Erna Midi - 2010

9 december Het werd geen 17, maar wel 20 graden gisteren.Heerlijk. Maar er waren helaas ook hinderlijke insecten e.d. Ik werd gepakt door een 'hapjesvlieg' al heb ik geen idee hoe het beest eruit ziet. Je hoort hem niet, je voelt de steek niet: als het te laat is zie je een streepje bloed of een vrij grote inslagplek - hoe noem je zoiets? - ongeveer 1 mm. Het jeukt na verloop van tijd als de hel. Een tweede keer was het een mug en nog een keer w.s. een aoutât, want de beet zit bij mijn knie. Alles wat steekt vindt mij helaas erg lekker. E.e.a. wekt mijn grote verbazing want het heeft al meer dan eens gevroren en zelfs een keer wel 5 graden!
Omdat ik boven bezig was was ik te laat voor de truc met de paracetamol. Ik ben er wel voor naar beneden gegaan, ook om me in te smeren met olie, maar het mocht allemaal niet meer baten.
Daarna liep er trouwens een teek over de keukentafel; die zijn hier opvallend groot, zowat een halve cm inclusief poten en opvallend traag. Ik heb pas één keer een vastzittende teek van de poes afgehaald, maar wel een paar keer eentje die - op zijn dooie gemak - over haar vacht liep!

8 december Ik vraag me telkens af waarom deze rozemarijn uitgerekend in december zo uitbundig moet bloeien. In het voorjaar nog een keer.

Vandaag wordt er 17° verwacht. Af en toe is er al een waterig zonnetje. Er is buiten genoeg te doen, zoals het knippen van al die bieslelies.

6 december Als het dan ineens weer 14° is kun je eindelijk weer eens lekker in de tuin kijken. Er gebeurt niet zo veel, maar er valt altijd wel wat te genieten: prachtig cyclamenblad, een 'Silver Falls' , rechts Tanacetum densum haradjanii (vroeger Chrysanthemum haradjanii) hierboven. De groene zaailingen ertussen bederven het beeld een beetje, maar 't zijn nigella zaailingen. Die komen vanaf oktober op en kunnen goed tegen de kou. Die trek ik natuurlijk nooit uit.
Hieronder talloze cyclamen zaailingen - dit jaar zijn het er echt heel veel - en ook slecht nieuws: roest in Oxalis rubra en ik weet niet wat ik daartegen moet doen! Ze bier geven i.p.v. water is één tip, alcoholvrij mag! en/of mest met een hoog kaliumgehalte. Als we terugkomen van het kerstreces zal ik ze eerst eens helemaal afknippen, denk ik.

5 december Via IBS, International Bulb Society, krijgen de leden regelmatig foto's van de meest onvoorstelbaar mooie bolgewassen. Vandaag kreeg ik foto's van groene narcissen, kruisingen die Harold Koopowitz gemaakt heeft met narcissus viridiflorus. De linker heet 'Lima's Green Succes' en de rechter 'Emerald Sea'. Wat een begeerlijke bloemen!!! Maar die kun je nergens kopen ... Ik durf te wedden, dat Green Succes ook nog verrukkelijk ruikt.

29 november Salvia guarnatica is hartstikke bevroren. Had ik ze nou maar afgeknipt, ze doen het prima in een vaas. Maar aan een nietig stukje ?ananas salvia in een flesje - ik weet even de naam niet, maar beneden is hij verdroogd, achter bleek nog een klein stukje te staan, roodbloeiend, blad ruikt naar ananas - zitten worteltjes en ga ik zo even opplanten en dan in de serre verder laten groeien. Salvia elegans 'Scarlet Pineapple'.

25 november Ik vind hem toch zo leuk, mijn tandpasta oxalis! Hier bezig open te gaan.

Vannacht hebben we onze eerste vorst gehad.

23 november Er komen koude nachten aan. Toch nog maar wat potten naar binnen: Habranthus floryii, die ik in Tanzania zag en waarvan ik vermoed dat echte kou niet goed voor hem is, een Kleinia fulgens , mooi grijs rozet, t.z.t. oranje bloem. De knoppen zitten erin. En een roodpaarsbladige tradescantia-achtige plant. Ook de Z. Afrikaanse gladiooltjes - Gladiolus alatus - heb ik maar naar binnen gehaald.
De rode zou Tradescantia pallida (purpurea) (verrassend, pallida betekent bleek!) kunnen zijn, maar het blad is misschien groter en de groei wat compact.

21 november Vrijdag ben ik naar Filippi geweest en, hoewel ik me voorgenomen had niets te kopen, ben ik toch weer bezweken voor o.a. een donkerblauwe lavendel. Die moest ik ergens planten en zag bij het plantgat een minicyclamenplantje. Het zaad is dus alweer opgekomen. Bovenop die ene witte vond ik een massa zaailingen. Die staan daar niet handig, want er zit immers een knol onder. Met een satéstokje heb ik een kluitje opgewipt. Schattig, zo'n cyclamenzaailing: één blaadje, nauwelijks herkenbaar als cyclamen totdat je ze een keer gezien hebt en een knolletje van ong. 3 mm. Stuk voor stuk verspeend naar een klein bakje met potgrond en klei en zand en zo, een stuk of 25 babyplantjes, waarvan de helft w.s. het loodje legt. Het duurt wel een jaar of 3 eer ze bloeien en dan woon ik hier hoogstwaarschijnlijk niet meer ...
Ik ben al aan het opschrijven wat er weer naar Nederland moet: deze?

19 november Dit is Hippeastrum 'Neon', een echt roze amaryllis, geen zweempje oranje.

Laatst kwam ik in de stapel Groei & Bloei een artikel tegen van iemand die opschreef aan welke planten hij een hekel had. Leuk!
Aan buxus op de eerste plaats; aan van die dikke roze prunussen in het voorjaar; aan vlammend gele forsyithia, waarvan je altijd moet opzoeken hoe je het moet schrijven. Overigens had ik een smal, citroengeel bloeiend, zuilvormig exemplaar tussen 2 ramen in de tuin in Zoeterwoude en die was mooi. Ik had alleen een hekel aan het snoeien, want daar moest ik het platte dak voor op. Die rode perksalvia's die vroeger zo populair waren in gemeenteperken, liefst gecombineerd met oranje afrikaantjes, die ik ook niet geweldig vind. Vroeger waren er donkerbruinrode afrikaantjes, mooi met lavendelblauw, maar die heb ik in geen 25 jaar meer gezien. Lychnis vond ik ook altijd vreselijk en veel hemerocallissen. De meeste bolchrysanten. APENBOMEN!!!

18 november De planten hebben het dik naar hun zin in de serre. Oxalis versicolor is uitgebarsten met een enorme hoeveelheid bloemetje, die er ook van achteren erg leuk uitzien. Het was wel veel werk om ze in de zomer uit de pot te halen, alle knolletjes uit te zoeken en opnieuw te planten, maar het resultaat loont de moeite.

Als ik een los bolletje vind en niet kan zien wat het is, dan plant ik het meestal in een potje en kijk dan wel wat er komt. Soms duurt dat lang en zet ik alweer wat anders in datzelfde potje, zoals rechts onder. Daar zijn een paar echt kleine Crocus mathewii bolletjes ingegaan. Maar de oorspronkelijke bewoner heeft zich ook gemanifesteerd: een wit exemplaar van Oxalis rosea. Die staan ook hier en daar in de tuin.

Er gaat ook nu al een cyrtanthus bloeien!

15 november Zo is het 22°, zo zakken de nachttemperaturen tot in de buurt van het vriespunt en moeten de kuipplanten naar binnen. Even sjouwen en het staat weer allemaal op zijn plaats. Tot april of eind maart. Gelukkig heb ik er niet meer zo veel, maar ik heb wel nieuwe bolgewassen gezaaid, waarvan ik niet weet hoe ze op vorst reageren. Cooperia drummondii b.v., ik weet amper hoe het eruit ziet ... Soms biedt de IBS zaad aan waarvan ik denk, dat het in onze omgeving moet floreren. Cooperia is iets woestijnigs, roze, soort zephyranthes.
Ik zag buiten, dat de zalmkleurige hyacinten bij Chaenomeles moerloosii, al neuzen boven de grond hadden. Nou hoop ik niet dat de hyacinten eerder zijn dan de chaenomeles, want dan mislukt het plan.

13 november De pop is ook klaar, 2 keer ware grootte. Mooi altijd, dat draadje waaraan hij opgehangen is: veiligheidsgordel! Ik vermoed nu eigenlijk, dat het een koolwitje gaat worden nadat ik even op internet gespeurd heb.
22° met de zon aan: verrukkelijk! Een piepklein levend steentje heeft ineens een bloem, groter dan de rest van het plantje!
Beneden staan er allerlei oxalissen te bloeien: O. rubra - buiten beeld -, de grotere bloemen rechts zijn O. rosea en meer naar links O. versicolor, de gele zijn Oxalis flava, met zijn wonderlijke blad.

In de potten heb ik bijna alleen nog maar bollen en een paar geraniums.

In het vierkante bakje staat Anomatheca laxa, Gezaaid op 20 augustus. Deze zijn, als het goed is, niet oranjerood, maar wit met een rood hartje. Een erg makkelijk bolgewasje, dat binnen een jaar na zaaien bloeit. Het staat hier beneden overal tussen de stenen. In de blauwe pot komen de Chileense krokussen alweer op. Ik heb ze het vorig jaar de hele winter buiten gelaten, daar kunnen ze dus tegen. Wel zet ik ze t.z.t. voor de garage, zodat ze wat zonniger en buiten het geweld van de tramontane staan.

12 november Hé, nou is de Truus die in de zomer steeds op 'Barcelona' zat, ook weer tevoorschijn gekomen. Ik herken haar, omdat haar vleugels niet goed zijn uitgegroeid. Je kunt het zien: ze zijn minstens 1 cm te kort! Zij is trouwens ook maar een kleintje, links ongeveer ware grootte. Bidsprinkhanen kunnen wel een cm of 8 worden.
Zo plat als ze steeds tegen de zaadpeulen van die oleander zat, zo plat zat ze tegen een muur, bezig met het afzetten van een eipakket.
Dat wordt keihard en blijft de hele winter - hoop ik - ongeschonden zitten. In het voorjaar komen dan de larven tevoorschijn. Die lijken eerst het meest op kwieke mieren met hartvormige kopjes. Heel klein, zodat je ze maar hoogst zelden ziet.
Ziezo, karwei geklaard, foto rechts.

Ik moet dit 'gras' van iemand gekregen hebben. Ergens bij ... Er staat een heel klein exemplaar van een caesalpinia tussen en die komt van vriend Antoine. Misschien daarbij in de pot? Het ziet eruit als papyrus, maar staat op een van de droogste plekken van de tuin. Die wel elke dag water krijgt als het nodig is. Het wordt niet hoger dan 20 cm en is heel elegant, vooral nu het staat te bloeien. Dat duurt heel lang.

11 november Weer eens een lekker dagje. In de tuin is alles nu wel zo'n beetje geweest, behalve de vaste aanwezigen, zoals Erigeron karvinskii, Oxalis rubra en centranthus. Alleen de camellia moet nog beginnen. 2 jaar geleden heb ik hem van een pot in de volle grond gezet, dan mag je nog wel eens een jaartje geen bloei verwachten. Nu zit hij vol knoppen, maar is dit jaar wel behoorlijk laat.

Op de muur langs de trap zit een rups (iets meer dan ware grootte) stil te wachten tot zij/hij tot pop wordt. Zo te zien een kleine vos. Ik zet er t.z.t. een geranium voor, zodat de vogeltjes er niet aan zitten.
Tot mijn genoegen zat er ook ineens weer een late mantis; al meer dan een maand niet meer gezien. Ik dacht dat ze allemaal het loodje hadden gelegd bij de vroege kou in oktober.
De foto van de salvia hieronder heb ik vandaag vervangen. O ja, die bloeit dus ook nog.

3 november Gisteren heb ik met een truitje aan en een vest eroverheen Groei & Bloei zitten doorploegen, vandaag is het 19° en heb ik een bloesje aan ... Eigenlijk hou ik best van de herfst, alleen moest er geen winter achteraankomen; nou ja een maandje dan met vorst en sneeuw, want kan ik ook wel waarderen. Vooruit, twee maanden dan. Crocus medius staat beeldschoon te wezen tussen de inmiddels roodgekleurde ceratostigma. De Arbutus unedo -l'arbusier- bij Mirjam is dit jaar prachtig met veel bloemen en vruchten en ook de mijne krijgt voor het eerst veel bloemen.

Salvia guarnatica bloeit dan toch eindelijk en er vloog nog een morosfinx (kolibrievlinder, meekrappijlstaart ) rond bij de salvia's langs de weg.

2 november Crocus medius doet het beter op een plek waar hij in de zomer niet staat te stoven. Onder de oleander 'Barcelona' bloeit een flinke pluk en ik zie ook hier en daar een zaailing. De kleur is erg mooi: purper (met streepjes door toedoen van dat virus) met een donker hart.
Van mijn buurman kreeg ik - en hij weer van zijn moeder - een grote stapel Groei & Bloei, die ik doorblader en weer door zal geven. Ik word niet goed van al die tuinen met buxusbollen en -knipsels en -haagjes. Ik heb mijn hele leven al een hekel aan buxus, jeugdtrauma! Ik heb eens 6 weken, vlak voor de middelbare school, noodgedwongen moeten logeren bij een mij onbekende familie en die hadden buxus in hun tuin. Vandaar. De waarschijnlijk heel lieve vrouw des huizes kwam mij 's avonds een enge nachtzoen uitreiken en de dochter, zo leuk zelfde leeftijd, ook naar het gym, vertelde mij achteloos over de facts of life. Buxus ruikt ook vies.
Ik had in Zoeterwoude een strakke achtertuin, rechte lijnen, rechte hoeken, met een paar taxushagen, één in de hoogte langwerpig vierkant gesnoeide, bonte liguster en een paar idem leylandii's. En een tuinman, die dat elk jaar een keer kwam doen rond deze tijd in de herfst. Als alles daarna was opgeruimd kwamen de structuren van de tuin schitterend tot hun recht. Die tuinman en ik waren a.h.w. gelijk begonnen en hebben gedurende lange tijd regelmatig samengewerkt. Altijd feest als hij kwam. Ik mocht geen roodbladige weegbree in de tuin van hem! Goh, jammer, dat er toen nog geen websites bestonden!
Evenzogoed schrijf ik regelmatig wat op uit die tijdschriften, nieuwe cultivars b.v. en vandaag leerde ik een heel nieuw woord: een samara . Dat is een type zaad, dat in een plat, papierachtig schijfje zit zoals de gladiooltjes, die ik deze week gezaaid heb.

29 oktober De rozemarijn bloeit voor de 2e keer. Ik haal veel rozemarijn weg. De meeste zijn een saai grijsblauw. Beneden heb ik een kruipende soort die goed bloeit en redelijk van kleur is. Boven heb ik een witte, die ik koester en er zijn een of twee roze. De meeste worden na verloop van tijd armoedig, daarna geel en dan gaan ze eruit. Met wortel en al als het lukt; anders blijft de knoest staan en na twee jaar kun je hem eruit trekken. Ook de wilde lavendels zijn eigenlijk erg saai, al ruiken ze lekker. Maar om het terrein moeizaam te gaan beplanten met gekweekte soorten is nou ook weer zoiets.

Hier staat hij naast een ceratostigma, die nu leuk rood is en dan weer een ballota (denk ik, ik heb een keer ergens een stek meegenomen). Nog één sternbergia op de voorgrond. Ik heb nog steeds bloemen.

Omdat het niet echt een mooie herfst is staat de Salvia guarnatica nog steeds niet in bloei en kan ik geen goede foto maken.

28 oktober 20° zowaar; snel wat dingen doen buiten. Zephyranthes citrina wil dit jaar niet bloeien. Vorig jaar had ik aardig wat zaad en dat komt heel makkelijk op. Ik heb nu de volwassen en de eenjarige (al flinke) bolletjes bij elkaar gezet. Mooi zo, weer een pot leeg!
Ook heb ik opnieuw een trogje gemaakt, met een paar grijze vetplantjes, die ik van Joke heb gekregen, o.a. Sedum spatiphyllum 'Capo Blanco'. Kijken of Gau (schijnt verkocht te zijn, maar dan wil ik meneer Gau wel even gedag zeggen voordat hij verdwenen is) nog iets grijs heeft wat er goed bij kan.
Eergisteren heb ik Hippeastrum 'Neon', opgepot en ik zie nu al 2 bloemknoppen. Ik had de bol buiten op een tuinkastje in de verpakking laten liggen. Altijd een probleem bij amarylissen: ik ga over een week of 7, 8 weer naar Nederland en dan is het jammer om er een dik in de knop, maar te hoog om mee te nemen, te hebben staan. Maar ik keek even in de verpakking en zag dat er al 1 cm blad aan de bol zat, dus heb ik hem maar geplant. Gelukkig, die is wel uitgebloeid voordat we vertrekken! De rest van de verzameling moet nog aan de rustperiode beginnen. Nu geen water meer, voordat we weggaan blad eraf en in de garage of in de serre en dan bij thuiskomst weer oppotten en maar hopen, dat ze weer willen bloeien.
Weer één piepklein bloemetje aan Crocus mathewii, aan een ander knolletje. Volgens internet en zo moeten de bloemen veel groter zijn ... De foto hieronder is op ware grootte.

26 oktober Choisya ternata heb ik altijd een heerlijke struik gevonden. In Zoeterwoude deed hij het fantastisch, hij bloeide twee keer per jaar en liet zich ook nog eens makkelijk stekken. Het blad ruikt aangenaam kruidig en de bloemen gewoon heel lekker.
Hier in Frankrijk doet hij het minder goed; hij groeit maar heel langzaam en hij bloeit ook maar matig, maar dit jaar wel voor een tweede keer. Dat is niet slecht, want ik ben niet extra lief voor hem. Hij krijgt b.v. maar weinig water. Ik ga er regelmatig even aan ruiken.
De geelbladige variant vind ik niet mooi en die met roze bloemen deed het bij mij slecht. De eerste heet iets van 'Sundance' en de andere 'Aztec Pearl' of zo.

Nerine sarniensis wilde buiten maar niet in bloei komen. Naar binnen ermee! Prachtig tomaatrood, maar van de 10 bollen, 2 jaar geleden gekocht, bloeien er maar 2. Vorig jaar helemaal niks ... Andere nerines bloeien dit jaar niet, een witte heeft wel heel veel blad gekregen.

Ik heb massa's cyclaampjes, maar nooit erg veel bloemetjes voor zó veel plantjes. Niet getreurd, de blaadjes zijn ook beeldig. Links onder Cyclamen graecum waar dit jaar twee bloemen aan zijn gekomen en hieronder gewoon een minicyclamen uit een potje van een tuincentrum. Geen bloemen, maar wat een geweldig blad. De krokus ernaast is Crocus medius waarvan ik er ooit heel veel gehad heb, maar de meeste zijn weg. Deze staat in de schaduw, misschien vindt ie dat lekkerder. Ze hebben vrijwel allemaal een virus, waardoor ze streepjes krijgen.

Helemaal onderaan 2 foto's van krokussen om te laten zien, dat je Crocus goulymii beter kunt kopen dan Crocus sativus . Eergisteren heeft het geregend en nu waait het al 2 dagen. De foto's zijn vlak na elkaar gemaakt, beide soorten stonden zaterdag in bloei.

22 oktober Er gebeurt niet veel meer. Crocus goulymii staat in bloei. Dat is wel een superkrokus, die ik graag aan iedereen aanbeveel. Ze blijven in weer en wind rechtop staan (C. sativus ligt direct om als het waait en/of regent) en vermeerderen zich langzaam. Tot mijn genoegen bloeit er weer één witte herfstkrokus. Ik zie nooit een knop, hij staat er altijd ineens. Ook Crocus mathewii bloeit, gelukkig! 2 bloemetjes uit een spruit, misschien komen er meer. Ze zijn heel mooi, maar wel erg klein, niet meer dan 2 of 3 cm, te klein voor een foto. Ik heb er wel meer dan voorheen.
Ook staan er hier en daar nog sternbergia's te bloeien, veel later dan andere jaren. En er was één bloemetje aan de Griekse cyclamen, het tweede knolletje dat ik ooit geplant heb heeft dit jaar zelfs geen blad gekregen.
Ook het voorjaar kondigt zich alweer aan: Gladiolus tristis is al 30 cm hoog, ipheion komt op, juffertje-in-het-groen ontkiemt overal en er staan een paar maartse viooltjes te bloeien. De grote verrassing van dit jaar is de paarsrode salvia, die helemaal in bloei staat, leuk. Ook de heel donkerblauwe, ik moet de naam even opzoeken, die ik een hele tijd geleden heb geplant en die alleen het eerste jaar goed heeft gepresteerd, zit nu ineens vol knoppen.

20 oktober In Narbonne, een stad die wat tropisch aandoet - het vriest er nooit overdag en zelden 's nachts - staat deze boom, mooi van vorm en nog steeds in bloei. Volgens mij iets Australisch.
De boom heet Erythrina crista-galli en komt oorspronkelijk uit Brazilië en aangrenzende landen.
Later: Deze boom heeft in een zeer koude periode - februari 2012 - het loodje gelegd, jammer genoeg. Nog weer later, 2014, maar is herleefd!

Het weer is wat beter: de wind is gaan liggen en vanmiddag was het 17°. Ik hoop dat het nu nog even lekker blijft.

19 oktober Het was toch eigenlijk een zomer van niks dit jaar. Hij begon te laat, pas op 20 juni met daarvóór wat verspreid aangename dagen en nu, 4 maanden later, ben ik alweer in wintertenue. Het waait hard bij vlagen, zoals altijd bij tramontane, en het is maar 10°.
Oxalis massoniana heb ik maar naar binnen gehaald, dan zie ik tenminste nog wat bloeien. De podreana heeft helemáál niet gebloeid, te laat begonnen en nu al koud. De nerines gaan niet open en vanmorgen hing er een geknakt bij, die staat nu in een flesje. Ik zag wel nog 2 bidsprinkhanen, een beetje armoedig waren ze. Hun tijd zit er bijna op!

Laat ik niet wanhopen, in november kan het hier nog heerlijk zijn.

Zoals vandaag, 3 november. Ik heb net de foto van de oxalis vervangen. Hij staat alweer dagen buiten!

17 oktober Er kwamen bollen voor komend seizoen uit Nederland en ik heb er direct een stel geplant. Hyacinten NB, waar ik eigenlijk niet zo van houd. 'Sunny Delight' bij Chaenomeles moerloosii, een Japanse kwee met witte bloemen met een soort zalmig waasje erover. Ooit heb ik in een tuinboek een foto gezien waarop de chaenomeles was gecombineerd met eveneens zalmroze hyacinten. Vandaar. Ik heb de foto nooit meer kunnen vinden, terwijl ik hem toch vaak gezien heb. Ik ga maar eens een middagje zitten zoeken. Vast een boek van Elizabeth de Lestrieux, waarvan ik de teksten zo irritant vond, dat ik ze heb weggedaan ...
Ook Scilla bifolia geplant, die doet het hier redelijk goed en zaait zich wat uit.
Oxalis massoniana bloeit al, maar bij - nu, bijna ½ 4 's middags - 14°, zon en tramontane gaan de bloemetjes NIET open. De combinatie is blijkbaar toch te koud.

14 oktober Gek, dat ik de cigale-nimf nooit eerder gezien had, terwijl ik hier toch echt al een tijd woon. Cigales laten hun eieren in boomschors achter. Wat eruit komt is al een nimf, maar heel klein. (Aan het larve stadium doet een cigale niet: interessant!) Die kruipt de grond in en voedt zich met plantensappen, die zij of hij uit wortels zuigt. Geen wonder dat de plant die ik eruit trok stond te kwarren! Ik heb flink moeten zoeken naar de informatie trouwens.
Vorig jaar heb ik 25 herfstkrokussen gemengd geplant bij het huisje boven. Niks van gezien, maar dinsdag zag ik ineens knoppen. Crocus sativus, lijkt me.
De naam van de blauwe salvia weet ik niet. Van deze soort bestaan er veel verschillende kleuren, die met de zwarte hommel hieronder is er ook een, er bestaan witte, rode, wit met rood, gele, lichtblauwe, donkerblauwe, lichtroze, zalm, oranjig. Gill Pound heeft er een heel stel, allemaal bij elkaar in een groot bed met salvia's, zodat je ze goed onderling kunt vergelijken. De foto is niet scherp, ik zal het nog een keer proberen. (niet gelukt)

13 oktober Heerlijk weer om buiten te werken en dus maar eens goed aan de gang. Bij het uittrekken van een plant die op sterven na dood was kwam deze pop tevoorschijn, duidelijk geen larve meer, klauwen aan het eerste aar poten. Geen idee wat het is. Nu wel: geen pop, maar een nimf van een al bijna volwassen cigale.
De zwarte hommels verkrachten de bloemen van de rozerode salvia: ze bijten gewoon een gat in de onderkant van de bloem. Zielig. Mooie saliva's op het ogenblik, ik zal weer wat foto's maken.

12 oktober Het is droog en er is weer iets van zon te zien. Veel regen gehad, vanaf zaterdagavond 28 uur aan een stuk door en fors. Uiteindelijk ben ik - in de regen - de potten onder een afdak gaan zetten, want die stonden allemaal (met bolgewassen) te verdrinken. Nu heb ik ze net weer zo veel mogelijk in de zon gezet.

Het groene narcisje heeft nu twee bloemetjes. Op het bollenforum kwamen ze direct met weer kruisingen aanzetten waarvan dit één ouder was. Maar die zijn nooit ergens te vinden. Een was heel mooi, groter, wit met een zweem van groen, wow!

Op de foto is het bloemetje groter dan in werkelijkheid en een beetje blauwgroen.

7 oktober De groene narcis is open, piepklein, nog niet geschikt voor foto en ik kan ook nog niks ruiken. Misschien morgen. Eergisteren al een goudhaantje gezien, vandaag een bonte vliegenvanger.

5 oktober Een begin gemaakt met het knipwerk Vanaf oktober knip ik van alles af, o.a. de bieslelies om volgend jaar mooie pollen te hebben.
Zephyranthes candida staat in bloei - vorig jaar heb ik ze amper gezien - en ik vind nu ook overal zaailingen in bloei, leuk. Ook de sternbergia's zijn begonnen. Ik vind het erg mooie bloemen, maar helaas is het gauw voorbij.

3 oktober Hier in Frankrijk is het regenachtig op het ogenblik. Ik vond bij terugkomst knoppen aan nerine en Zephyranthes candida. En als grote verrassing een knop aan Narcissus viridiflorus, een zeldzame, groenbloeiende soort uit de Pyrenaeën. Gekregen van een medelid van IBS, ontzettend aardig! Hij schijnt ook heel lekker te ruiken. Ben benieuwd.

In Voorthuizen maakte ik op de valreep nog een foto van iets dat in de stoep voor de deur groeit, ik denk euonymus van het een of ander. Links. Rechts is zenegroen, dat zich overal uitzaait, zowel groen- als roodbladig. Ik vind hem leuk en nooit lastig, dus die laten we staan!

13 september Het is in Nederland weliswaar niet zulk heerlijk weer als in Pierrerue, maar er valt toch ook veel te genieten. Ik vind b.v. de combinatie van herfstanemonen met een agastache en een phlox, met daarachter links, gewaagd, het gras 'Red Baron' met een geelbladige hosta echt erg mooi. Elders staat een bontbladige euonymus waarin een groene sport zit en daarin weer massa's kleine gele bolletjes. Ervoor Hosta 'Royal Standard', ook een heerlijk plaatje. Ernaast een foto van een persicaria met een onbekende bergenia, die al mooi rood wordt en een eveneens onbekend gras.
Er moet nog wel gewied worden. Nadat het hier geregend heeft wil het onkruid wel groeien.

Er kwam een onbekend vlindertje langs. Dat ga ik zó even opzoeken, maar nu boodschappen doen. Lycaena phlaeas oftewel kleine vuurvlinder. Leuk!

8 september Nu is er toch behoorlijk wat regen gevallen en zijn alle wachtende planten de grond in gegaan. Kleine euphorbia's b.v., die ik uittrek, zet ik meestal in een potje, zodat ik ze boven ergens uit kan planten.

Verbena bonariense is al behoorlijk uitgebloeid, maar van dichtbij nog steeds mooi. Heerlijke plant, al kan ie niet zonder af en toe water. Ergens in Béziers hebben ze een soort smalle slinger van deze verbena in een stukje openbaar groen, maar op een plek waar we niet kunnen stoppen voor een foto. Erg leuk. Hier onderaan de trap is hij trouwens wel 2 meter hoog.

7 september Meestal maak ik eind augustus de oxalissen wakker. Vorig jaar heb ik niet veel aan gedaan, nieuw laagje erop, water geven, klaar. Maar nu was het wel weer eens tijd voor een grote beurt. Eerst moet ik dan ergens een zak zand vinden en die kun je niet zo maar overal krijgen. We weten dat dat kan bij Tridome in Narbonne en daar waren we gisteren.
Alles uit de pot, knolletjes uitzoeken en eventueel pellen en opnieuw planten in een mengsel van half zand, half potgrond. Vooral het uitzoeken is veel werk. Het is verbazend hoe snel oxalis zich vermenigvuldigt, hoewel ze in een pot allemaal dood waren en de Oxalis dentata deze koude winter een flinke tik heeft gekregen: ik had hem buiten laten staan. Op de rechterfoto O. brasiliensis, die dit jaar niet gebloeid heeft, maar wel enorm veel kralen heeft geproduceerd, een mooie soort, als O. versicolor, maar dan in het roze met een donkerder rand. Als iemand kralen wil?
Ook andere soorten kregen een beurt, Gladiolus elata had zich ook aardig uitgebreid, van Geissorhiza radians was maar één knol over, maar die was dan ook enorm. In juni gezaaide zephyranthes had al echte bolletjes gevormd. Nog een paar en dan is het klaar. En dat alles omdat het gisteren eindelijk geregend heeft, nog steeds niet erg veel, maar de regentonnen zijn vol.

4 september Eens in de 2 dagen sproei ik boven bij het prieeltje. Ik zag eerst een mannetje mantis, cm of 7, fraai groen, afgezet met roodbruin. Ik heb wel 12 foto's gemaakt, maar het was erg moeilijk om een scherpe foto te maken. Ik heb ze allemaal weer weggegooid, op deze zeer matige na. Ik ben net weer gaan kijken om opnieuw te proberen, maar hij was gevlogen, w.s. letterlijk.
Ik had gedacht dat de bloem van de ipomea nog wel verder open zou gaan, maar het bleef bij iets dat meer op een gentiaan lijkt. het zijn trouwens 2 plantjes, de voorste was al uitgebloeid!! Heel gek! 6/9 betere foto van een ander exemplaar.

Daarboven heb ik ook een diep bord met water staan voor de vogeltjes, drinken en baden, ze weten het al.

Ik zag ook iets blauws tussen de stenen. Daar hebben zich ipomea's uitgezaaid, maar de grond is slecht en ondiep en veel water krijgen ze ook niet, dus groeien is er niet bij. Maar bloeien dus wel: kiemblaadjes, één paar blaadjes en hup, een bloem. Ook de andere 3 hebben een knop! Zich voortplanten is van het grootste belang! Waar ze wel grond/water hebben worden ze anderhalve meter hoog.

2 september Heel voorzichtig sluipt er iets herfstigs in de lucht. Vanmorgen viel er zelfs een beetje motregen, niet dat het zoden aan de dijk zet: pipi de chat! De eerste cyclaampjes hebben zich gemeld, de tot nu toe ondermaatse Leucojum autumnale bloemetjes worden iets groter na een paar koele nachten en deze struik bij mijn buurvrouw is prachtig met zijn lading appeltjes.

In een koude winter komen er soms merels en zelfs wel eens een lijster om ze op te eten. Voorlopig zijn ze vogels niet aantrekkelijk. De bloei is ook beeldig, maar heel kort. de appeltjes duren heel lang, wel veel leuker met het blad nog aan de struik.

1 september Iedereen, die deze website regelmatig bezoekt, kent mijn liefde voor bidsprinkhanen. Ik 'had' als kind van een jaar of 7 al een bidsprinkhaan, in het Jappenkamp, waar natuurlijk niemand een huisdier had, maar de bidsprinkhaan woonde in een struik op het kleine stukje grond voor het huisje waar we met z'n allen zaten. Had ik toch een beest!
In deze tijd van het jaar zie je ze hier dikwijls, als je staat te sproeien komt er vaak een haastig uit de planten tevoorschijn. Het grappige is, dat ze verschillende karakters hebben, dat zou je van een insect niet verwachten. De Truus in de bloem van oleander 'Barcelona' is een nerveus type, ze wil niet op je hand en als je een foto tracht te maken is ze zó verdwenen. Gelukkig heb ik, gewezen frik, veel geduld. Dit exemplaar is te klein, ook haar vleugels zijn niet goed uitgegroeid.
Die vleugels begrijp ik eigenlijk nog steeds niet, je ziet een wijfje nooit vliegen, ze zijn w.s. te zwaar. De mannetjes zijn veel ranker en vliegen wel. Allicht zij moeten op zoek naar de wijfjes, die hen met hun geurstoffen lokken en ze dan, tijdens de daad op te eten, schandalig!
Truus rechts, bijna 2 keer zo groot, woont elders; zij zit graag op mijn hand, waar ze zich dan rustig gaat zitten poetsen (nat van het gietwater). Ze zijn in deze tijd behoorlijk honkvast, zodat je ze even gedag kunt gaan zeggen!

29 augustus De zaailingen die ik 5 dagen geleden heb uitgeplant (zo ongeveer met een pincet ...) zijn nu alweer een cm of 6. Zulk soort plantjes groeien vaak erg snel. Toch raken ze - uitgeplant - vaak weg, w.s. opgegeten door muizen en dergelijk gespuis.

24 augustus Vanmorgen heb ik 9 miniplantjes van de cooperia in de aarde gezet en voor de zekerheid maar kletsnat gemaakt. Ben benieuwd of het gaat lukken.

23 augustus Bij de IBS (international Bulb Society) kun je vaak zaden of bollen kopen die nergens anders te vinden zijn. Als je lid bent en veel wilt betalen. Meestal wil ik dat niet, maar soms komt er iets langs dat het proberen waard is. Zo kocht ik zaad van Cooperia drummondii , een zephyranthesachtige soort, die in woestijnachtige gebieden groeit. Goed voor xeriscaping, je tuin inrichten met woestijnplanten en goed waterbeheer, als ik het goed begrijp, daarom moet de cooperia hier wel kunnen.
Bij de IBS zijn er mensen die zaden laten ontkiemen in water, in een gesloten bakje, in het licht en warm. Ik heb er een aantal in een fruitbakje gestopt vorige week en nu zie ik worteltjes en zelfs één groen puntje. Leuk, hè?

17 augustus Ko heeft oude stukken tekst gevonden, van nog vóór deze site, ooit opgeschreven voor het thuisfront en verlucht met héél slechte foto's, zijn die nu opgenomen in de afdeling 'dagboek' onder de titel t/m 2006.

Het is weer de tijd voor de bidsprinkhanen. Ze zijn nu volwassen en vrijwel elke avond verstoor ik er één of meer bij het sproeien. Water, daar houden ze niet van. Ik pak ze meestal op en zet ze even een beetje hoger. Elk exemplaar reageert anders, meestal zenuwachtig, maar deze ging zich rustig op mijn hand zitten poetsen totdat ik er genoeg van kreeg: in de ene hand de sproeier en de andere omhoog met een Truus erop! Ik heb haar op Eucomis montana gezet, waarvan ik toch al een foto wilde maken. Subtiel in ongeveer dezelfde kleuren. Ik zag in de buurt nog een wijfje en elders een prachtig, slank kereltje. Tot nu toe allemaal fraai groen, vorig jaar waren ze meestal bruinig en ook dikwijls beschadigd.

15 augustus Eergisteren zag ik één knop, vandaag is de eerste bloem open en zitten er nog een stuk of 6 knoppen aan. Habranthus floryii . Foto 2 dagen later.

14 augustus Voor het eerst dit jaar knoppen in Leucojum/Acis autumnalis. Bijzonder laat, want anders beginnen ze al in juni. Ook Habranthus floryii gaat voor een tweede keer bloeien: die reageert op een watergift (als hij eerst droog heeft gestaan).

13 augustus Soms vind je hier ergens mooie, paarsrode wilde lathyrus. Het groeit o.a. in de berm in de buurt van het kerkhof, maar ik ben er, tot dit jaar, nooit in geslaagd zaad te vinden, omdat de bermen altijd gemaaid worden voordat het rijp is. Maar vlak voor ons vertrek had ik 3 rijpe peultjes te pakken. Die stopte ik in een potje, om te zaaien als ik weer terug zou zijn. Maar toen ik het potje openmaakte waren de peultjes opengegaan en vond ik torretjes en elk zaadje aangevreten door die torretjes. Die waren precies even groot als de zaden. Shit!

12 augustus Weer terug op de basis! Hier is het enorm droog, maar vandaag gelukkig niet zo heel warm. Ik heb Crocus mathewii opnieuw opgepot en vond de bolletjes in goede conditie met een behoorlijk aantal miniknolletjes. Te veel zelfs voor de pot waar ze in staan. Ik heb er een paar aangeboden aan een medelid van het internationaal bollengenootschap IBS, waarvan ik dit voorjaar een groene narcis heb gekregen die in het najaar moet bloeien. Het wordt zo langzamerhand tijd om e.e.a. wakker te gaan maken.

Het struikje links gaat altijd bloeien na een flinke watergift, van de hemel of van mij. De naam kan ik maar niet onthouden, maar komt later. Leuke plant.
Hebbes: Leucophyllum frutescens 'Green Cloud' .

Later Er staat sempervivum in 2 potten langs de gevel. Sempervivum heeft geen last van droogte e.d. en groeit flink, dus inmiddels hangt het over de randen. Je kunt er gewoon stukjes afhalen en in de grond zetten en het groeit wel weer. Een rozetje, bedekt met spinrag, dat hoort zo, was voorzien van een pakketje eitjes van het een of ander.

5 augustus Blijkbaar viel er niet veel te melden de laatste weken ... dochter met kleinzoon op bezoek en zo! Nu even in Nederland.
De tuin hier was verdroogd met veel schade. Weet ik hoeveel planten dood of waarschijnlijk dood. Ik heb tenminste al een hele rol vuilniszakken gevuld met narigheid! Maar gelukkig geeft dat ook weer ruimte voor nieuwe dingen.

De hosta's hadden de droogte goed overleefd en er zijn hier niet erg veel slakken en daarom bezocht ik een hosta-kweker in Barneveld: feest! Het ziet er tamelijk onooglijk uit als je er aankomt, maar in de kassen een enorme verzameling (meer dan 1200) van de meest prachtige planten. Hij had o.a. de 'Fire Island', die ik in de Keukenhof tegenkwam in april en ter plekke in mijn hart sloot.
De kweker zelf had eigenlijk geen tijd, maar als de ene enthousiasteling de ander ontmoet ontstaat er toch wat leuks. Ik had eigenlijk alleen naar hosta's met mooi blad gezocht op zijn fraaie website, maar toen ik bijna klaar was zei hij 'Nu moet je toch eens even kijken naar een soort met prachtige bloemen en dat was deze op de foto: 'Raspberry Sorbet'.
Er was er nog een, 'Extreme', die ik op de website - www.vandentol.nl - erg mooi vond, maar daarvan zei hij 'Moet je volgend jaar kopen, dan kost hij de helft!'

15 juli Omdat het even wat minder warm is heb ik vandaag flink wat aan 'débrousaille' gedaan. Er liggen dus weer hopen afgeknipt groen langs het pad boven, maar de gastenauto, die we altijd gebruiken om troep naar de stort te brengen, is schoon i.v.m. komst van Claire/Bondy/baby, die de auto gaan gebruiken.

Anky, mijn buurvrouw, stuurde me deze foto. Ze had haar hond al op haar schattige kopje gegeven omdat ze een pot met agapanthus zaailingen zou hebben omgewoeld, maar vandaag was de boel weer overhoop en bleek er een pad in de pot zijn of haar intrek genomen te hebben. Padden graven zich graag in in je bloempotten met lekkere rulle aarde. Ik ben dol op padden, maar helaas zien we ze niet heel erg veel. Tijdens de trek moeten ze hier een erg druk bereden weg over.
De pad bij Anky heeft een eigen verblijf gekregen.

14 juli Deze schoonheid kwam vanmorgen langs: Sylvain azuré in het Frans, Azuritis reducta is zijn officiële naam, althans in mijn Franse boekje, in Thieme's vlindergids heet hij Limenitis reducta . Nog niet vaak gezien, dacht ik, maar in 2003 wel, volgens aantekeningen. Hij vliegt lekker langzaam en gaat ook nog eens voor je neus zitten met de vleugels wijd. Dat mag ik graag zien.

13 juli Wat moet zo'n beest nu op een muur? Zij heeft er de hele dag bewegingloos gezeten: een tamelijk sjiek exemplaar met een fijn wit streepje opzij. Er zijn dit jaar veel wandelende takken, in diverse uitvoeringen; vaak groot en grijsbruin, maar ook kleinere, gelig en slap.

De bidsprinkhaantjes, die ik onlangs aantrof in o.a. de agapanthus zijn nu 2 keer zo groot en lichtgroen, een cm of 4, 5. Er zit er nog steeds (of weer) eentje in de agapanthus.

11 juli een groot insect vind je meestal doordat je haar of hem tijdens het gieten aan het schrikken maakt. Vanmorgen zat hij er nog. Als ze niet op de foto moeten hangen bidsprinkhanen meestal ondersteboven ergens aan, zoals hier. De onderkant is ook bijzonder, met ribbels op de buikpartij.

Er zat een slappe, slome wandelende tak (misschien net verveld) in de buurt gisteren en dat had nou net een mooie maaltijd geweest, maar ik kon haar niet meer vinden. Er zijn er genoeg. Wandelende takken zijn vrijwel zonder uitzondering vrouwtjes en hebben nauwelijks mannetjes nodig. Zij baren dochters en die weer op hun beurt dochters. Net als bladluizen, maar daar komt wel af en toe een ventje aan te pas of een generatie met vleugels. Boeiend allemaal!

10 juli Het is knap warm en erg veel staat er niet in bloei. Maar de oleanders wel. Ik geniet als elk jaar van Limenitis reducta . Onderin groeit saponaria, qua kleur en vorm past het goed bij elkaar. Nu wil ik er nog Verbena bonariense bij.

Tijdens het gieten verschrikte ik een empuse, een soort bidsprinkhaan, die je niet vaak ziet. Meestal zijn het dan jonkies met het achterlijf grappig rechtop, maar hier een fraai, volwassen exemplaar. Hij heeft een beetje duivelse kop. Als je goed kijkt kun je hem bijna bovenin Barcelona zien zitten. Dat was voor de foto, daarna ik heb hem weer teruggezet, waar ik hem vond.

6 juli Er kwam vanmorgen een vrij groot beest moeizaam langs vliegen, als een grote, onhandige waterjuffer. Toen hij ging zitten wist ik, ervaring opgedaan in Afrika, direct wat het was: het imago van een mierenleeuw. De larven (linksonder) maken een kuiltje in het zand (hier dus nooit gezien, maar ik heb ook geen zand in de buurt) en mieren kunnen, als ze erin vallen, door het rulle zand niet meer naar boven komen. De larve, die onderin verstopt zit, maakt korte metten met ze. Foto's links zijn van internet.

4 juli Ik zie de planten hier en daar al met zomerreces gaan. Althea cannabina begint net te bloeien. Ze - vast een vrouwtje! - wordt hier veel hoger dan bij Ploeger, waar ik haar voor het eerst zag, zeker 1,50 m. Redelijk stekbaar.

Een van de betere planten die in het wild groeien, maar behalve hier in de tuin heb ik hem nog nooit ergens anders gezien: een anjersoort, Dianthus silvestrus var Godrianus (ik moest het opzoeken, want dat kan ik allemaal niet onthouden!). Er stonden, toen we hier kwamen wonen, 3 of 4 planten en ik weet nog waar. Dat zijn er inmiddels wel een stuk of 30. De pollen worden snel groter en ik krijg er steeds meer. Ze bloeien niet heel lang, maar een maand, denk ik, maar je hoeft er niet naar om te kijken. T.z.t. heb ik zaad voor wie dat zouden willen.

3 juli Deze fraaie sedum is een impulsaankoop, ik weet niet hoe hij heet. Dat bronskleurige blad is alleen al de moeite waard, toen ik hem gekocht had hij geen bloemen, samen met bloemen is hij helemaal fantastisch. Hij moet wel meer water dan een standaard sedum ...

Ik kan 'm niet vinden!

2 juli Hoewel Convolvulus sabatius een stevige tik had gehad van de afgelopen winter en ik ongeveer de helft heb weggeknipt is hij groter en mooier dan ooit.

1 juli Hollen of stilstaan hier: het is erg warm, nog steeds beetje tropisch. Lekker wel, maar je moet wel proberen het huis koel te houden en flink sproeien 's avonds, want regenen doet het niet, al rommelt het af en toe en zijn er soms dikke onweerswolken.

Bij het sproeien komt er wel eens wat tevoorschijn: een wandelende tak of, gelukkig ze komen er weer aan, een klein bidsprinkhaantje. Deze bijna wit, op ware grootte, op een bloemetje van agapanthus. Wat een prachtig beestje. De bloem had wel wat blauwer gemogen op de foto. Als ik de minimantis morgen kan vinden nog eens proberen.

30 juni Er komen meer cerinthe's op: sommige zijn tweelingen, andere niet. In elk potje heb ik 2 zaden gestopt. Links boven een tweeling en in het midden 2?, de andere twee eenlingen. Ik vind het heel apart!

Het is hier nu gewoon zuid Frans weer, vanmiddag 33° om een uur of 3, het is nog wel warmer geworden denk ik, meestal is het om een uur of 6 op z'n heetst. Ook een beetje vochtig, ongeveer 50%, maar gelukkig geen echt Nigeriaanse toestanden. In Nigeria was de vochtigheid van de lucht meestal tegen de 100%. Met temperaturen van iets boven de 30, dag in, dag uit, moordend! Daar word je ontzettend sloom van.
Un joli petit orage zou erg hier best welkom zijn ...

De cigales zijn nu volop bezig, de nachtegalen zijn ermee gestopt.

28 juni Weer terug in Frankrijk na 3 dagen in een warm, zonnig en gezellig Nederland. Vermoeiend, maar wel genoten. Niet alleen heb ik mijn schattige kleinzoon en de meeste klasgenoten van ons eindexamenjaar - meer dan 50 jaar geleden - weer gezien, maar ook voor het eerst sinds jaren weer een zanglijster gehoord: ik heb ademloos staan luisteren en had nog best een tijdje willen blijven staan.

Dit is een foto van een net opgekomen Cerinthe major atropurpureus , hoewel ik van de derde term niet helemaal zeker ben. Twee plantjes uit één zaad. Geinig, hè? Het is een een eiïge tweeling, geen Siamese. Ik heb ze na het fotograferen opgepot; het omhulsel van het zaad eraf en had ik twee plantjes in mijn hand. Nee, het is purpurascens .

Ook is de eerste Euphorbia serrata opgekomen: het ziet er anders uit dan de algemene euphorbia, die ik meestal uittrek: veel smallere kiemblaadjes, wel al direct mooi grijsgroen. Het is toch een wonder dat je al vaak aan een kiemplantje kunt zien wat het is! Niet aan al die bollen, dat zijn allemaal sprietjes ...

23 juni Vanmorgen hoorde ik, ver weg, nog een nachtegaal en zojuist hoorde ik de eerste cigale. De eerste lijken te schrikken van hun eigen herrie en houden vaak gelijk weer op! Maar waar die cigale zat was het dus minstens 25° en dat betekent dat we nu toch eindelijk de goede kant opgaan.

22 juni Omdat er soms een vlinder rondvliegt die dol is op rot fruit heb ik een rotte appel op de paal voor het huis gelegd en later nog een. En vandaag kwam de vlinder langs!

Je ziet hem wel eens vliegen, groot met oranje langs de vleugelranden, maar zodra hij zit gaan die vleugels dicht. De foto's rechts zijn van internet.

Hij heet Charaxes jasius en in het Nederlands jasiusvlinder of, leuker, pasja. Rups op Arbutus unedo, waarvan ik er 2 op het terrein heb staan.

Soms maak je per ongeluk een heel goede foto: Lilium regale die af en toe bloeit. Ik heb er ooit 10 gekocht, afgaand op een foto van deze lelie tussen alstromeria's, de ligtu hybriden of zoiets. Een tijd geleden heb ik Alstromeria 'Mars' geplant samen met 'Venus' - Mars is niet bruin, niet oranje, niet rose, heel aantrekkelijk kleurtje, 'Venus' zou crème geweest zijn, maar die heb ik nooit gezien. Daarvóór had ik op de zelfde plaats die ligtu hybriden geprobeerd, zonder succes. Af en toe echter staat er ineens een kleine donkerrode of feloranje tussen de Marsen, dit jaar een kleine lichtoranje, eentje maar, en volgend jaar misschien weer niks. En die lelies bloeien af en toe, soms een, dit jaar twee. Ze breiden zich niet uit of zo. Opzij van dit stukje staat Lilium henryii en die doet het elk jaar en ze worden ook groter, maar ik krijg er niet méér.

18 juni . Verbena bonariense is een heerlijke plant, die lang bloeit. Het lukt me nooit om hem te zaaien, dus moet ik er voor elke tuin die ik maak, één kopen. Die zaait zich dan wel uit, meestal bij planten in potten. De zaailingen koester ik en plant ze elders. Dat lukt altijd goed. Maar het duurt lang voordat je via die ene plant een populatie hebt! Hij heeft wat steun nodig, want hij wordt bijna 2 meter hoog.

Hier met het Spaanse vlindertje, Amaryllis d'Espagne, Pyronia bathseba . In deze maand zijn er vaak heel veel, in 2006 b.v. waren er honderden, dit jaar minder. Rechtsboven de kleistogame Viola koreana met zijn fraaie blad en zelden bloemen, maar wel wel zaailingen. Ik vind ze overal, als de slakken me niet vóór zijn.

Links is Orthrosanthus laxus , een plant waarvan ik al een jaar of 5 geleden zaad heb gekocht bij Plant World in Engeland. Orthrosanthus komt uit Australië. Soms kost het veel tijd om uit te vissen hoe iets moet. Nou deze b.v. moet in de zon staan om een beetje op kleur te komen. Hij bloeit dan ook beter en de bloemen zijn groter. Hoe het hem de rest van het seizoen zal vergaan weet ik nog niet, want in vorige jaren stond hij meer in de schaduw dan nu en bovendien heeft het dit jaar enorm veel geregend en is het tot nu toe uitzonderlijk koel geweest.
Hij heeft een aardige hoeveelheid bloemetjes nodig om een beetje tot zijn recht te komen. In de schaduw zijn die wit, klein en te weinig om de plant de moeite waard te laten zijn. In het najaar verplanten? Weggeven? Ik krijg aan dit exemplaar w.s. zaad. Als je belangstelling (en geduld) hebt laat het me dan weten.

17 juni De temperatuur blijft maar onder het normale niveau, maar we mogen, geloof ik, al blij zijn dat het niet regent! Dit hagedisje was blijkbaar nog niet warm genoeg, want hij was te sloom om direct weg te wezen zoals gebruikelijk! Zo vaak kun je geen foto maken van ze, dat is dan weer een positieve kant van de slechte zomer!

15 juni Foto l.b. le bulime tronquée, Rumina decollata, vleeseter! volgens het boekje, en een baby segrijnslak, die later donkerder wordt. Ik heb het vermoeden dat segrijn, de grote vreter, hier geïmporteerd is, want hij staat in geen van mijn 2 natuurboeken over deze streek.

Ongeveer rond deze tijd moeten de cigales beginnen, maar dit jaar zie ik het voorlopig niet gebeuren. 17°, zwaarbewolkt, gisteren en vannacht veel regen, eersteklas K-weer.
Vanmorgen heb ik alle amarylissen, die 's zomers op een rek (i.v.m. slakken) in de schaduw staan, onder het balkon gezet, want echt veel regen doet ze geen goed. Een heel gesjouw, want nat zijn de potten extra zwaar en kan ik er meestal maar één dragen.
De slakken zijn natuurlijk ook erg actief. Gelukkig heb ik niet veel segrijnslakken, van die grote knollen, ook wel chagrijnslakken genoemd, want dat zijn vraatzuchtige beesten, die bovendien behoorlijk hard kunnen lopen. Ik heb heel veel van die stompe horentjes, die zich vnl als opruimingsdienst profileren, maar ook wel een viooltje lusten. Zie de middelste foto boven van Viola hirsutella met z'n prachtige blad, bijna kaal!

Foto rechtsboven is voor mij een blije foto: wel een jaar nadat ik ze gezaaid heb heb ik een paar baby cyclamen purpurascens! Een tijdje geleden is een van de twee planten die ik had, bezweken aan sudden death in de vorm van verwelkingsziekte en bij de cyclamen in de pot stond een Viola koreana, die nooit bloeit, maar zich wel geweldig uitzaait (kleistogamie) en die bovendien enorm groot werd. Die staat nu in andere potten want hij heeft prachtig blad, maar het verwijderen was een precies werkje waarbij veel mis kon gaan.

13 juni Ik zaad heb gevonden aan Euphorbia serrata , een plant die hier overal in de berm staat, maar zich niet laat uitgraven en overplanten. Nou wordt euphorbiazaad altijd met kracht gelanceerd, daar moet je dan iets op vinden. Een tule lapje om de rijpende bolletjes b.v., maar ik heb de bolletjes die bruin werden, geplukt, in een plastic doosje met deksel gestopt en op een zonnig plaatsje gezet. Toevallig was er gisteren zon - het weer is onaangenaam, kil en veel regen - de truc is goed gelukt en nu heb ik heel wat zaad. Kijken of ik planten kan krijgen.

Gewoonlijk ben ik niet zo'n hele erge impulskoopster, zeker niet als het binnenplanten betreft, maar ik vond deze zó bijzonder, dat ik het niet kon laten: Ceropegia sandersonii . Komt uit Swaziland en houdt van droog en zonnig, dus dat moet hier wel mogelijk zijn. Een plant met groene bloemen vind ik bijna altijd onweerstaanbaar. Zo'n laddertje vind ik altijd supereng, ook dáár zal ik iets op moeten vinden. Internet zegt dat hij geschikt is als 'hanging basket plant, misschien is dat wel een idee. Ik vraag met af of het een verwant is van de plant die Chinees lantarentje wordt genoemd, hangplant met donkerrode bloemetjes. Ja, is familie.

11 juni Het is vervelend, maar groeizaam weer: koel, bewolkt, af en toe regen. T-shirt met lange mouwen, vestje erover. Al dagen. Ik zou eigenlijk de kachel wel aan willen hebben ... Maar de positieve kant is dat de gemaakt stekken van van alles geen moeite hebben met starten en dat ik geen water hoef te geven.
In de zomerkeuken op de plank hoog tegen de bovenkant, hebben zwarte roodstaartjes weer een nest. maar het vrouwtje zit volgens mij al meer dan 3 weken te broeden, dus er komt, denk ik, niks van terecht. Wanneer zou zo'n vogeltje nou weten wanneer het tijd wordt om maar eens op te houden met dat stomme zitten?

7 juni Het is bijna ordinair!

6 juni Regen vanmorgen, goed voor wat karweitjes. Er moet altijd veel geknipt worden in deze tijd. Ik kwam de allereerste twee bidsprinkhaantjes tegen: 2 cm, helemaal perfect van model en bijna wit, kennelijk uit hetzelfde legsel. Prachtige beestjes.

Gill Pound heeft een kleine kwekerij in Caunes Minervois. Vandaag en gisteren hield ze open huis, met een lezinkje over de planten die het hier goed doen. Voor mij niet veel nieuws onder de zon, behalve dan de opmerking dat planten met aromatisch blad, zoals rozemarijn, hun bladmondjes tijdens droge perioden, kunnen afsluiten door de olie die ze bevatten. Daardoor gaan ze lekker ruiken, maar verliezen geen levensbelangrijk vocht!
Toen de lezing begon begon de regen ook ...

5 juni De zomer is inmiddels losgebarsten en ik kan weer jurken aan, lekker. De oleanders beginnen te bloeien en het wordt alweer droog, maar er wordt regen verwacht.

Op de rand van het balkon heb ik 3 trogjes met cactussen en vetplanten. Er zijn er een paar gesneuveld in de koude winter en daarom heb ik een paar nieuwe gekocht op hoop van zegen. Meestal doen ze het wel goed en ze bloeien schattig. Leuk hè, zo'n enorme knop, links in de hoek, die nog groter is dan de cactus zelf. Hij gaat vandaag w.s. open.

De grassen in de buurt zijn vaak ongelofelijk mooi. Ik laat er een heleboel staan, zoals een haverachtige, die al uitgebloeid is. Die hieronder is, m.n. bij tegenlicht, ook spectaculair.

3 juni Als het niet zo mooi was ging er een flink stuk af, want hij groeit hier als een tierelier: Convolvulus sabatius . Ondanks dat er grote stukken bevroren waren neemt hij alweer een meter of 2 in beslag. Elders blijft het bescheidener! En hij bloeit maar door!

23 mei De roze convolvulus, waar ik zoveel jaar op gejaagd heb, doet het wel, maar bloeit nog niet overdadig. De bloemen zijn wel erg mooi en dan te bedenken dat ze hier en daar gewoon in grote hoeveelheden in de berm staan. Bij de stort b.v.! Samen met nigella, die elk jaar wel weer ergens tevoorschijn komt, en een blauwe salvia, die net begint, vormt hij toch een leuk hoekje.

19 mei Het voorjaar is laat, maar de tijd van de cistussen is nu toch aangebroken. Ik weet niet alle namen meer. Helemaal beneden rechts hebben we Cistus albidus , een inheemse soort. Leuk hè, die gekreukte bloemen. Laten we de naamgeving maar eens aanpakken. Ik heb geprobeerd de bloemen min of meer op de juiste grootte te plaatsen.

1) Kruipend; in het perk langs de weg

2) Cistus x pauranthus 'Natacha' bij het zwembad.

3) Cistus x purpureus , bij de robinia

4) Misschien Cistus laurifolius . Op het stenige stuk voor de keuken,

5) Cistus 'Gordon Cooper' op de helling langs de weg

6) Naast de vorige, veel grotere bloem, plakkerig blad

7) Cistus 'Barnsley Pink' . Ziet er slecht uit, bij de robinia.

8) Naast de grijze conifeer, geen plakkerig blad

9) Cistus monspeliensis f. flavescens 'Vicar's Mead' , een mondvol, onder de slaapkamer, mooi zachtgeel.

10) Een hele hoge staat achter in de kom, een beetje spichtig, plakkerige bladeren, grote bloemen: Cistus ladanifer . Met het mooie spinnetje, rechts.

11) Deze staat langs de weg, hieronder een foto van de hele struik. Misschien Cistus 'Grayswood Pink' .

12) De meest rechtse onder sl.kamer

13) Ook onder sl.kamerraam. Blad en knop hier linksboven.

Hierboven de struik van cistus 11 en Cistus albidus , die inheems is. En natuurlijk is er nog Cistus monspeliensis, waarvan er tientallen overal op het terrein staan. Zoals 'Mead' maar dan wit. Het lijkt me dat 8 en 13 hetzelfde zijn.

14 mei Overal waar water opgevangen kan worden heb ik emmers staan. In alle emmers zit een stok - ook als ze leeg zijn - om te voorkomen dat hagedissen, muizen e.d. jammerlijk omkomen. De grote emmer onder de ketting waar het regenwater zo mooi naar beneden loopt is om de een of andere reden bijzonder aantrekkelijk voor bijen.

13 mei Een tijd geleden hebben we de rotsen, waar je via het keukenraam op uitkijkt, helemaal kaal gemaakt. Het was indertijd een gruwelijk karwei, want het was dicht begroeid met kermèseik en de wortelstronken waar die uit groeiden waren enorm. We hadden 10 emmers, die we dagelijks vulden met afval en stenen en vervolgens naar de déchetterie brachten. Na een paar weken was het klaar. Tussen de rotsen zijn de wortels blijven zitten van Convolvulus cnerorum en later heb ik een stekje van Convolvulus sabatius ernaast geplant. Beide groeien op hoegenaamd niks.

'Boven', d.w.z. ergens op het terrein hogerop, ontdekte ik een aantrekkelijk plant die zich er zelf had neergezet. Een soort klaver, neem ik aan. Nu er veel bomen weg zijn is er ruimte voor andere planten en van lieverlee verschijnen die ook wel. Leuk!

10 mei Een onverwacht wonderschone combinatie: bij het hek heeft een nemesia in zijn mooie pot de koude winter overleefd. Tussen de stenen ernaast heeft zich een Cerinthe major purpurascens uitgezaaid.

Hieronder een foto die laat zien waarom het hier nou zo mooi is. Stel je de zingende nachtegalen er maar bij voor!

8 mei We hebben weer een débrousaille brief binnen en aan het werk dan maar weer. Er is niet meer zo heel veel te doen; Ko heeft een boom, die op instorten stond omgehaald en een tak, die onder de sneeuwlast gekraakt was, afgezaagd en ik haal dooie planten/struiken en rozemarijnen, aan het eind van hun leven, weg. Hier in Frankrijk genietend van een zingende nachtegaal, maar ik heb toch liever 5 zingende merels.

Salvia roemeriana staat weer uitbundig te bloeien tussen de stenen. Ergens anders krijg ik hem niet aan de praat. Ik maakte deze foto, noemde hem salroem, wilde hem opslaan en kreeg het bericht dat salroem al eerder was opgeslagen, n.l. op 8 mei 2006, haha! Nu heet deze salroem2. In de zomer stopt hij ermee, maar in het najaar gaat hij van lieverlee weer bloeien, grappig, eerst met nog half kleistogame*) bloemen, later 'gaat het beter', denk ik dan.
*) kleistogaam: geen (goede) bloemen, wel zaad. Viola koreana en pavonia doen dat ook.

7 mei De afgelopen dagen waren we voor de bridgecompetitie in Labège, vlak bij Toulouse. Daar zag ik voor het eerst een pauwlonia in volle bloei. Wat een prachtige boom!

Ook superleuk: een begroeide muur in het winkelcentrum: tijm, campanula's, roze bloeiende aardbeien en grassen.

5 mei Heen en weer geweest naar Nederland om de baby te bezichtigen: mooi jongetje!

Hier in Frankrijk is het absoluut waardeloos weer, hartstikke koud met wind en regen. De regen was trouwens erg welkom, want het is hier warm geweest en dat was het in Nederland tot Koninginnedag ook, ik heb ervan genoten met al die zingende merels om me heen.
Ik had net een zwerm bijeneters boven m'n hoofd toen ik buitenkwam om iets noodzakelijks te doen. Je hoort ze voordat je ze ziet. Hopelijk vinden ze in de kou nog ergens iets eetbaars.

Het idee van de pot met tulpen e.d. met dezelfde namen als mijn dochters is niet erg goed gelukt. De tulp Tinka bloeide als eerste, erg lang en dun, Honkytonk was beter, zie foto hieronder, en nu bloeit Geranium phaeum 'Anne Claire' , genoemd naar mijn jongste dochter. De foto is niet erg scherp, maar ik vind hem subtieler dan het wel scherpe exemplaar.

23 april De gierzwaluwen zijn weer hier, wat een heerlijk zomers geluid!

22 april Vandaag nieuws van een kersverse oma! Jacob Leon heet hij en hij is gisterenmiddag geboren.
Het boeket plukte ik gewoon langs de straat: Allium neapolitanum is inheems en staat ergens beneden. Het fijne blad is van fumaria . Ik ruk het na een tijdje weer uit de grond, want het groeit erg hard. Lijkt veel op corydalis, wit met een donkerrood puntje, heel lief.
De bijeneters zijn ook terug, er kwamen er zojuist 4 langs. Je hoort ze altijd voordat je ze ziet en later in het seizoen worden de groepen steeds groter.
Het tulpje heet 'Honkytonk'; volgens mij een batalinii.

21 april De tulp Tinka is minder mooi dan dochter Tinka. Honkytonk ziet er beter uit, maar ik moet een foto maken als hij open is; hij gaat 's nachts slapen!
Al;tijd weer verrassingen in de tuin. Twee jaar geleden vond ik ineens rode fresia's op een helling achter. Ik heb ze er vast wel zelf ingezet ooit, maar ze hadden nooit eerder gebloeid. Ik was erg verbaasd, want ze stonden op een kurkdroge plek, die bovendien weinig aandacht krijgt. Vorige jaar waren ze dan ook geheel buiten beeld, ook geen blad. Maar dit jaar zijn ze er weer. Begrijp jij het? Ik niet!
Ook vond ik bij een wandelingetje over het terrein een paar bosvogeltjes, kleine, witte orchideetje. Ik weet dat ze hier en daar staan, maar meestal blijft de bloei beperkt tot een paar piepkleine bloemetjes aan een iel stengeltje. Dit jaar zijn er een paar goed ontwikkeld en ze zien er dus uit als op de foto linksonder en dit is ongeveer de grootte.

Nog geen baby!

20 april Terug in Frankrijk met overal zingende vogels: ik heb de hop gehoord, de koekoek en de nachtegaal, gisteren zat de gekraagde roodstaart op de elektrische draad bij ons huis, knap ventje als altijd, maar hij zong nog niet; vanmorgen hoorde ik een beginnende wielewaal, nog niet uitbundig, slechts laag/hoog, maar toch!
Misschien dat de koude winter een goede invloed is geweest, want dit jaar staat Choisya ternata helemaal in bloei. Ik vind het een fantastisch struikje - nog beter trouwens in Nederland - waarvan het blad een heerlijk, kruidig luchtje heeft (even wrijven) en met geurige bloemen. Stekt ook nog vrij makkelijk!

17 april Morgen gaan we weer terug naar Frankrijk. Hier wordt het net heel mooi: een viburnum staat op springen. We krijgen Phlox divaricata in bloei, maar dan ben ik helaas net weg. Echt jammer, blijkbaar heeft hij het hier erg naar z'n zin. Vol knoppen!
Ik heb nog wel even kunnen genieten van de eerste vergeet-me-nietjes. Die doen het niet in Frankrijk en hier staat er eentje gewoon tussen de tegels van het stoepje voor het huis te bloeien. Nu ik de truc ken van het verminderen van de belichting kan ik ook hiervan goede foto's maken!
Viola sororia 'Freckles' staat nu overal te bloeien. Ze zaaien zich goed uit en er staat inmiddels ook één exemplaar van 'Blue Freckles', die ik nog mooier vind.

14 april Nog van gisteren: een bijzonder mooie - denk ik - kers. De boom had ook een prachtige vorm. En rechts: een letterlijke vertaling van 'Keukenhof' met 2 lagen weckpotten. Op de voorgrond een mooie kleur hyacint 'Purple Sensation' en die naam kun je zelf ook verzinnen.

14 april Gisteren bezochten we met Franse vrienden Keukenhof. Ik hou er niet zo heel erg van, maar je ziet toch altijd wel leuke nieuwe soorten. Linksboven Hosta 'Fire Island' (Heemskerk vaste planten), een goeie nieuwe, met vrij dik blad en wellicht vrij slakkenresistent; links de tulp 'Hemisphere'; linksonder 'Fiery Club' en rechtsonder 'Flaming Spring Green'. Hoewel ik bloemen met in zich meerder kleuren vaak niet erg kan waarderen vind ik de laatste met hun Italiaanse combinatie toch wel erg bijzonder. Kweker Huijg in Breezand, een plaats waar ik nooit eerder van had gehoord, maar vandaag kwamen we er langs: vlakbij de Afsluitdijk! Een foto van tulp 'Sunshine Club' staat op onze homepage.

De foto rechtsboven laat zien hoe een stukje in de schaduw op een foto beter tot zijn recht komt dan in de zon.

10 april Een van de aantrekkelijke kanten van een verblijf in Nederland is, dat bloemen hier gevarieerd en relatief goedkoop zijn. In Frankrijk koop ik af en toe een bosje anemoontjes à 2,50, maar een bos tulpen kost altijd minstens 10€ en dat vind ik - zuinige Hollandse huisvrouw - veel te duur. Bij de eerste boodschappen hoort dan ook altijd een flinke bos van het een of ander en zo mogelijk ook nog een bloeiende plant die later mee naar Frankrijk kan. Vorige week had ik 3 bossen narcissen voor 3€ en die beeldige witte druifjes, vandaag heb ik sublieme viridiflora tulpen, wat een kleur! En, naar ik hoop, een beetje vies roze hyacinten om t.z.t. bij de Chaenomeles moerloosii te planten.

9 april Het is groeizaam weer en de merels fluiten, wat een verrukking. Maar het onkruid groeit snel ... Er zijn wel 4 of 5 onkruidjes met van die petieterige witte bloempjes: links wat ik altijd springzaad noem, een crucifeertje; er bestaat er nog een, wat kleiner, met een rozetje van gaafrandige blaadjes, ook ruim aanwezig hier; er is gewone muur, wollige muur en platte muur, op de tweede foto. Hoe ze in het echt heten kan ik hier niet opzoeken.

6 april Het is hier onkruid, dat kleine viooltje, maar het is wel onkruid dat ik niet graag uittrek. Deze staat vandaag zo heel diep donkerpaars in de stoep te bloeien. Maar ik vind de foto vooral leuk om mijn uitvergrote schaduw van mijn kromme vingers.

Het is lekker weer, dus we kunnen wat buiten doen. Deze witte druifjes zijn nieuw voor me.

5 april Het is in ieder geval droog op deze 2e paasdag in Nederland. En tot mijn grote verrassing staat Soldanella alpina fantastisch te bloeien.

Andere verrassingen zijn: dikke knoppen in Anemone pulsatilla, die het nog in geen enkele andere tuin bij mij heeft willen doen. Tòch Leucojum vernum, vorig jaar doodgewaand en nu zie ik een knop; één 'vogeltje-op-de-kruk', Corydalis solida?; en een hoop onkruid ...

(De soldanella is in de droge zomer doodgegaan. Altijd een probleem in Voorthuizen als het niet regent ...)

30 maart In elke tuin die ik ooit heb mogen verzorgen is er vroeg of laat één rode tulp. En nu staat er hier ook weer een. Er bloeit van alles, maar we gaan even 3 weken naar het noorden. de euphorbia's staan inmiddels rechtop, maar echt lekker is het nog steeds niet.

23 maart Als de euphorbia's nog niet recht op staan, zegt men hier, is er nog kans op vorst, Vandaag zou je het niet zeggen, de deuren staan open en ik ga zó mijn sokken uittrekken!

Er staat ineens van alles in bloei na een paar dagen vochtig met hogere temperaturen en nu de zon: speenkruid, viooltjes, helleborussen, ouwe wijfjes (die zich aardig beginnen uit te zaaien, zelfs tussen de tegels, zie foto boven), allerlei muscari soorten - de gele bijna uitgebloeid, daarvan trouwens ook zaailingen - de eerste tulpen, Cyrtanthus mackenii, iets minder dan anders en tot mijn genoegen blijk ik ook ineens een hoeveelheid Scilla bifolia te hebben, een absoluut snoepje, waarvan ik niet gedacht had dat het hier goed zou gaan. Ik begin het al bijna jammer te vinden dat we volgende week naar het noorden gaan!

21 maart Begin van de lente, bijna 17°, vochtig en geen wind, heerlijk om e.e.a. buiten te doen. Op de helling tegenover de keuken staat een grasje - waarvan ik niet weet wat het is - schattig geel te bloeien. Het is altijd een toer om erop te klimmen nu ik de jongste niet meer ben en er moet toch in die buurt iets geknipt worden ook, dus ook maar eens een foto knippen en straks opzoeken wat het is. Een soort zegge misschien.
Convulvulus sabatius heeft aardig te lijden gehad van de winter, m.n. van de sneeuw, en ziet er beroerd uit. Die krijgt een forse snoeibeurt en het is haast niet geloven wat er van één plant afkomt. En dan staat (of ligt) nog minstens de helft. Ook de brachiglottis krijgt in deze tijd een snoeibeurt en de afgeknipte stukken stek ik voor de zekerheid.

De metselbijtjes zijn bij hun metselbijenflatgebouw op zoek naar bruikbare woningen. Dat roodbruine, wollige vlekje in het midden is er een. Strakjes zijn alle openingen weer dichtgemetseld. Ik heb dit een keer gemaakt op de kleiclub: klei dun uitrollen en plakjes om een stokje of potlood tot een rolletje maken en aan één kant op een wat dikker plakje vastmaken. Laten drogen, bakken en ziedaar: er wordt altijd dankbaar gebruik van gemaakt. Met holle stengels e.d. moet je ook wel goed uit de voeten kunnen.

Interessante beestjes, leuk om even op internet over te lezen.

Coronilla glauca 'Citrina' vind ik vlak voordat hij echt bloeit onvoorstelbaar mooi. Hij staat te pronken naast de bijzondere mimosa en aan gene zijde staat een kruipende rozemariijn met echt mooi blauwe bloemen. Op foto's zie je er meestal niet veel van, helaas. De amandelboom stond deze week ook voluit in bloei, maar foto's leveren alleen roze spikkels op en dat doet de werkelijkheid geen recht. De coronilla ruikt ook eens heerlijk, wat een prijsplant!

Tenslotte heb ik mijn oxalisverzameling naar beneden gebracht.
De maartse viooltjes staan nu ook echt in bloei, maar bij vochtig weer ruik je ze niet. Ik heb ook een witte variant, maar die is iets later en begint nu net.

19 maart Ze hadden 17° beloofd, maar het is bij 12 blijven steken. Met regen, jammer.

Ik dacht dat Chaenomeles moeloosii roze begon en wit eindigde, maar het is andersom. In het najaar ga ik eens achter die hyacinten aan. Ik heb het plaatje nog steeds niet gevonden!

17 maart Ik ben niet zo goed met zaaien, maar dit is een succesnummer: Acacia rubida , gezaaid in 2006 en nu voor het eerst in bloei. Ik heb het zaad uit Australië, waar ik terecht kwam omdat ik A. fimbriata zocht en ze bij de leverancier alleen voor een bepaald minimum bedrag wilden leveren. Toen heb ik gevraagd om er wat bij te doen dat kans maakte in ons klimaat en zo is het gekomen. Ik vind hem trouwens erg mooi met die rode accentjes. De 2 soorten 'blad' zijn ook apart; het schijnt dat één van de 2 niet echt blad is. Het zal wel ...

15 maart De vorst is gelukkig weg. De zon schijnt en het is een graad of 15, maar het waait wel stevig. Dan vind ik het nog niet echt aangenaam, ik heb in huis nog een trui èn een vest aan. Maar buiten komt er leven in de brouwerij. Ik zie een eerste paar maartse viooltjes en de Japanse kwee is ineens in bloei. Chaenomeles moerloosii heette hij ooit, maar ik geloof dat hij nu weer een andere naam heeft. Ik vind het de mooiste chaenomeles. In een van mijn tuinboeken - ik grijp automatisch naar 'De bloementuin' van Marijke Heuff en Richard Bisgrove, het boek met de mooiste foto's - met de winnaar op blz 41, wat een geraffineerde tuin! - staat een foto van deze chaenomeles gecombineerd met oranje/roze hyacinten, onvoorstelbaar mooi. Helaas kan ik de foto niet vinden.

10 maart Het is nog steeds stervenskoud - vannacht -5°! - maar gelukkig bloeit er nu een amaryllis binnen, 'Ruby Meyer'. Ik was vergeten welke amaryllis in welke pot zat en ik had niet overal kaartjes in. Nu dan maar zorgvuldig noteren in het grote groene boek, dat ik nog steeds gebruik voor losse aantekeningen.

Er komen gelukkig nog meer amaryllissen in bloei, ik had er een hard hoofd in toen ik ze oppotte.

8 maart Wel ja, ook dat nog! Een dik pak sneeuw vanmorgen, zeker 12 cm. Echt bizar.

7 maart Ik had mijn wollen wintertruien al gewassen, want de lente komt er eindelijk aan. Dacht ik, want dit jaar komt er niets van in!
Het voorjaar begint hier normaliter één maand eerder en het hier gemiddeld 8° warmer dan in Nederland. Vannacht was het al koud, maar voor vannacht en de twee erná - en verder gaat het weerbericht niet - wordt er 4 graden vorst verwacht! Vergelijk maar met -10° begin april in Nederland.
Ik heb me maar weer in alle winterlaagjes gehuld. Shit!

De Chileen staat nog steeds prachtig te bloeien. De eerste bloemen zijn nog niet eens uitgebloeid en er zijn er nog 5 bijgekomen. Dat is nog eens de moeite waard!

2 maart 'Het voorjaar is de tijd van de sprieten' schreef ik lang gelden eens aan ene I., die mij antwoordde, dat zij hierbij de correspondentie beëindigde, omdat ze mij te oppervlakkig vond. 'Kapsonewijf' dacht ik, onaardig, want zij had natuurlijk net zo veel recht op kapsones als ik op oppervlakkigheid. Maar als ik met de sprieten doende ben in deze tijd van het jaar, moet ik er altijd aan denken.
Sprieten zat: grassen, bieslelies, valeriaan, lavendel, allemaal moeten ze gekortwiekt. En vandaag was het heerlijk weer, dus aan het werk.

Door het knippen kun je gedurende korte tijd de structuur van de achtertuin goed zien. Daniel, die het verzonnen heeft, is heel goed met landschap.
Links boven in beeld Lonicera fragrantissima nu helemaal in bloei en bezocht door zwermen bijen en hommels, met beneden een tak in close-up. Helaas kan ik de geur niet voor de lezers vastleggen, het is verrukkelijk!
Linksonder in beeld de decoratieve bladeren van Farfugium japonicum, die het afgelopen jaar voor het eerst weer eens NIET gebloeid heeft, anders doet hij dat laat in oktober. Familie van ligularia. Hij kan heel goed tegen droogte en hitte.

Zodra het weer het toelaat is alles hier gelijk wakker, al heb ik nog geen vlinders gezien. Wel hagedisjes en van die dikke, zwarte hommels en zo. De Europese kanarie zat vandaag voor het eerst te zingen. Láát!

Er is wel het een en ander bevroren. Zo zagen de potten met verschillende soorten vetplanten er armzalig uit, grote delen van de planten helemaal zwart. In een grote schaal heb ik stukjes en losse blaadjes gestopt en dan maar kijken wat het gaat worden. Van de planten in de trogjes op de rand van het balkon vóór heeft er een zich tussen de stenen beneden uitgezaaid. Zoiets vind ik altijd enorm grappig!
Aan de Chileense krokussen zitten nu nog meer bloemen en het ziet er steeds mooier uit. Ze bloeien lang, leuk!

25 februari 3 bloemen zijn er, maar nog niet helemaal open. Zodra dat gebeurt komt er een andere foto. Wat een kleur!!! Ik had ze nog nooit gezien, dus ik ben verrukt.

Tecophilaea cyanocrocus in al zijn glorie op 26 februari met de zon aan.

23 februari Voor het eerst weer een zere rug van het tuinieren. Kalmpjes aan dus maar. De eerste voorjaarcyclamen, Cyclamen repandum, bloeit nu ook. De Chileen is bijna zo ver, eentje is open, maar nog niet ver genoeg voor een foto. wat een kleur!

22 februari Weer iets verder op weg naar het voorjaar. De eerste helleborus bloeit, natuurlijk de naamloze roze met de sproetjes. En één Crocus 'Ruby Giant'. Heel spannend: er zitten knoppen in de Chileense krokussen die ik van Rita heb gekregen. Zodra ze fotografeerbaar zijn komt er een foto.
Met de voorspelling van regen heb ik universele mestkorrels gestrooid beneden, waar de meeste bollen staan en hier en daar wat geknipt. Erigeron karvinskii, die ik ook in Tanzania tegenkwam!, moet behoorlijk gefatsoeneerd worden. Zodra de bloei begint - en dat kan volgende week zijn - wordt het moeilijk hem af te knippen.

18 februari Meer voorjaar, gelukkig! Iets van 14 ° en hier en daar wat in bloei. De krokussen weet ik nooit zeker, 'Golden Bunch'? en Chaenomeles moerloosii met eindelijk een flinke hoeveelheid bloemknoppen. Dat heeft dus 7 jaar geduurd.

8 februari Merkwaardig dat de plant uit Tanzania, die ik niet kon thuisbrengen, een direct familielid is van de kamerplant die we allemaal kennen. Deze heet, geloof ik, iets van Chlorophytum comosum 'Ocean' . Ik koop hem regelmatig als Daisy, onze poes, niet buiten gras kan eten. Meestal in de winter in Voorthuizen. Hij wordt vreselijk groot en krijgt ook nog heel veel stekken, die je weg moet geven of anders weg moet gooien! De bloemetjes zijn wel lief, wit. Er zit een bloeistengel aan, maar de foto is verkleind en verdund, dus de bloemen zijn niet goed zichtbaar.

3 februari Heerlijk weer vandaag, graad of 15 met zon. Bieslelies en wilde lavendels geknipt en nog een stuk of 4 amaryllissen opgepot.

31 januari Er bloeit één krokus! Nu maakt een krokus nog geen voorjaar, maar het komt eraan. Het is nog steeds koud, vannacht heeft het wat gevroren, voor komende nacht staat er ook vorst op het programma. Ik kan maar beter mijn fresia's afdekken. De dagen lengen merkbaar.
Ik heb de gekregen agave zonder verdere verwondingen verpot en ook nog een paar amaryllissen, maar allemaal dezelfde misère. Toch komt er bij een, die al een weekje binnen staat, een bloemknop te zien.

27 januari Gisteren ben ik begonnen met het opnieuw oppotten van de hippeastrum bollen van vorig jaar. Ze zien er allemaal beroerd uit, helaas, dus ik verwacht er niet veel van. In de pot met de kleinbloemige oranjerode 'Supreme Garden' die vorig jaar met tig stelen had gebloeid zaten bovendien wel een stuk of 12 engerlingen, ook niet bevorderlijk voor het welzijn van de bollen.

26 januari In Brian Mathew's boek over kleine bolgewassen vind ik onder Colchium hungaricum een beschrijving die wel eens heel aardig zou kunnen kloppen met het middelste plaatje van die 3 vroege bloeiers afgebeeld bij 21 januari. Vagelijk klinkt er ook een belletje: ooit besteld, nooit eerder gebloeid? De bloei duurt maar heel kort, maar er is nu een tweede bloem. W.s. beter in een pot, zo'n pietepeuterig dingetje gaat snel verloren in een tuin. Overigens klopt de beschrijving van wat ik niet anders ken dan Colchium laetum in het zelfde boek van geen meter. Het zou bifolium kunnen zijn.
Van Ko kreeg ik voor mijn verjaardag het boek over krokussen van Brian Mathew, antiquarisch, ik heb er jaren naar gezocht, zij het niet heel actief. Met superieure, getekende plaatjes. Crocus mathewii is naar hem genoemd!

25 januari Inmiddels weet ik wat namen van planten die me in Tanzania bijzonder opvielen. Maar deze kan ik nog niet thuisbrengen en de mensen van het bollenforum hebben ook niet gereageerd. Misschien weet een van mijn lezers wat het is?
Viavia, en tenslotte helemaal uit Zuid Afrika het antwoord: Chlorophytum macrophyllum . Met dank aan Elsa Pooley.

22 januari Voor de meeste lezers van het Tanzania-verhaal op onze 'gewone' website is dit niet interessant, maar persoonlijk vond ik het wel spectaculair: ergens kwamen we een plant tegen die ik ken als onkruid, m.n. in de tuin in Voorthuizen; ik geloof dat hij Canadese fijnstraal heet. In Voorthuizen moet ik er heel veel uittrekken. Op het zand daar is dat betrekkelijk makkelijk, alleen laat hij tijdens het verwijderen een nieuwe voorraad zaad los, dus je blijft aan de gang.

Deze in Tanzania was ruim 2 meter hoog, misschien wel 2,20. Ik ben bijna 1,80 ...

In Frankrijk blijken alle geraniums die ik buiten had laten staan, op één na, bevroren. Het is hier minstens -6° geweest. Heb ik weer potten ter beschikking! Lonicera fragrantissima bloeit ook, maar nog maar net. Later foto.

21 januari Je denkt dat er niks gebeurt, maar af en toe even kijken kan geen kwaad ... en dan blijkt ineens het eerste voorjaar hier te zijn: rechts de gele muscari (Muscari macrocarpum 'Golden Fragrance ) bloeien al en dat duurt vaak 2 maanden. In de pot doen ze het beter dan in de volle grond.
Hieronder v.l.n.r. Colchium laetum , iets onbekends en Narcissus romieuxii . Ik vind natuurlijk vooral het witte dingetje in het midden heel spannend, want ik heb geen idee wat het is!

De meeste dingen lopen toch terug, al mest ik bij.

20 januari Gisteren was mijn laatste dag in een werkgroep waar ik eigenlijk toch al nooit in had willen zitten. Ik ben helaas niet van dat sociale ...
Als afscheidscadeau - iets wat ik persoonlijk nou weer helemaal niet nodig vind - kreeg ik een plant. Plantengekken moet je, behalve als je zelf een plantengek bent en de ander goed kent - geen plant cadeau doen. Vind ik. Behalve niet erg sociaal, ben ik ook tamelijk kritisch.
Ik had nogal wat stekelige opmerkingen gemaakt zo hier en daar tijdens het werken in die groep, dus logisch dat men voor een stekelige plant koos. Ik had al direct een gat in mijn hand, haha! Agave 'Victoriae Reginae' heet ie. Ik heb het niet zo op stekelige planten, verdorie. Ik heb maar eerst alle stekels eraf geknipt en voordat dat klaar was had ik nog een gat in mijn hand.
Hij is evenzogoed wel mooi, van een afstandje! De wortels hangen eronderuit, dus hij moet ook nog verpot worden ...

18 januari 2010 Terug van lang weggeweest. In de tuin hier is niet veel veranderd. De Marokkaanse narcisjes zijn wat groter, maar nog niet in bloei en de mimosa langs de weg idem.
Mijn man en ik zijn - om ons zilveren huwelijksjubileum te vieren - een dag of 10 naar Tanzania (mijn droomland) geweest. Daar zag ik o.a. allerlei variaties op het thema 'hibiscus'. De bloemetjes zijn ongeveer op ware grootte.
Er was ook nog een rode miniuitvoering, maar te ver weg om uit de auto te fotograferen en ik mocht er niet uit. Vrij logisch, want er lagen leeuwen naast ...

In de tuin van de allereerste lodge stonden bloemen, waarvan ik dacht 'Habranthus floryii' maar niemand die dat kon bevestigen. Later zag ik ze overal bij tuincentra langs de weg in Arusha te koop. Maar ik geloof, dat je geen planten mag meenemen.
Ik werd pas echt enthousiast toen ik op de bodem van de Ngorongorokrater een heuse amaryllis ontdekte. Ik heb er maar één gezien.

naar boven