In twee veltheimia's zag ik in oktober! knoppen; die zijn flink gegroeid, maar er zijn nog steeds geen bloemen. Misschien staan ze te warm of krijgen ze te veel water; m.n. de wit bloeiende soort heeft wel een erg lange bloemstengel ...
Voorlopig is het nog geen punt, maar als we over een week of 4 naar Nederland gaan heb ik een probleem! Ik heb niet veel zin om 3 grote planten heen en weer naar Nederland te nemen.

Ko is alweer nieuwe frames voor dit dagboek en onze website aan het maken. 

Hieronder: een veldje cyclamens; dat zou nou toch eens helemaal roze van de bloemen moeten worden. Ernaast: een veldje leucojumblad, inmiddels zó veel dat het al een beetje op een grasveldje gaat lijken.

De nachten worden kouder, ik zie al 4° bij het weerbericht voor Béziers staan, dan is het hier nog 2 graden minder. 

Vandaag was het weer een heerlijk weer. Met een wijd open raam schoongemaakt.

Ik heb deze hele website doorgelezen - de Nederlandse versie - om b.v. nog alle plantennamen aan te passen, n.l. hoofdletters aan het begin (deed ik vroeger niet). Wat een massa fouten zaten er nog in, foto's weg, spaties verkeerd etc.

We hebben ontzettend veel plezier gehad van het besluit om dit balkon af te sluiten en van ramen en een dak te voorzien. 

Tot mijn verdriet heeft ook dit jaar de amaryllis niet gebloeid en dan bedoel ik de echte amaryllis, met een niet-holle steel! Hij heeft wel erg veel zijscheuten. Ik ga hem maar in Voorthuizen in de tuin zetten op een beschut plekje, met 's winters een dek erop. Als we daar weer wonen ...

Nog steeds slecht weer en 21 babynarcissen.

De amaryllissen waren ook erg nat geworden en die zijn vast naar de serre verhuisd. Als je aan het werk gaat vind je van alles. In de serre was een klein schorpioentje om het leven gekomen en in een lang niet gebruikte pot had een beerrups zich verpopt. De vlinder was al lang gevlogen, maar de lege pop met aan één kant het berenvelletje met de kop van de rups zat nog in het spinsel.  

Vandaag zijn er bollen gekomen. Hein Meeuwissen, de opvolger van Rita, had heel zachtroze muscari (blauwe druifjes, maar dan roze) in zijn catalogus. Op de foto zagen ze er beeldschoon uit. Ik heb ze in een mooie, grijze pot gezet, ook met het oog op mogelijk verhuizen binnen niet al te lange tijd ... 
Omdat het lekker weer is, 15° of zo en vochtig (ik vind dat heerlijk, vochtig weer, als het maar niet echt koud is en hard waait) ben ik aan de gang gegaan met bollen. Sommige moesten b.v. eens verpot worden. Ik heb 7 minuscule Narcissus romieuxii, opgekomen na de vele regen, opgepot: mijn ervaring is dat pas opgekomen zaden van bolgewassen erg goed direct verspeenbaar zijn. 
Van Anne had ik ooit zaad gekregen van Leucojum nicaense, die moeten ooit roze bloeien, komend jaar? Het waren al heel aardige bolletjes. Waarschijnlijk heet die nu ook acis ... 

Ik zie nu hier en daar de laatste bloeiers van het jaar: Crocus medius. Maar met donker weer blijven ze dicht. 

De pot werd voor van alles gebruikt, maar nu staat er echt een ratjetoe in: de inheemse sedum, S. sediforme of S. ochroleucum, ik weet het niet; Oxalis dentata, die al 2 jaar niet gebloeid heeft en waarvan ik dacht dat ik 'm kwijt was; sprietjes van Onomatheca laxa; Oxalis lasiandra; twee kalanchoë zaailingen en de leukste: Ajuga chamaepytis, midvoor, een eenjarige soort met gele bloemen en erg aantrekkelijk blad. Ik ga kijken of ik hem mee naar Nederland kan krijgen. De bloemetjes zijn heel klein en zaad heb ik nog nooit gevonden, maar het moet er wel zijn, want ik kom de plantjes overal tegen. 

De oxalis is O. flava 'Golden Island' met dank aan Koos van Plantworld Holland.

Veltheimia capensis is een van de weinige uitzonderingen. Ik heb er 2, een 'gewone', die roze bloeit, en een met crème bloemen. De laatste heb ik pas kort en ik hoop, dat hij het dit jaar gaat doen. Ik denk dat ik hem eerst een rustperiode ga geven.
Over die rustperiode liep ik gisteren te denken toen ik - alweer - een bloemknop ontdekte diep in het hart van het roze exemplaar. Het duurt héél lang voordat dat werkelijk een bloem zal zijn.
Mooi blad heeft ie, hè? Frisgroen en glimmend.

Aan gene zijde van de conifeer heb ik de enige vastplant-lathyrus die uit de zaden van Joke is ontsproten geplant. Zo klein als ie was zat er al een mineerder in!

Nog weer eens een stuk of 20 akeleien verwijderd. Zwaar werk als ze groot zijn, maar niet zo erg als de tradescantia's. Daar staan er nog wel een stuk of 5 van (het zullen er wel meer zijn als puntje bij paaltje komt). 

Ko heeft van de zomer in de hoek van alles gedaan tegen de mierenoverlast, maar er zal iets drastischer moeten gebeuren, het is weer flink ingezakt. Beton?

Zowel gisteren als eergisteren een tjiftjaf gehoord, leuk!

Daarna ben ik aan de enorme tradescantia in het verhoogde bed begonnen. Een zwaar karwei, want er stond nog een marjolein doorheen en een morsdode rododendron, die nooit verwijderd is, onder. Het komt ooit wel eens af en de Heer zij geprezen om het heerlijke weer!

Bij onze achterburen staat een prachtige aster te bloeien. Er komt een stuk door de schutting, mooi zo! Hij is bijna 2 meter hoog.

Ik moet op zoek naar iemand die echt van tuinieren houdt en die b.v. een keer per maand wil komen wieden.

Deze rode begonia staat dicht bij ons huis al maandenlang uitbundig te bloeien, leuk hoor.

Sinds kort kom ik nu af en toe een bidsprinkhaan tegen. Gisteren een bij een gietbeurt, vanmiddag een gehandicapt wijfje met maar een vangarm ... Als ik weet waar ze zit zal ik af en toe wat voor haar vangen, van die slome, groene sprinkhanen zij het makkelijkst te pakken te krijgen.

Vandaag eindelijk een bidsprinkhaan gezien. Zoals vaak in september: midden op ons pad tijdens een wandeling door de vignes. 
Er wordt nog geoogst, laat!

*) Ik kreeg net een mailtje van iemand uit Texas en die vertelde me dat ze daar hurricane lilies worden genoemd. Ook Oxblood lily en Schoolhouse lily; ze bloeien als de kinderen - ook in Texas - weer naar school gaan.

Met dank aan Mark Schusler 

In de tuin zie ik nu van alles bloeien, helaas geen grote kleurvlakken, maar verrassinkjes hier en daar: een toefje witte cyclamens, een bloem aan Oxalis bowieii, een enkele sternbergia, de zephyranthes van hieronder. De nazomer is een aantrekkelijk seizoen hier. Ik ben nog in verwachting van nerines, podranea en diverse herfstkrokussen en bovendien gaat de rozemarijn nog uitbundig bloeien.

Deze rode heet Rhodophiala bifida en de roze Habranthus floryii . De eerste doet er 3 weken over vanaf het moment dat de knop verschijnt, de ander 3 dagen. Van de 3-dagen soort duurt de bloem ook maar zo kort, misschien duurt hier de bloem wel 3 weken van. Zou dat even mooi wezen. 

Allebei komen ze uit Amerika.

Na zo'n bui ga ik even slakken rapen. Ik heb er niet heel veel, gelukkig. De oogst bedroeg 4 van die dikke knollen. Die ga ik straks ergens in de wildernis weggooien. Rupsen trap ik meestal dood, want als ze b.v. zoals afgelopen week, op een roosje zitten, dan zouden ze in die wildernis alleen maar verhongeren. Als je naar wat voor beestje ook kijkt en bedenkt dat jij het niet zou kunnen maken, is doodmaken vaak geen optie.

De eerste oxalis liet vanmorgen groene puntjes zien.

Vandaag is het bewolkt en niet heel warm, dus flink in de olie (tegen de beestjes) wat aan débrousaille gedaan, een karwei zonder eind. Tussen van alles vond ik één tak met besjes van Pistacia lentiscus . Ik heb ooit op school Latijn moeten leren en vind dit een heel vreemde combinatie!
Meestal zijn de bessen rozerood, zoals deze, maar er staat ook een struik, beetje ver weg helaas, met oranjerode bessen. Ik vind het altijd erg mooie, decoratieve struiken trouwens, ook zonder bessen.

Het vaasje komt van de Emmaüs en ik heb nog altijd spijt dat ik de tweede die ze hadden niet ook gekocht heb ...

Maar vanavond zag ik een schorpioentje of zoiets, ook leuk. Hij is wat dik voor een schorpioen, even de boeken consulteren. Ja, schorpioen, wel een kleintje. Ze lopen zo grappig!
Gisteren zat er een scolopendre in de kamer, een brede soort duizendpoot, die gemeen kan steken en heel druk beweegt; dat vind ik eersteklas griezels en ik ben, wat beesten betreft, niet bang uitgevallen. 

Boek voor zulke dingen: Nature méditerranéenne en France.

In Nederland zal het w.s. een appartement in (de buurt van) Zoeterwoude worden met Voorthuizen erbij voor de tuin. Het lijkt ons verstandig om trappen in huis te gaan vermijden en bungalows zijn schaars en dus duur in het westen.
Ik zal t.z.t. het mooie weer in Frankrijk missen, maar er staat ook wel weer veel aantrekkelijks tegenover: kinderen, kleinzoon (en binnenkort zijn broertje of zusje) en goede vrienden in de buurt, makkelijker tuinklimaat, veel lekkere groenten en fruit in de winkels ... De kunst van het genieten bestaat toch altijd om vooral te kijken naar wat je hebt. 

En wat zou dit dan wel zijn? Ik hoop Massonia pustulata , gezaaid op 1 april. Ik hou wel een boekje bij, maar het zou slimmer zijn als ik daar gelijk bijschreef wat voor bakje ik gebruikt heb. In een ander bakje komt iets op dat er net zo uitziet en misschien is dat wel Massonia jasminiflora , ooit gekocht op Bidorbuy (soort e-Bay) in Zuid Afrika en gezaaid op 10 oktober van het vorige jaar. Andere bollen komen op als dunne sprietjes, dus de kans is groot dat het inderdaad massonia is.

Tussen de tulbaghia op de foto hieronder staat er ineens een met knalroze bloemen.

Ik heb eens ergens gelezen dat ze langs het water moesten, maar de mijne staan allemaal flink droog, maar krijgen wel regelmatig water.

Het was trouwens warm vandaag, 28°, lekker. Dat is deze maand nog nauwelijks eerder voorgekomen. Madame Jougla - van de wijn - vertelde ons gisteren, dat zij nog nooit van haar leven zo'n koude, winderige julimaand had meegemaakt!

Bij het sproeien vandaag trof ik de eerste cyclamen.

In een tuincentrum deze phygelia, donkerder roze dan ik ooit had gezien en gecombineerd met een mooie verbascum.

En ergens langs de weg in Exmoor Geranium pratense . Nu ik weet van hoe het moet met dat blauw lukt het goed met de foto's. 

Een schitterende blauwe distel -Eringium alpinum - tenslotte in een 'tuin' die we gingen bezichten. De tuin - Hestercombe - viel enorm tegen; het was meer een park en niet eens erg goed ontworpen/onderhouden. Maar er waren een paar mooie hoekjes en deze plant stal, wat mij betreft, de show.

Ik ga even een weekje naar Engeland, bij terugkeer vis ik het wel uit.

Ook vandaag heb ik nog weer een stuk of 7 Canadese fijnstralen uitgetrokken, jonkies, dat wel. De tuin is vrijwel onkruidvrij, maar de zuring krijg ik nooit meer weg; ik vind het gelukkig wel een aardige plant. Er staan wel te veel ezelsoren in, of is het nou net weer die andere? Nee, die andere: prikneus oftewel Lychnis coronaria .

Hij heeft 2 verschillende soorten blad - is geloof ik iets voor scabiosa's - gaafrandig in het rozet en geveerd aan de bloemstengel. En kijk 's wat er naast staat? Je ziet ze dus vaak niet staan, die fijnstraal, en hij was er uiteraard gelijk uit!

Vorig jaar in Tanzania heb ik een foto gemaakt van een exemplaar van ruim 2 meter hoog; zelfde plant of in ieder geval naaste familie. Ik lees net op internet, dat het ook familie is van erigeron en Erigeron karvinskii is zo'n leuk plantje.

In hetzelfde gedeelte is de hamamelis ter ziele en zien de osmanthussen er beroerd uit. Even verderop lijkt de gewone, maar donkerbladige hazelaar ook dood te gaan. De krentenboom heeft al eerder het loodje gelegd en bij de buren ziet de taxushaag er ook niet uit! Het is moeilijk in te schatten of het nu komt door lange periodes van droogte of iets anders. 

Sagina procumbens is een onkruid dat je niet weg kunt krijgen.De meeste mensen noemen het 'mos', maar eigenlijk is het het kleinst bloeiende plantje in Nederland. Het zit graag tussen je bestrating, eerst als kleine sterretjes, maar later met uitlopers met piepkleine bloemetjes en/of zaad. Op zichzelf eigenlijk wel een mooi plantje, maar ik heb er iets tegen. Het heeft héle lange wortels!

De klaprozen hier in de tuin vind ik maar niks. Als je 's morgens om een uur of 8 kijkt staan ze er wel gezellig bij, maar nog vóór 11 uur zijn alle bloemblaadjes al afgevallen. Die gaan er vandaag of morgen uit!

Langs de weg, in helemaal niks, heeft zich een petunia uitgezaaid!

Maar vandaag is er wel weer wat aardigs: Habranthus floryii , ooit gekocht bij de IBS, is een bijzonder bolgewas. Een dag of vier geleden dacht ik 'Jammer dat hij dit jaar niet bloeit!' ... De volgende dag - hij had het gehoord! - zaten er ineens 3 knoppen van direct wel een cm of 7 hoog in en vandaag is de eerste bloem open. De bloei is ook weer zó voorbij trouwens.
Ik heb een tijdje zitten kijken naar een bijtje of een wespje dat erg druk bezig was met de bloem van zijn stuifmeel te beroven. Dikke klonten, relatief dan, aan de achterste poten. Leuk!

Ja, en een mooie foto ook, van ene Erwin van Laar. Bedankt, Erwin!

Het weer was wel lekker vandaag, 24° met wat wind.

*) Blijkbaar ontbreekt in Frankrijk het juiste insect om de bloemen te bevruchten, want er komt geen squashje aan!

Ik probeer uit te zoeken wat nou precies voor beest wat wij de hapjes-vlieg noemen, is. Gisteren heb ik er een e-mail naar Bart Knols, die entomoloog is en bij Pauw en Witteman zat met muggen, geschreven. Hij antwoordde met gezwinde spoed en vond het gedrag typisch voor een daas. Dat zijn die enge, grijze stiekemerds, die je op warme zomerdagen pesten in de buurt van water, paarden en/of koeien. Maar die zijn hier allemaal nergens in de buurt! Bovendien voel je de beet van een daas - die neemt dus inderdaad een hapje uit je! - en het jeukt ook lang niet zo heftig en lang als van dat geval hier. 
Met het antwoord kon ik verder. Zoekend op internet via tabanidae vond ik en entomoloog/medicus in Montpellier en ook hem heb ik een e-mail geschreven. Ik hoop dat hij reageert, maar de Fransen zijn meestal niet zo vlot met die dingen.

Deze Helichrysum stoechas is geweldig. Inheems, je je hoeft er niets aan te doen en erg mooi. Na de bloei knippen is w.s. een goed idee, maar ik heb er graag heel veel!

Ik heb er ook een mooie, effen, karmijnrode cistus vandaan. Cistus x pulverulentus, ook zoeken (en gevonden in de catalogus van Filippi). Staat geweldig naast  Oxalis rubra. Foto komt, er zitten nu geen bloemen aan.

Vanmiddag maar weer eens wat débrousailleren. Toch weer gepakt door een hapjesvlieg, het werk zal 'in de olie' moeten gebeuren. 
Ik geloof trouwens dat er in het nest van de roodstaartjes wat meer beweging komt.

Bijeneter gehoord, niet gezien en het was er maar één.

Het is in Nederland weer laveloos weer, als je het nieuws mag geloven. Hier is het lekker, maar niet bijzonder, graad of 20, vestje aan en overmorgen regen met terugval naar 16 graden. Heel gewoon voor Pasen.

Ik heb het idee dat er minder vogels zijn de laatste tijd. ik heb een paar zwaluwen gezien, maar niet meer dan 2 of 3. Gierzwaluwen zijn er (nog) niet. Ik hoor ver weg in het dal aan de voorkant van ons huis af en toe een nachtegaal en eentje verder weg ergens, maar achter op de heuvel heb ik er nog geen gehoord. Hop en koekoek heb ik allebei gehoord, maar nog niet gezien. Gekraagde roodstaart ook nog niet. Maar we hebben wel een broedende zwarte roodstaart op het nest in de zomerkeuken, zoals de vorige twee jaar.

De rupsjes van de tienuursvlinder zijn nergens meer te vinden.

Rechts heet, dacht ik, dagbloem in Nederland en daar komt hij in verschillende uitvoeringen voor: Tragopodon porriflorus subs. australis die tussen de rotsen voor het keukenraam bloeide. Dat vind ik nou een echt fascinerende bloem. Tweejarig, er komt t.z.t. een mooie pluizebol van zaad aan. 

In de grote pot bij het hek is het tulpje 'Tinka' uitgebloeid. Ik heb er een paar zaaddozen aan laten zitten, want tulpenzaad komt vrij makkelijk (na de vorst) op. Nu bloeit 'Honkytonk' met een naamloos viooltje. Dit soort viooltjes koop ik in november en ik heb er tot juni plezier van. Achterin de pot, als je goed kijkt, het blad van Geranium phaeum 'Anne-Claire'. 

Boven - behalve rondom ons huis hebben we nog een enorm terrein, maar dat wordt alleen gesnoeid omdat het moet, en sommige dingen krijgen af en toe water - vond ik een anjertje, dat normaliter in juni bloeit, met één dikke knop. De witte Rosa banksia *) bij het prieeltje had al bloemen. Diverse bosvogeltjes in knop - minder dan vorig jaar - maar ja, als ik op het terrein ga rondstruinen dan kunnen de stekertjes me snel vinden en al gauw sloeg een hapjesvlieg toe. Gauw naar binnen en een paracetamol erop!

*) Rosa banksia heeft geen dorens. Hij heeft kleine bloemen die zwak geuren en komt in 4 uitvoeringen: wit en geel, enkel en dubbel. Hij doet het hier geweldig. Boven groeit hij langzaam, want daar is de plaats echt tamelijk waardeloos. Evenzogoed groeit en bloeit hij, maar één keer, maar wel heel mooi! Foto later, als de bieslelies ook bloeien.

25 cm hoog, de bloem rechts is qua grootte en kleur ongeveer zó als op de foto. Misschien Moraea sysirinchium of Gynandriris sysirinchium . Dat is een soort die hier voorkomt ...? En ik heb ooit Gynandriris gekocht, maar dat deed niks en dan gooi ik de pot ergens leeg.

Tulipa 'Peppermintstick' is niet alleen heel mooi, het blad is ook de moeite waard. Smal en grijsblauw.

Ook de locale variant op de citroenvlinder vliegt weer rond. Het mannetje heeft oranje vlekken in de voorste vleugels, het wijfje is een bleek citroentje. In het Frans heet hij Cléopâtre .

De euphorbia's staan in bloei, Euphorbia characias; volgens de Fransen is het dan uit met de vorst. 

De squash komt op, alle 3 de soorten. Binnen een week. Op de foto allemaal kleine wondertjes! De mevrouw die me de zaden verkocht heeft, heeft een man die bijen houdt; ze zal navragen waarmee de zaden behandeld zijn.

Omdat ik in elk vakje met een groot gat onderin een kleikorrel had gelegd, was het niet eens een eenvoudige operatie. 2 plantjes zijn er omgekomen, de rest staat beneden. Dat gaat dus vreselijk hard. Het schijnt dat je de squash na 3 maanden kunt oogsten.

De zaden van Afrikaanse bolgewasjes, veel eerder gezaaid, zijn nog niet een opgekomen!

De squashzaden komen op, na één week. Er was op de TV een eng verhaal over planten uit behandelde zaden. Die waren door de behandeling resistent tegen insecten en ook de bijen gingen er van dood, nadat ze eerst de a.s. bijen in het nest om zeep hadden geholpen met giftige honing. In Nederland leidde e.e.a. tot grote bijen sterfte en dat was zorgwekkend. (Met o.a. Klaas v.d. Poel in het programma, broer van Attie (al bijna 65 jaar een vriendin), grappig. Net zo'n stem als zijn moeder had!) De squashzaden zagen er ook wat vreemd uit: 'Green Hubbard' een rare kleur blauwgroen en de beide andere soorten zilverig. 
Ik heb de mevrouw van wie ik ze gekocht heb gevraagd om nadere inlichtingen.

De rupsen op Gladiolus tristis blijven maar komen, zelfs in de regen, Ik heb er al minstens 15 afgehaald en maak ze dood, dus het zijn niet steeds dezelfde.

De camellia die nu bloeit heet 'Awakening Spring'. 

*) Nee, toch niet, 2 blaadjes tegelijk!

Ik heb al tijm in bloei gezien. Verder zijn van de helleborussen de meeste wel open. De zaailingen van de eerste jaren bloeien nu ook, het duurt hier wat langer dan in Nederland. Ik heb één roze met sproetjes erbij en veel crème/gele. Vanmorgen heb ik de oude bladeren weggeknipt, dan kun je de bloemen beter zien. Ik geniet nu en de komende weken van mijn voorjaarshoek, waar de maartse viooltjes beginnen en de knoppen in de 'ouwe wijfjes' zitten. Nog een dag zon en ze bloeien: ipheion.

Langs de weg hier beneden staan een paar onvervalste paardenbloemen te bloeien. Voor zover ik weet heb ik nog niet eerder van die Nederlands aandoende, gele paardenbloemen gezien hier. De paardenbloem van deze omgeving is lichtcitroengeel met een zwart hartje. Erg mooi. Deze trouwens ook. Hij staat ongeveer in het asfalt.

Met deze aangename temperatuur, 15° zonder wind, valt dat even mee!, is het heel lekker om buiten te werken. Het wordt het tijd voor het oppotten van de amaryllissen, die de hele winter in de garage hebben gestaan. Eentje had al knoppen en die staat al een tijd binnen, bijna in bloei. 14 andere kregen nieuwe grond. 
Sommige zijn zó verpieterd dat ik denk dat het nooit meer wat wordt, andere zien er heel goed uit. Kijken wat het gaat worden. Paul - de klussenman/aannemer, die veel arbeid verricht voor m.n. Nederlanders in de buurt, kwam langs en bracht me een emmer zand. Kwam dat even goed uit! Ik ben er altijd heel blij mee, want ik meng de potgrond met minstens een derde zand. Een kleine hoeveelheid zand is nou net niet zo makkelijk te vinden, een grote zak wel en die is te zwaar. Komen ze het brengen (duur) krijg je gelijk een kuub, dat moet je ergens buiten laten liggen en wat doen de buurtkatten dan?

De meeldraden van de piepkleine witte colchium, hieronder, 11/2, ergens een foto, zijn nu geel!

's Middags maakten we met buurman Cor een wandeling op het plateau boven. Wij waren er nog nooit geweest. Er bloeide iets heel kleins als een krokus. Het bloemetje niet meer dan 2 cm. Waarschijnlijk: Gagea bohemica .  

Ik heb er nog een staan, maar die is al uitgebloeid en roze. Misschien is dat Colchium laetum, ik herinner me vaag dat ik die twee ooit van Rita gekocht heb. Die wordt altijd opgegeten trouwens, de colchium bedoel ik.

Je vindt altijd weer leuke dingen in je tuin. Cyclamen graecum heb ik ooit op 2 plekken gepoot, op een plek was hij dit jaar buiten beeld, maar ik vond er wel 5 zaailingen. Hopelijk gaan die overleven. 

Ik zag in Kirstenbosch, de botanische tuin van Kaapstad, ook een cyrtanthus, half bekend, en daar was nog maar een bloem, die enige kans van ontluiken had: stampvol rupsen en die hadden de planten ongeveer tot de grond gelijk gemaakt!

2 februari Een rondje terrein leverde Iris unguicularis op: eentje uitgebloeid, eentje morgen en nog 2 knoppen. Op een plek die wel vrij regelmatig water krijgt. Op de plaatsen waar ik ze aan hun lot overlaat groeien ze heel langzaam. Ze staan er al 4 jaar, maar alleen die bij het prieeltje boven heeft één keer, met één bloem, gebloeid. Nu dus 4, al een hele vooruitgang.
Ook Lonicera fragrantissima zit vol bloesem, zoals de naam belooft ruikt het heerlijk. Het gaat lekker weer worden, dan kunnen de helleborussen ook van start. 10° vandaag , wel veel wind.

Agathosma capensis ?