pepinière Poiroux, waar ze Convolvulus althaeoides verkopen. De convolvulus is een in het wild voorkomende soort winde, met grote roze bloemen. Je vindt er nooit zaad van, een stukje uitsteken lukt niet en stekken ook niet. Ik zoek er al 6 jaar naar, maar hoop hem nu via internet te kunnen aanschaffen: 
www.pepiniere-poiroux.fr/poiroux  
Het tweede kreeg ik van een lezeres van deze site (dank aan Auckje!) en is een kweker van wilde bollen: 
http://tulipes-botaniques.com   
12 maart Beneden is een klein blauw veldje van maartse viooltjes. Als je er in de buurt iets doet word je omhuld door hun geur. Ergens in de tuin zijn er oxalissen gaan groeien. Eén is vandaag open, volgens mij Oxalis rosea alba . Die moet zich vanuit de potten uitgezaaid hebben, raar, want het is best een eind weg! Er staan er een heel stel.
Ook staat ergens Muscari muscarimi een niet alledaagse soort met een heerlijke geur. Alle blauwe druifjes doen het hier goed, althans alle soorten die ik ooit heb aangeschaft. Ze zijn trouwens niet allemaal blauw. Op een stukje boven ontdekte ik vergeten andere muscari, heel mooi azuurblauw. Maar de naam weet ik even niet meer en ik heb nu geen tijd om te gaan zoeken. Misschien wel gewoon azureum?

5 maart Meestal 'Golden Frangrance' Een heel aantrekkelijk soortje, ruikt lekker, en maakt aardig wat zaad, dat vrij makkelijk ontkiemt en verder gekweekt kan worden. Hier in de tuin zie ik ze al op onverwachte plekjes verschijnen. 
4 maart Leuke site voor bollengekken: www. tulipes-botaniques.com Met dank aan Auckje.
I heb een Veltheimia capensis te logeren. Een dankbaar bolgewas voor binnenshuis, dat makkelijk steeds weer opnieuw in bloei te krijgen is. Ik schrijf zelden over planten voor binnen om de eenvoudige reden dat Franse huizen niet voorzien zijn van vensterbanken binnen. Ik heb dus geen kamerplanten! Wel staan er 's winters planten in de serre - een verbouwd balkon - en tegenwoordig heb ik voor een van de schuifdeuren een tafel met amaryllissen. Veltheimia heeft naast  fraaie bloemen, die heel lang goed blijven, mooi glanzend blad, dat langs de randen gegolfd is. Aanbevolen!
Mijn buurvrouw Miriam is een zeer bejaarde, stokdove dame, die dol is op tuinieren. Zo oud als ze is loopt ze nog altijd te sjouwen met stenen en voor een boompje verplanten draait ze haar hand niet om. Altijd bezig met aanpassen en veranderen. 

Ik ben echt jaloers op haar Helleborus niger een behoorlijke toef - de foto rechts toont maar de helft! - die NB tegen een westmuur de hele middag in de zon staat te bakken. Ze bloeien fantastisch, het worden er steeds meer en ze doet er NIKS aan. 

Het heeft járen geduurd, maar nu bloeit ie dan eindelijk: Iris unguicularis een inheemse plant. Het blad is smal een grasachtig en je komt hem dus hier en daar in het wild tegen. De kleuren variëren van wit tot donkerder blauw. Ik er een paar gekregen van een mevrouw uit het dorp, die ze met handenvol uittrekt omdat hij de hele tuin doorwoekert ... Daar zal het hier niet snel van komen, denk ik. Deze bloei omdat hij bij het prieeltje boven staat en de klimplanten daar krijgen af en toe water.

Vandaag  26 februari is zo'n dag waarop je weet waarom je hier woont: een graad of 20, zon en geen wind, wow! De Europese kanarie zit lustig te zingen en er begint van alles te bloeien. De rozemarijnen zijn goed voor minstens 2 keer per jaar bloei, maar er zijn altijd wel bloemen te vinden, behalve misschien in juli en augustus. Ik heb 2 roze exemplaren, de linkse is gekocht, maar ik weet de naam niet meer en de rechtse is een wilde. Meestal zijn ze flets grijsblauw, maar er zijn ook witte en mooi blauwe. Nuttig is om ergens een bindertje om een stengel te doen als je de plant wilt stekken/niet kwijtraken. Ze worden niet oud, rozemarijnen.
15 februari Ik kreeg van iemand (Hanneke) deze mooie kalanchoë , waarvan ik dus geen toenaam weet. Het is een dankbare plant - met een heel mooie kleur bloemen - die zich vermeerdert via kleine plantjes aan de rand van het blad, niet groter dan een flink kraaltje. Die vallen op de grond en ontwikkelen zich tot een plantje, aanvankelijk traag, maar ze bloeien na 2 jaar en gaan dan dood. 

Zulke planten zijn leuk voor kinderen, net als de vetplanten waar een nieuw plantje groeit op de plek waar een blad van de plant is gevallen. Als ik eraan denk zal ik van een paar soorten een foto maken t.z.t.  

Deze kalanchoë heeft in de winter in de serre gestaan en staat er nu nog, maar op een paar beschutte plekjes staan ze in de tuin. Ze kunnen niet tegen behoorlijke vorst.

 

14 februari Het blijft maar koud, maar gelukkig vandaag wat minder dan gisteren. Dus kon ik wel een uurtje buiten werken en heb wat geknipt en zo. Tot mijn verbazing zag ik een sneeuwklokje. Die heb ik er 6 jaar geleden wel ingezet, maar nooit meer wat gezien, dus ik ben er altijd vanuit gegaan dat sneeuwklokjes hier niet willen. Ok vond ik boven ergens een dapper, geel crocusje tussen de stenen. De rechterfoto toont Lonicera fragrantissima , die dus bij de kamperfoelies hoort. Het is een struik, die heel vroeg in het voorjaar met heerlijk ruikende bloemetjes bloeit. Hij had wat tijd nodig om te beginnen - 3 jaar - maar nu bloeit hij elk jaar en het duurt vrij lang. De struik is nog altijd erg sprieterig en ongeveer 1,20 meter hoog.

11 februari Om eens lekker te lachen: ik zocht naar een verkoper van hippeastrum 'Veneto' en typte dat dus in bij Google. Daar vond ik o.a. mijn eigen website en ook de Engelse versie (die overigens niet helemaal is bijgewerkt) en daarachter stond de vermelding: Vertaal deze pagina. Dat heb ik even geprobeerd. Echt leuk!

Oxalis depressa oogt aardig, maar is invasief. Eenmaal geplant je nooit af van hen opnieuw. Er is een inheemse soort, zoals dat hier in Frankrijk, weet ik niet zijn naam. De bollen kijken onschuldig, maar vormen ze lange lopers onder de bodem met nieuwe bulblets aan de uiteinden. Die zal bloem na een jaar en zijn heel mooi, lichtroze. Ik kreeg het in een belasting van de aarde ... Ik probeer om hen met behulp van mijn kleine gadget vermeld op de diverse pagina's, bij voorkeur gloeilamp en iedereen, maar het heeft niets geholpen. Alleen te worden geplant in potten en hoeden van alle zaad.
Voor diegenen die nog steeds gebeuren te willen kopen bollen om te genieten van komend voorjaar: Krokus chrysanthus' Cream Beauty ', die bloemen heel vroeg en room zoals verwacht, gaat heel goed inderdaad.
  Crocus chrysanthus afkomstig uit Griekenland. De volgende uit Kroatië: Crocus tomassinianus' Ruby Giant 'is een top keuze in Nederland, maar minder succesvol hier. Een kleine tulp, Tulipa 'Little Beauty', evenmin goed. Een lieve kleine ding, roze rood met een blauw centrum en niet groter dan appr. 20 cms. Ik heb zowel 'Cream Beauty' en 'Little Beauty' in een grote tuin midden in Beziers (van Nederland!) De krokus tegen een redelijke prijs, de tulp en niet duur. De tulp kan worden in de grond, hoeft u niet te bewaren voor de zomer.

Vooral in het 2e stukje zitten lastige fouten: er staat vermeld dat het tulpje evenmin goed is, maar dat is juist een prijstulpje. Wel hartstikke duur! Overigens moet ik mijn mening over 'Ruby Giant' bijstellen. Ze gaan in het stuk tuin, waar regelmatig water wordt gegeven, best lekker.

10 februari Soms krijg ik nog wel eens iets heel nieuws in bloei. Dit is Cyrtanthus mackenii 'Himelian Pink' . Vorig jaar bloeide de bol, dat jaar aangeschaft, ook wel, maar bijna helemaal onderin. Zag er niet uit! Nu zit er een normale bloeistengel aan en heeft hij ook meer blad. 
Cyrtanthus mackenii is voor hier een makkelijk bolgewas. Als je het eenmaal hebt kunnen vinden dan! De gewone, zachtgele soort doet het echt prima in een pot die altijd buiten staat. Om de 2 jaar moet ik de pot leeghalen en de inhoud delen, want hij groeit echt behoorlijk hard. Ik heb er een paar in de tuin, maar in de pot bevalt beter. Bloeit vroeg in het voorjaar, met massa's zachtgele bloemetjes, zelfde model als deze, maar iets kleiner. Behalve eens in de 2 jaar nieuwe grond krijgt hij ook minstens iedere maand Pokon, vanaf maart tot oktober of zo. Na het delen even een tijdje niet natuurlijk.

Van Rita. 

9 februari De maanden januari/februari/maart zijn hier meestal tamelijk onaangenaam: veel tramontane! Dan is het guur, waait het hard en is de lucht erg droog. Zoals gisteren. Ik kreeg het maar niet warm! Maar vandaag is het bewolkt en een graad of 12 en dan is het gauw lekker als het niet waait. Als het bewolkt is kun je blauw fotograferen en dus even een plaatje van de rozemarijn. Dit is echt een prijsexemplaar, er zitten bijna altijd bloemen aan en 2 keer per jaar ziet hij er dus zó uit! 
Ook staan de eerste helleborussen in bloei: H. niger, doet het hier en daar best goed!, H. foetidus, daar is eigenlijk niet zoveel aan en de eerste H. orientalis, de roze met de sproetjes, de andere dik in knop. Daarvan beginnen nu de eerste zaailingen te bloeien. Straks, als de olijf weg is en ik een klein stukje platte tuin erbij krijg, kan ik daar  o.a. helleborus zetten, agapanthus zaailingen en nog wat Chinese bieslook. En cyclaampjes. 
4 februari Het is overwegend behoorlijk naar weer (gisteren sneeuw!) maar vandaag ging het wel: vannacht wat vorst, overdag een graad of 12 zonder wind en een beetje zon. Ik werd verrast door een stuk of 6 crocus 'Cream Beauty', er zitten veel knoppen in de Chaenomeles 'Moerloosii' die ik vorig jaar fors gesnoeid heb - goed idee dus! - de amandel zit vol knoppen terwijl hij vorig jaar nauwelijks gebloeid heeft en tot mijn genoegen zag ik voor het eerst een knop in Iris unguicularis . Dat is een inheemse soort waarvan ik een jaar of 4 geleden een aantal planten heb gekregen van een mevrouw in de Rue des fleurs hier in Pierrerue. Bij haar een plaag, zegt ze. T.z.t. zal ik proberen een foto te maken, bloeit heel vroeg. De rozemarijn over het muurtje beneden is ook een zee van bloemen met vandaag veel bijen eromheen!
Amaryllis Rosario en am. Ruby Meyer heb ik - weer via Paul - gevonden en besteld, maar ik moet wel tot half maart wachten voordat ik ze heb. 

30 januari 'Supreme Garden' heeft inmiddels spruit 11 geproduceerd. 
27 januari 2009 We hebben hier al een tikkeltje voorjaar. Het narcisje romiexii bloeit, maar ik heb hem niet goed geplant naast Colchicum hungaricum. Ik vind ze allebei te schattig om risico's te lopen door een van twee te verplaatsen.
In bloei: helleborus niger, viola odorata, cyclamen coum, de narcisjes dus en een paar gele crocussen. Geen Muscari macrocarpum gek genoeg. 
Door de orkaan is de klimroos tegen de vlakte gegaan. Hij stond tegen de stam van een dode boom. Nu hebben we een rozenboog neergezet, het slaat nergens op, maar t.z.t. is hij begroeid en dan zie je er niks meer van. Bovendien heb ik nu een vrij plekje!!!
Voor de amaryllissen of liever hippeastrums ben ik een nieuwe pagina begonnen. Zie bij bollen.

naar boven