Op het muurtje aan de buitenkant van de tuin staan wel heel mooie mosjes. Met in één een spannend gaatje.

Hoya kerrii, met als toenaam 'Valentine', gevonden bij Intratuin en door een vriendelijke meneer voorzien van een potje dat hier in huis beter past. Misschien is ie wel net zo sterk als de andere hoya.

Ik heb ooit op de een of andere manier 'n soort papyrus gekregen en vind het erg mooi. Alleen komt er ooit ruzie tussen papyrus en ceratostigma. De papyrus bloeit nu, vreemd! De ceratostigma verkleurt mooi rood. Het lange blad is van sternbergia.

Het vlindertje, dat ik op 19 augustus in Nederland fotografeerde, vloog hier gisteren rond, een kleine vuurvlinder.

Het verbaast me dat rozemarijn in de winter vaak zo uitbundig bloeit. 

Het hart van Crocus medius is mooi donker. Gelukkig ging de regen niet door; nu schijnt de zon en staan alle krokussen open. Als je hier woont is de aanschaf van Crocus medius een goed idee, al moet je een paar jaar wachten op de bloei van eventuele zaailingen.

Hier beneden staan allelei emmers en tonnen vol regenwater. Bijna altijd staat er een niet gladde stok of tak in om de er eventuele beestjes de gelegenheid te geven om te ontsnappen mochten ze in het water terecht komen.
In de ton onder de dakgoot dreef een plankje, nu gezonken. Ik dacht dat hout altijd bleef drijven ... Vanmorgen haalde ik er een kannetje water uit om wat potten te begieten en daar zat een wriemelend hagedisje in. Die ton is een meter hoog, hoe komt zo'n beest erin? Gelukkig heeft zij/hij het avontuur overleefd en heeft nog een minuut of 5 op mijn hand zitten bijkomen. Geen camera bij me. Er ligt een ander plankje in de ton.

Salvia guarnatica heb ik al eerder op de site gezet. Het is niet een uitbundig bloeiende plant, zoals die met het kleine blaadje (bejaardenmoment), Salvia microphylla bedoel ik en dat kan ik eigenlijk ook wel gewoon verzinnen, en bloemen in allerlei kleuren, die bloeit van mei of zo tot november. Die staat nog steeds volop in bloei. 
Deze koele blauwe krijgt meestal maar een of twee aren en na elke winter denk ik dat hij dood is. Wel erg prachtig!

Beneden in de tuin bloeien behalve de krokussen, Oxalis rubra en een hangende rozemarijn, die straks in het voorjaar er voor een tweede keer tegenaan gaat. En die fraaie donkerblauwe salvia. Ik zal er, zodra de zon schijnt, weer eens een foto van maken.    

Omdat ze toch niet heel veel regen kunnen hebben (dan barsten ze soms) heb ik ze even van de balkonrand weggehaald.

Het is nog steeds zo warm dat ik met korte mouwen rondloop en we nauwelijks hoeven te stoken. Ik heb zelfs sandalen aan!

Ergens vlakbij zit een boom kikkertje en bij buurvrouw Mirjam nog een. Af en toe gaan ze flink tekeer, maar altijd maar eventjes en ik kan hem/ze niet vinden.

 Ik krijg nog 3 soorten in bloei, altijd leuk, nee, 4 zelfs. Een witte, die ik altijd vergeet, Crocus Mathewii, snoezig, maar piepklein en hij breidt zich ook niet uit; Crocus goulymii, die het hier goed doet, ook op plekken waar ik er niets aan doe en Crocus medius, die het ene jaar wil en het andere niet. Boven staan er nog ondefinieerbare soortjes, uit zo'n gemengd pakket. 

Ik heb maar snel een foto gemaakt, want er dreigt regen en deze krokussen gaan plat als het regent. Je kunt maar beter Crocus goulymii hebben, want die kan prima tegen regen. Alleen niet zo makkelijk te verkrijgen en bovendien vrij duur.

Ik zag vanmorgen dat er al een heleboel krokussen boven de grond komen. Het is erg warm vandaag, 25° of zo, dus ze zullen wel gauw bloeien. Ik heb Crocus speciosus en Crocus goulymii. Die ik zie zijn, volgens mij, de eerste, die vorig jaar niet gebloeid hebben. Rara! 

Wanneer het warm en droog is zijn de bloemetjes kleiner!

Eerste puntjes aan Crocus mathewii.

De zephyranthes heb ik vandaag trachten te bestuiven met een wattenstokje.

Ik zette haar op de klimroos en daar ging ze aan de slag met een grondige poetsbeurt. Ze houdt haar poot vast met haar vangarm om het hele stuk af te knabbelen. Aan de binnenkant van de vangarmen zitten twee mooie vlekken, die zie je uiteraard alleen als je zo'n beest eens van onderen bekijkt. Deze Truus was een heel rustig type, ze had er niks van dat ik haar van 5cm afstand fotografeerde! 
Op de foto hieronder kun je zien, dat ze ook nog over een paar gazen vleugels beschikt. Wijfjes bidsprinkhanen vliegen niet vaak, de mannetjes wel, maar die zijn veel kleiner en slanker. Fabelachtig mooie beesten.

Mijn buurman, de lieverd, had een zak potgrond achtergelaten voordat hij vanmorgen vertrok. De mijne was op en bij het plaatselijk tuincentrum kost een zak van 40l 8€, schandalig. Met kerst staat in Nederland - dan zijn we er weer - elk tuincentrum vol kerstspul en kun je amper potgrond vinden ...
Ik heb een amaryllis opgepot, want die begon uit te lopen; een, hoop ik, gele met de naar 'Moonlight', niet erg origineel. En schattige 'Spoirot' . Een grote naam voor een klein, wit, hoepelrok narcisje. Ben benieuwd. 

Er komt al een uur een onweer dichterbij. Het is windstil en ik reken maar op boos weer. Voor de veiligheid heb ik alle potten een beetje meer beschermd neergezet. Onder eentje kwam zo'n griezel van een scolopendre vandaan. Ik ben niet bang voor beesten of beestjes, maar dit vind ik een echte engerd: een platte, gele, wriemelende duizendpoot van een cm of 8. Hij schijnt gemeend te kunnen steken. Ik heb geen foto, want ik weet nooit hoe snel ik hem kwijt moet zien te raken!

En als je een beetje moppert (over slechte kaarten b.v.) dan wordt het vaak ineens beter. Hier is Truus 2012, die bij het sproeien vanavond tevoorschijn kwam..

Als je op internet zoekt zegt de informatie: tamelijk vochtig en halfschaduw. 

Bij het water geven verschrikte ik zo'n heel klein bidsprinkhaantje, Ameles decolor. Die wordt hooguit 3,5cm en is erg rusteloos en springerig. Toen ik de camera was gaan halen kon ik haar natuurlijk niet meer vinden. Ik vond wel een baby empuse, nat geworden. Op mijn hand ging zij of hij zich rustig zitten poetsen. Eerst de vangarmen schoon natuurlijk!

Ik heb één boek over bidsprinkhanen, degelijk Duits, 'Mantodea' geheten. Het is een saai werk, de foto's zijn van ondergeschikt belang en bovendien maar matig van kwaliteit. Beter dan niks. Van de empuse staat er een aardige tekening in, hier rechtsonder. 

Tussen mijn stoeptegels staat een combinatie die ik wel in één plant zou willen zien: een erigeron naast het grijs van een teucrium.  
De cactus in het trogje bloeit nog een beetje na en ziet er grappig uit met al die zaadcontainers ernaast. Ik geloof trouwens niet dat er zaad in zit, op een gegeven moment vallen ze gewoon af, dicht. 
Het moet goed geregend hebben tijdens onze afwezigheid, want de leucanthemum (ik weet eindelijk zomaar de naam, op het tweede gedeelte na, 'Green Cloud' o.i.d.) staat voor de 3e keer volop in bloei. 

Bij Cor was een vogeltje tegen het raam gevlogen, maar ik heb geen idee wat het is, misschien een jonge kwikstaart. Vragen aan Adri de Groot ... En die zegt: jonge bonte vliegenvanger.

Ik weet niet meer hoe de vlinder heet. Ooit heb ik lang getwijfeld of ik deze zou kiezen of de kleine vos bij de Vlinderman die onze mooie vlinders op de gevel heeft gemaakt. 

Later: bont zandoogje .

In het grote perk staat een leuk, rijkbloeiend astertje, ik weet geen naam, maar hij doet het goed en breidt zich uit. 

Er staan nog 11 planten die de grond in moeten, maar er zijn ook twee grote kale stukken, één in het grote middenperk en één in het verhoogde stuk.

Verder ben ik in de nooit aflatende strijd tegen de zuring tot mijn immens plezier op deze sedum gestuit. Ik heb hem lang geleden van een vriendin gekregen en dacht dat ik hem kwijt was,. Deze keer heb ik alle sedums in Frankrijk, waarvan ik niet zeker wist wat het was (geen bloei) opgepot en meegenomen naar Nederland en hoera, hier is de groenbloeiende. Ik had indertijd in Zoeterwoude allerlei spannende zaailingen, kruisingen van deze met b.v. 'Matrona', die nu ook dichtbij staat.

Ik heb een vlinderencyclopedie, vol exoten, maar ook met een kaart erin, waarop de bekendste tuinvlinders en daar stond ie op.

Er wonen nu wel twee kikkertjes in, vorig jaar was het er maar één.

Ik kon gisteren de slaap niet vatten, dacht plotseling aan knagende slakken aan de viooltjes en ging gewapend met zaklantaren kijken. Ja hoor, een vette naaktslak: hier nog NOOIT gezien en nog een kleintje. De grote met een ferme zwaai naar de overkant en het kleintje naar de andere wereld 'geholpen'. Rare uitdrukking.

*) Cor zegt: 'akkerscherm. 

Tinantia pringlei , 'Heartthrob' , met een bekend trekje: kleistogaam; rechtsonder Viola hirsutella , al van eerder dit jaar. Ik had niks over slakken moeten zeggen, want vannacht is er eentje langsgekomen, jammer! Ik had er ooit al eens van Anne gekregen, mee naar Frankrijk, volledig opgeknaagd! Viola koreana heb ik mee hierheen genomen. Ook zo'n fraai bladplantje. Het was de enige die ik over had na de elfstedenwinter. André vertelde me, dat die zich zó uitzaaide in zijn rotstuin, dat hij ze in woede allemaal had uitgetrokken, onvoorstelbaar. Prachtig in een lage grijze pot, maar dat zit er voorlopig niet in, want potten moeten nu eenmaal regelmatig water.

Het is koel en het regent, maar beter weer is op komst en ik heb niet zo'n hekel aan regen.

Veel mogelijkheden en een echte uitdaging, omdat je je met zó weinig oppervlak tot je beschikking moet kunnen beperken. En één van de twee moet ook in de winter superieur zijn. 

Maar ja, eerst ons huis verkopen en dat valt niet mee!

Scabiosa is fantastisch voor hier. Ik heb grote en kleintjes en ze kunnen droogte en nattigheid verdragen kennelijk.

De commelina's -Commelina tuberosa   staan schitterend te bloeien, helemaal achter in de tuin. Een cm of 60 hoog en van een onvoorstelbaar mooi blauw. Ik had ze vaker gezien en ook wel gehad, maar lang niet zo mooi als deze. Misschien zijn het zandliefhebbers?
Het zou me overigens niets verbazen als het naaste familie was van de irritante tradescantia's.

Het barst van de marjolein hier. Wel leuk, maar te veel. Misschien aan de voet van de buddleja's. Eerst eens wat regen ...

Ik vond op school planten determineren al leuk en heb het heel goed geleerd, want de lerares biologie, in de wandeling Bakkertje geheten, had er plezier in het ons te leren. Er een leven lang lol van gehad. 
Mijn stokoude FLORA van Heimans, Heinsius en Thijsse leeft nog steeds al is ie meer dan 60 jaar oud en veelvuldig gebruikt. Indertijd mocht je, als iets niet kon vinden, een stuk van je plant opsturen naar meneer Heimans en kreeg je ongeveer per kerende post een handgeschreven antwoord met de naam! 

De plant hieronder bij het bonenkruid is walstro, vind ik dat even leuk. Want de rupsen van kolibrievlinders leven o.a. op walstro. Dat wist ik wel, maar ik had er geen beeld bij. Ik kende ik hem ook van uiterlijk, want ik heb hem vaak in midden Frankrijk geplukt en in boeketjes verwerkt, maar had daar geen flora bij de hand!

En nu is Ko wakker en ga ik thee zetten.

Mijn blauwe potten heb ik inmiddels allemaal weggegeven aan iemand met een huis met blauwe luiken en daar staan ze erg leuk. Ik heb alle grijze bewaard en dat zijn er ook eigenlijk wel een aardig stel. Je ziet ze niet zo dikwijls. Alles staat er goed in!

Maar dit is een andere soort heb ik later gehoord via de Vlinderstichting, n.l. een glasvleugelpijlstaartvlinder.

De koningspage vertoont soms grappig gedrag, ik heb het twee keer gezien. Hij blijft dan in je buurt heen en weer 'wieken', ik kan het niet anders noemen. De eerste keer, heel lang geleden, vloog hij steeds heen en weer boven mijn toen 11jarige dochter, die ervan genoot. Ik trouwens ook, want ik ben het niet vergeten. Ergens in midden Frankrijk. De tweede keer was hier en ik heb er wel een uur naar zitten kijken! De foto rechtsonder is van een paar jaar geleden, 25 maart 2008.

Het is me eindelijk gelukt een plantje van de eenjarige ajuga in een potje in bloei te krijgen, ik heb er zelfs twee. Het komt ook in Nederland voor en ik hoop dat ik het in Voorthuizen aan de praat krijg. Hij moet zich daar dan uitzaaien.Ajuga chamaepitys.
Ik heb er hier vrij veel, maar ze staan allemaal tussen de stenen en het lukt vrijwel nooit om een exemplaar met voldoende wortels eruit te trekken!

Het lijkt asof de helft van de amandelboom dood gaat. Links is gewoon groen, rechts werd geel en het blad is er nu vrijwel af. 

Callistemon speciosus *)

Een soort blauwe klaver, waarvan ik de naam niet weet, breidt zich langzaam uit  op het terrein. Er was er ooit maar één, bij het zwembad, nu veel meer. Vrij hoog, cm of 50/60, en ijl van structuur, niet erg opvallend. De kleur van de bloemen vind ik heel mooi. 

Aan een andere  catus zit alweer zo'n enorme bloem. Deze vind ik peroonlijk nog fraaier dan de vorige. Toevallig weet ik de naam van de cactus, een mond vol: Echinerus rigidissimus rubispinus. Hij voelt niet prikkerig aan, want de dorentjes liggen vlak, dus hij is hanteerbaar, prettig en bloeit veel langer dan de vorige soort, zie 26 mei.
Die cactussen staan altijd buiten, krijgen soms regen en als er lang geen regen is wel eens water. Ze gaan, als we hier vertrekken, naar de buurman!

Zoals elke schooljuffrouw bezit ik veel geduld, dus ik ben bij de IBS de fotogallerij gaan bezoeken. Je gelooft niet hoeveel soorten bolgewassen er zijn. Ik kom uit op Habranthus tubispathus[, maar nu weet ik nog niet hoe ik die gekregen heb, want in mijn zaaiboekje met aantekeningen komt die niet voor.

Onderweg naar iets ver weg vorige week heb ik wel 2 maal een roodkopklauwier gezien. Die zitten vaak tussen Cazedarnes en de weg naar Cruzy op de draden langs de weg, nu tot augustus.

Hieronder een verbena. Ik moet opzoeken welke precies, Verbena rigida waarschijnlijk; hij heeft naast V. bonariense gelegen. Eigenlijk had ik niet verwacht dat hij de afgelopen koude winter zou hebben overleefd, maar hij doet het prima. Staat wel flink in de zon en beschut. De naam komt ook wel. In Nederland had Verbena bonariense het loodje gelegd, jammer, het is een plant waar ik dol op ben, vanwege zijn structuur, het vlinderbezoek en de zeer langdurige bloei. Ze hebben hier niet allemaal overleefd, maar genoeg om het leuk te houden!
V. rigida is volgens de boekjes tweejarig, maar hier bloeit hij al voor het 2e jaar!

Rechtshieronder is eigenlijk een vreselijk onkruid: kleefkruid in bloei. Dit is meekrap, waar ooit een verfstof uit gewonnen werd als ik het wel heb. Ik laat hem graag staan als hij me niet in de weg staat, omdat de rupsen van de meekrapvlinder, het bij iedereen geliefde kolibrievlindertje!, hierop volwassen worden. Niet dat ik ooit een rups heb gezien. Hoort bij de pijlstaarten. 

Lekker warm vandaag: 32°

Naschrift: in de loop van de zomer is hij doodgegaan!

Linksonder tulpenzaad. Van Tulipa clusiana 'Tinka' komt altijd massa's zaad.  Tonkie (Honkytonk) brengt nooit wat op, gek! En al door velen gefotografeerd: een bol pluis van een paardenbloem.

Met het verplanten van iets (kan even niet op de naam komen) dat ik wel wil weggeven, maar de pot ervan niet, stuitte ik op een flink mierennest in de pot, met honderden poppen. Een plukje grond met poppen deponeerde ik aan de straat, leuk voor de vogeltjes, dacht ik, want ik hou meer van vogeltjes dan van mieren. Vervolgens begonnen de mieren in dat plukje als bezetenen de poppen naar een plekje schaduw te transporteren. Vond ik eigenlijk wel weer zielig!

Die witte, met blad dat op flox lijkt,  staat ook tussen de tegels. Ik ben niet zo gek op wit, maar dit is wel een leuk plantje! De boeken staan in Frankrijk, volgende week proberen op te zoeken. Phlox subulata 'Maischnee'?

Ik kan me haast niet losscheuren uit de tuin: het is een lust voor het oog. Driekleurige viooltjes aan de voet van de roodbladige hazelaar, die gelukkig niet zo dood is als ik dacht.

Het is tamelijk warm en met een beetje geluk gaat de eerste bloem aan de dictamnus open en kan ik nog net even van de geur genieten. De plant zelf ruikt ook lekker, merkte ik toen ik een wit exemplaar, nog geen bloemen dit jaar, verloste van omstaand onkruid. Een vrijgemaakte dictamnus, haha. 

Bij de pimpelmeesjes komt ongeveer elke 15 seconden een van de ouders voeren Bij de roodstaartjes was dat veel minder vaak. Ik kon daar via de camera niet goed zien of het mannetje of het vrouwtje kwam voeren, misschien was er maar één oudervogeltje over? Er moet hier wel erg veel voer te vinden zijn! Het barst kennelijk van de rupsen. Al gezien ook, in mijn nieuwe krentenboom! Morgen weer naar huis. Ik heb geen zin!

Uvularia, dat is 'm. Net zulk soort blad en voorkomen, een beetje slapper. En die is er wel geplant en op dezelfde plek! Rara! Uvularia vind ik leuker, maar het is een lastpost!

Het is een kind van een struik, heel lang gelden bij Zwijnenburg gekocht, onder de naam 'Joseph Rock', maar dat was/is w.s. een hybride en heet dan Polygonatum humile ...? Die staat dus nu in Groenlo mooi te wezen.

Het is niet zo waarschijnlijk dat ik dit exemplaar nog eens met eigen ogen zie bloeien en met eigen neus kan ruiken. Het laatste schijnt de moeite waard te zijn.

Nadat het huis en daarmee de tuin geheel van ons was in het najaar heb ik direct bollen gepoot. Die mochten er om een of andere reden voorheen niet in. Allium karataviense die het tot nu toe bij mij nooit heeft willen doen, staat op het ogenblik prachtig te bloeien in het talud. Ook Allium atropurpureum ziet er goed uit, volgend seizoen meer. Hollandse irissen doen het niet geweldig, Allium moly gek genoeg ook niet en van A. neapolitanum heb ik zelfs geen blad gezien. 
Bij de bestelling vorig jaar had Hein Meeuwissen, die Rita's kwekerij heeft overgenomen, een cadeautje gedaan in de vorm van mij onbekende Brimeura amethystina , echt iets voor mij: miniatuur fraai blauwe bloemetjes, een beetje als boshyacintjes. In Frankrijk stonden ze een beetje te kwarren en daarom heb ik ze maar meegenomen. Foto hierboven. Heel lief!
Komend seizoen ga ik botanische tulpjes proberen, die moeten wel wat droogte kunnen verdragen. Nu onze terugkeer naar Nederland imminent is zal er wat met de potten en planten in Frankrijk moeten gebeuren, voor zover ik dat nog niet gedaan heb. De grote grijze pot komt in augustus mee hierheen. Die kan mooi met iets op de cirkelvormige bestrating achter met iets. Bont zevenblad?

Morgen naar Boskoop. Een boom halen voor midden voor. Carpinus japonica moet het worden volgens Zwijnenburg. De vrijer van mijn oudste dochter is boomkweker, ik heb hem eindelijk ontmoet. Hij is wég van carpinus en heeft heel wat fraaie exemplaren op zijn kwekerij staan.

30 april Vanmorgen de overburen op de koffie gehad. We weten nu hoe ze heten: Henk en Bertje. Daarna uitgebreid de tuin in en dat was met het heerlijke weer, boven de 20 graden, lekker: korte broek en blote benen.

Ik heb een zooi van dit witte spul weggehaald, maar ik kan er niet achterkomen wat voor onkruid het is, een soort muur, maar muur breekt makkelijker af en is grover. (19 mei: Akkerhoornbloem ). Tot mijn schrik zag ik dat er twee plekken met kweek zijn. Ik hoop dat ik het weg kan krijgen. Misschien kan de tuinman een soort schot aanbrengen tussen het grote perk voor en de rest van de tuin. Ik hoop dat ik dan in de rest de zuring kan uitroeien

Ik heb al de helft van de potten opgeruimd en Cor heeft laten weten dat hij de trogjes graag wil. Mooi, het staat genoteerd. T.z.t. wordt het moeilijk potten te onderhouden, tenzij er b.v. sempervivum in staat. Ik zie ons wel in een flat in de buurt van Leiden wonen, Zoeterwoude b.v., en dan met enige regelmaat naar Voorthuizen gaan, maar als dat moet omdat de potten te droog worden krijg ik problemen met Ko ... Ik weet nog niet hoe het met de oxalissen moet, want die zijn me wel dierbaar!

Daar was het voorjaar uiteraard verder gevorderd. De bermen stonden hier en daar helemaal in bloei met onbekende composietjes, 80 cm hoog of zo. De bloemen die het midden houden tussen een margriet en camille maakten door het gele randje om het hart een crèmegele indruk, heel aantrekkelijk. Links een soort farfugium, denk ik, familie van ligularia. De klimop had rode stelen, ook mooi!

In Malaga stond voor het gemeentehuis een zuil van paarsrode bloemen, waarvan ik dacht dat het bougainville was, maar bij nader inzien eerder petunia's.

Ik heb wel de pest in, want hoogstwaarschijnlijk zal ik hem niet zien bloeien, omdat we bijna naar Nederland gaan. Cor let op huis en tuin en ik zal hem om een foto vragen!

Misschien een homeria?

Een paar jaar lang heb ik geprobeerd zaad te verzamelen van een viooltje dat ergerns hier in het dorp in een tuin groeit en ook daarbuiten in de greppel. maar je weet hoe het is met viooltjeszaad: de container springt open en weg is het! En om te ontkiemen moet de vorst er ook nog eens overheen.
Op een dag kwam ik weer kijken of er toevallig iets te vinden was toen de vrouw des huizes in de tuin bezig was. Zij gaf me een plantje ervan. En nu, minstens 3 jaar later, vind ik op een andere plek een zaailing in bloei. Snoezig wild viooltje, ik weet niet hoe het heet. September 2014: Viola canina .

Mijn buurvrouw heeft een paar rozenstruiken in haar tuin en het blad, vers uitgelopen, is op het ogenblik prachtig!

Het heeft eerste een jaar of 2, 3 geduurd voordat er zelfs maar een bloem aan de chaenomeles kwam, vorig jaar bloeide hij voor het eerst goed. Ik snoei hem elk jaar vlak voor de bloei, dan zie ik de knoppen goed zitten en haal alles eraf wat ik niet wil hebben.  

Er moet nog steeds veel worden opgeruimd. De nodige potten zijn al leeg, van b.v. geraniums, die al járen buiten stonden! Gelukkig zie ik plotseling iets dat blijkbaar toch overleefd heeft, zoals vanmorgen: een wit Maarts viooltje.

Winterbloemetjes - Dipotaxia tenuifolia - heb ik dit jaar ook bijna nergens gezien. Het is een soort crucifeertje. Buiten zijn soms hele velden wit als ze bloeien. Ze ruiken lekker en laten zich in een vaasje zetten; bovendien kun je het blad eten. 
Er is heel veel dood of zodanig beschadigd dat er pas volgend jaar weer bloei te zien komt. 
Van Gladiolus tristis b.v. komt dit jaar niets terecht. Voor Cyrtanthus mackenii, die elk jaar zonder mankeren bloeide tot nu toe, hou ik mijn hart vast. In één pot zie ik wat sprietjes, die heb ik in de winter binnen gehad, maar de pot buiten ... Viola koreana, jarenlang gehad: weg! 

Vanmorgen zag ik een stuk of wat metselbijtjes bij de flat die ik ooit speciaal voor hen heb gemaakt in mijn kleiklas, jaren geleden. Er wordt altijd dankbaar gebruik van gemaakt, alle woningen zijn elk jaar bezet. 

Rechtsboven: roze 'blauwe druifjes', nieuw in het assortiment van Hein Meeuwisse, die Rita's bedrijf heeft overgenomen. Als ze wat verder zijn zal ik ze nog een keer fotograferen, maar ik ben een beetje ongeduldig. Ze zijn net zo mooi als ik gehoopt had en staan prachtig in een grijze pot.
Ik ga alle grijsgeglazuurde potten bewaren, de andere worden van lieverlee aan dez en gene weggegeven, want in Nederland heb ik w.s. niet meer zo veel plaats voor potten en ik kan het ook niet blijven bijhouden, vrees ik ...

Zelfs zo vroeg in het jaar heb je kans op een leuke ontmoeting. Op een struik of zo kun je haar of hem nauwelijks zien ... een larve van een empuse. Een leuk soort bidsprinkhaan, waarvan de jonkies 'diabolin' (duiveltje) worden genoemd. Volwassen exemplaren zijn groen met een geribbelde buik. Van dit soort eet het wijfje haar partner niet op. Sympathiek! Rechtsonder ong. ware grootte.

Weer heerlijk weer, om 10 uur was het al 14°. 

De knop van Ruby Meyer is in een dag al 1 cm!

Over een maand of 2, 3 gaan we weer naar Nederland en ik moet dus wat haast maken met de amaryllissen. Met een beetje goede wil staan ze - die dat nog willen - in bloei.   

Het was vandaag fantastisch mooi weer, zonnig, wat wind en een graad of 18? 20? Ik kon zelfs mijn echtgenoot bewegen tot een flinke wandeling. 

Buiten waren er hier en daar bloeiende goudsbloemen te zien. Het oog van de overwinterende sprinkhaan is erg mooi.