Grove dennen ruiken
lekker als het warm is. Ze geven ook schaduw. Maar helaas laten ze ook
bergen naalden vallen en verteren niet. Daarom hebben we ze rond
het huis weggehaald, maar de knoesten of soms stukken stam laten staan.
Een stam dienst als basis voor een vogel-voerhuisje. Twee andere
steunen een roos.
Rosa mutabilis
is geweldig voor dit klimaat. Hij wordt nauwelijks aangetast door
luizen en is ook niet gevoelig voor ziekten. Bloei van eind april tot
de winter invalt. De bloemen beginnen geel tot zalm en worden later
donkerroze.
Bezwaren zijn dat hij wat steun vereist en bijna geen geur heeft.
Rosa banksiae
lutea is de andere. Het is een snelgroeiend, vrijwel doornloos roosje,
dat in mei bloeit met een overdaad aan gele pompoentjes. Probleemloos.
Ik overweeg de aanschaf van een zelfde roos met enkele, witte
bloemetjes, geurend. Deze rozen kunnen goed tegen droogte. (En die witte is
inmiddels gearriveerd en bloeit al, zo klein als ie is, eind
april.)
|
 |
|
|
|
17 april 2007 Het
gele roosje, dat ik 4 jaar geleden heb geplant, is inmiddels
uitgegroeid tot een behoorlijke struik van 2 1/2 meter hoog
en lekker gevuld. Op den duur wordt hij echt heel groot,
maar we zullen wel zien als het zover is.
Ook het witte exemplaar boven, dat in armetierige grond
staat en maar zelden water krijgt doet het uitstekend. Een
keer per jaar geef ik wel mest. |
De Rosa banksiae
lutea kocht ik gewoon in het tuincentrum hier in de buurt. Er is een heel goede kweker in Mèze, Phillipi.
Ook bij Gill Pound, la petite Pépinière de
Caunes, kun je aantrekkelijke planten vinden. Zie voor adressen, boeken e.d.
onder diversen met allerlei onderwerpen.
|
| Van Gill heb ik een fraaie melianthus
,
met grote, geplisseerde grijze bladeren en een mooie vorm en,
belangrijk, heel goed bestand tegen heet en droog. Na de winter wil hij
wel eens wat verfomfaaid zijn, maar een beetje bijknippen doet
wonderen. |
|
Even een anekdote:
ik mag graag naar ATWT kijken. Lekker om 4 uur 's middags, even zitten
met een kopje thee. Ik verheug me altijd op de afleveringen
vóór kerst, in de serie dan, het kan hier
augustus wezen. Geheid dat iemand iemand anders uitnodigt om langs te
komen 'to trim the Christmas tree' hetgeen steevast vertaald wordt als
'de kerstboom bijknippen' ipv optuigen.
|
|
|
Aan de voorkant
van ons huis is een muurtje met een hek. Mooi is het niet: er staat
o.a. een lelijk geplaatste meterkast voor en het was al geen mooi
muurtje ook. Inmiddels is het netjes afgestreken en aan de buitenkant
geschilderd. De tuinman had ook voor dit muurtje een heel goed
idee: zet gaas aan de binnenkant en plant daar klimmers, die er t.z.t.
overheen gaan hangen. Zo geschiedde.
Er kwam een Solanum jasminoides
,
een soort superplant, die in april van start gaat en tot ver in de
winter boeketjes lichtpaars tot witte bloemetjes produceert;
en muhlenbeckia
waarvan ik de tweede
naam niet weet.
| Het is een aardige, m.i. veel te weinig
toegepaste (ook in Nederland!) klimmer, met als enig nadeel dat hij wat
opdringerig kan worden. |
Philippi maakt in zijn catalogus melding van Muhlenbeckia complexa
, met dofgroene blaadjes, maar
de blaadjes van deze soort glanzen. |
De blaadjes zijn heel klein, hooguit 1 cm, en
vrijwel rond. In de nazomer komen er eigenaardige, onopvallende,
crème bloemetjes aan. Ze lijken een beetje op kaarsvet.
De verdienste van de plant is zijn frisse
uitstraling en het feit dat hij door iets anders heen groeit, klimop
b.v. gaat en dat dan iets luchtigs geeft. Heeft steun nodig om zich
omhoog te winden en verliest 's winters zijn blad. Hij kan zonder
bezwaar met een schaar in toom gehouden worden.
|
|
|
bloemetjes op ware grootte
|
|
| Verder
groeien er de onvolprezen Trachelospermum jasminoides
, wintergroen, glanzend blad, geurende
witte bloemen in de zomer, een witbontbladige klimop (waar ik wellicht
ooit spijt van krijg, omdat het zo'n enorme groeier is), een tevens bontbladige kamperfoelie,
Lonicera 'Harlequin'
, met gedurende korte tijd roze
bloemen die beeldig bij het blad kleuren en dan nog twee planten met
gebruiksaanwijzing. |
| De eerste heb ik gekocht als
bignonia. Vast en zeker familie van campsis, maar de bloemen zijn roze,
zuurstok- en lichter, met streepjes in het hart. Het eerste jaar kwamen
er slechts een paar bloemen aan, maar hij had al een stevige stam aan
het begin van zijn tweede seizoen. Hij heeft dat jaar goed gebloeid, in
september en oktober, hier een tweede bloeiperiode. Toen kwam de
afgelopen akelige winter, behoorlijk koud. En tot mijn grote verdriet
liep hij in het voorjaar niet uit. Althans niet toen ik dat verwachtte.
Maar al tamelijk laat verschenen er plotseling scheuten uit de voet, de
'souche', zoals dat hier heet en die scheuten zijn uiteindelijk wel een
meter of 4 geworden. De knoppen zitten er al in (vandaag 1
september)
en Ko heeft een soort boog moeten maken omdat hij TE LANG werd!!!
Pierre Cuche noemt hem Podranea ricasoliana
. |
 |
De tweede
heet Pandorea jasminoides
.
Het aardige is dat podranea en pandorea anagrammen van elkaar zijn. Ze
lijken ook op elkaar. Pandorea is wat mij betreft een lastpost.
Waarschijnlijk is het hier toch niet warm genoeg. Hij bloeit in het
voorjaar, 'campsis'bloemen, wit met een donkerrode keel. Ook de
pandorea heeft problemen gehad met de winter en is toch weer
tevoorschijn gekomen, maar hij is nog niet veel groter dan anderhalve
meter en ik hou mijn hart vast.
|
|
 |
Een leuke heg
De Franse wet:
Heggen planten op minstens 50 cm van de buitenrand van je
terrein en niet hoger dan 2 meter.
Gezien hier in de buurt: een heg van hibiscus
.
In Nederland ben ik niet zo dol op hibiscus, omdat in de regen de
uitgebloeide bloemen van die vieze proppen produceren. Hier heb je daar
geen last van. Uitgebloeide bloemen verdrogen. Dat is met afgevallen
blad ook al zo en dat vind ik wel eens jammer, want waarmee voed je dan
de nuttige wormen?
Hibiscus staat garant voor rijke, langdurige bloei. Mijn vriendin Gita
telt jaarlijks de bloemen aan haar struik in Nederland en komt tot
7400+ in 2005!!! |
|
Abelia grandiflora
doet het in Nederland goed. Hier doet
hij het beter. De bloei is heel lang, van juli tot in oktober. Een niet
zo'n in het oog springende struik, eerder verfijnd. In vrij korte tijd
is hij een meter hoog en wordt uiteindelijk ongeveer anderhalve meter.
Het lijkt me dat je er fraaie, wat losse heg van moet kunnen maken.
Je ziet hier ook vaak een heg van vuurdoorn, pyracantha
.
Zo'n heg daar komt geen hond door, dichtgroeiend en vol doorns. De
bloemen stinken een beetje, maar veel van dat alles wordt goedgemaakt
door de oranje, soms gele, bessen die vanaf september in enorme
hoeveelheden aan de struiken zitten. In Nederland zijn die in no time
weg: de merels en spreeuwen zijn er dol op. Maar er zijn hier vrijwel
geen merels en ook niet echt veel spreeuwen. Als losgroeiende heg vind
ik hem in het najaar schitterend.
Ik heb net gelezen dat de Fransen proberen het gebruik van
pyracantha te ontraden, omdat ze gevoelig zouden zijn voor
bacterievuur (bron: Mediterrenian Gardening). Ik weet dat in
Nederland sommige cotoneasters verboden waar zijn om dezelfde
reden. Gelukkig heb ik er geen ervaring mee. |
|
|
| Ik ben natuurlijk ook al geen
professionele fotograaf, dus het is maar een zootje armoe. Vervanging
zodra mogelijk. Links abelia
.
Midden pyracantha
gesnoeid,
rechts pyracantha
los. Ik
houd trouwens best van strak gesnoeide hagen. Taxushagen bijvoorbeeld.
Ik heb die hier nog nooit gezien, maar ik vind ze geweldig. En ook een
haag van die ordinaire conifeer (bejaardenmoment) kan ik erg waarderen.
Leylandii, die bedoel ik. Alleen buxus zie ik absoluut niet zitten ...
Maar ik vind de combinatie van strak gesnoeid en bloemen niet kloppen
en waarschijnlijk kun je dat ondervangen door alleen te snoeien als de
struiken in casu toevallig even niet met bloeien bezig zijn. Ook een
keer gezien: lage heg van rozemarijn. Leuk! |
|
|
Ook een heg van Teucrium fruticans
is niet slecht. De vorm 'Azureum
'
heeft donkerder bloemen maar blijft iets lager. De struik heeft mooi
zilverig blad en laat zich eindeloos snoeien. Bovendien bloeit hij heel
lang, vanaf vroeg in het voorjaar tot de zomer en daarna nog een
beetje. Ook hiervan vind ik een wat losse heg mooier dan een strak
gesnoeide.
De foto is van de lichte uitvoering, gemaakt op de laatste dag van
november. Als je goed kijkt kun je nog twee bloemetjes, met hun lange
onderlip, zien.
|
Arbutus unedo
,
ook wel aardbeiboom genoemd, komt in deze omgeving vrij veel in het
wild voor. Het is een altijdgroene struik tot kleine boom. Het aardige
ervan is dat hij bloemen en vruchten op hetzelfde moment heeft, al is
er hier toevallig eentje met vruchten en één
bloemtrosje (links) en eentje met bloemen en een paar vruchten ... |
|
|
 |
De struik links stond hier
al, volkomen aan het zicht onttrokken door kermèseik. Er
zijn heel wat uurtjes sloopwerk voor nodig geweest om hem de plaats te
geven die hem toekwam: als solitair is hij het mooist. Nu hij bijna 3
jaar de ruimte heeft gehad ziet hij er prachtig uit en een volgend jaar
heeft hij w.s. bloem en vrucht op dezelfde tijd. De andere plant nam ik
met de allereerste planten mee uit Nederland en is al aardig aan de
maat. De vruchten zijn eetbaar, maar liever gekookt of als jam dan rauw
(want dan kun je maagklachten krijgen). |
|
| Ik denk altijd,
dat planten met van die lelietjes-van-dalenmodel bloemetjes zure grond
nodig hebben. Denk aan gaulteria, pieris, enkianthus. Maar ik heb geen
echt zure grond hier. |
|
|
Vorige
week was ik een paar dagen in Nederland. Op 30 oktober,
schitterend weer!, maakte ik een lange wandeling door Leiden en zag
daar dat Viburnum tinus
in bloei
stond!
Hij komt hier in de Languedoc in het wild voor en heet laurier tin
. Mooi dat hij pas volgend jaar in het voorjaar
bloeit!! Op het ogenblik - 3 november - ziet hij
eruit als op de foto. De knoppen zitten erin en ook nog een enkel besje
van vorig jaar, donkerblauw. Je kunt een prachtig winterboeket maken
van deze viburnum met de tevens in het wild groeiende pistache Pistacia lentiscus
(zou het geen terebintha moeten zijn?),
die in de winter fraai paarsig blad heeft. Als je een beetje geluk hebt
krijgt de pistache roze bessen (maar geen lekkere pistachenootjes).
Ik vermoed dat dat alleen gebeurt bij vrouwelijke struiken.
|
| Vandaag is
het 22 november. Het is in oktober te nat geweest en nu is het
eigenlijk een beetje te koud. Het is wel stralend weer! |
 |
De Viburnum tinus
, zie
hierboven, zit nog helemaal in de knop, maar er is
één letterlijk eigenwijze Tinus!
De podranea (rechts) staat nog steeds te bloeien net als de alstromeria's. |
 |
|
30
november. Het is tot nu toe een behoorlijk onaangenaam najaar geweest.
Veel regen in oktober, gewoonlijk een heerlijke maand, en veel kou in
november. Maar de mimosa is alweer gesignaleerd.
De bloei duurt bijzonder lang. Deze op de foto, een exemplaar in het
dorp, is altijd de eerste, bloeit in december. Bij Gilbert de buurman
rechts bloeit hij in januari en bij Odette, een buurvrouw beneden, als laatste.
Toch is het de zelfde soort:Acacia dealbata
.
Hoe mooi ze ook zijn: mimosa is een b.e.g.b. struik. Hij maakt heel
veel uitlopers en die zijn erg sterk. Niet vlak bij huis planten
dus.
Er zit wat variatie in het blad. Soms is het gewoon groen, soms
geelgroen en soms blauwgrijs en dat vind ik de mooiste. Hem laten
aanslaan is ook nog niet eens echt makkelijk. Men zegt dat je een
bloeiende plant moet poten, maar dat is hearsay!
Ik ben verliefd op een ander soortje: Acacia fimbriata
, met grijzig blad en grote pluizige
bloemen. Een keer gezien, 60 euro ... Ik hoop een keer zaad te pakken
te krijgen.
Wie weet hoe je de bloemen in een vaas binnen pluizig kunt houden? |
|
26
januari 2006 Het is dit jaar tamelijk koud
en dat was het ook in december, dus er gebeurt niet
veel. Maar langs de weg staat een huis met een nu heel
mooie heg van Viburnum tinus!
Ook een
goed idee.
Hij is - zoals je ziet - nog steeds niet heel veel
verder dan 9!! weken geleden, maar wel op z'n mooist.
Het blad is een beetje paarsig in de kou en de bloemen
pas half open.
De mimosa die eind november vorig jaar begon te
bloeien in het dorp beneden is niet verder gekomen.
Nergens nog staat mimosa
in bloei. Ik
heb inmiddels wel ergens gelezen hoe je de bloemen
pluizig zou kunnen houden binnen:
Snij nog een schuin stukje van de steel af, zet in kokend
water en hang er een tijdje een plastic zak overheen
... wie weet!
Naschrift: eind maart bloeiden de mimosa's pas!
|
 |
|
|
 |
|
Ik ben niet zo dol op - 26
januari - winterjasmijn, Jasminum nudiflorum
, maar
het staat wel vrolijk in de kale wintertuinen. Mijn
buurvrouw knipt ze soms stevig af, links; ze laat hem elders
vrij groeien, rechts. Naar boven groeien doet de
struik niet zo erg, dat maakt hem wat lastig in het
gebruik. Maar als je zo goed stenen kan stapelen als
mijn 80+ buurvrouw, dan is ie wel leuk! |
|
|
| Tot mijn grote vreugde liep ik
onlangs op tegen een betaalbare Camellia sansaqua
'Kanjiro'
. Dit wordt ook als sasangua gemeld en voor beide kun je nog
kiezen tussen g en q! Ik had hem in Zoeterwoude op een
beschutte plek in de tuin, een witte, die ook toen al erg
duur was! Hij bloeide in november, dat is eigenlijk ook de
bedoeling van deze... Voor de zekerheid heb ik hem in een
pot gezet, met tuinturf (terre de bruyère) op een
plek uit de noordenwind en waar hij geen ochtendzon krijgt.
Een beetje lastige klant dus, maar o, wat is ie mooi!
Gekocht bij het tuincentrum tegenover Carrefour in
Narbonne, 16,50. |
|
|
|
|
Chaenomeles
bloeit nu ook. Dit is
C. speciosa 'Moerloosii'
is mijn favoriet; volgens mij heet hij ook
wel 'Appleblosom'. Chaenomeles of Japanse kwee bestaat in allerlei
kleuren tussen rood en wit en doet het hier heel goed. Het duurt
vrij lang voordat hij goed bloeit en er zitten dorens aan. Dit
exemplaar zou trouwens beter uitkomen tegen een wat
donkerder muur. Ik heb ergens een foto waarop hij
gecombineerd is met iets zalmroze hyacinthen tegen een
bakstenen muur, geweldig! De bloemen worden in een later
stadium meer oranje. |
Het voorjaar is definitief
losgebarsten. Langs de weg beneden staat een mij onbekend
bloesemboompje te pronken.
Inmiddels is het eind maart en begint coronilla
te bloeien. Een struikje dat ik iedereen van harte kan
aanbevelen. In het wild vind je Coronilla glauca,
linksonder. Bij Philippi kun je nog wat andere
soorten krijgen. Zo als Coronilla glauca 'Citrina'
, rechts,
waarvan de bloemen een beeldig zacht citroen zijn en
ik heb ook coronilla minima, een dwergvorm, die nog niet
heeft gebloeid. Afgezien van af en toe een beetje bijknippen
hoef je er niet naar om te kijken. Ze zaaien zich ook nog
uit. |
 |
|
|
|
|
| Op het ogenblik, half april, bloeien ook
overal de judasbomen Cercis siliquastrum
, met roze,
soms witte vlinderbloemen, die - heel grappig - soms op de stam of
pal op de takken zitten. Het lukt me niet om er hier een te
starten. Misschien als ik eens een flink exemplaar koop, maar dan
moet er weer met een houweel een gat gemaakt worden en een jaar
water etc ...De boom heeft vaak een mooi model en
aantrekkelijk blad, eerst een beetje bronskleurig, later
blauwgroen, |
|
|
Bijna begint, wat mij betreft, de
mooiste tijd van het jaar. En de eerste tekenen zijn daar: de
nachtegaal zingt, een zwartkop gaat hier vlakbij compleet uit zijn
dak en de eerste cistus(achtige) bloem is open. We schrijven 15
april en het regent, dat is gunstig om iets geels te
fotograferen.
|
|
De cistus familie is uitgebreid.
Bij Philippi kun je talloze variëteiten aanschaffen. Neem
een dikke portemonnee mee!
Deze gele is geen cistus, maar heeft ernaast gelegen: Halimium halimifolium
Het is een klein struikje, met grijzig, enigszins
viltig blad en het bloeit in april/mei dus met gele bloemen
met mahoniekleurige vlekken. Die vlekken vind je ook in veel
echte cistussen. Afgezien van hem laten 'aanslaan' hoef je
er nooit meer wat aan te doen. De hele familie kan vrijwel
zonder water, al vind ik persoonlijk dat ze mooier zijn als
ze dat af en toe wel krijgen. De struiken worden niet erg
oud.
Inmiddels is het bijna mei.
De andere cistussen (of zou het cisti zijn) beginnen te
bloeien. Ik heb wat foto's gemaakt en moet de namen er nog
bijzoeken ... |
|
Gewone Cistus
monspeliensis, een lust voor het oog en bovendien
een struik waar je helemaal niets voor of aan hoeft te
doen. Ik moet nog eens uitvissen hoe ze reageren op een
beetje bijknippen, want als je er niks aan doet is hij
wel na een paar jaar òp.
Nu ik veel bezig ben met het opschonen van het terrein
op last van de boswachterij i.v.m brandgevaar, kom ik
opvallen veel dode cistusstruiken tegen.
Rechts een ong. 1 jaar oude zaailing van de bezemstruik
van hieronder. Als je ze niet overal wilt hebben moet je
de zaailingen tijdig verwijderen. Het wordt al gauw
lastig omdat ze een erg taaie penwortel hebben. |
|
|
|
|
|
Met de bloei van de
bezemstruik: Spartium junceum
, raakt het einde van het seizoen in zicht. (We
krijgen nog Trachelospermum jasminoides, bijna in bloei en de
oleander en dan is het wachten op de nazomer.)
Jammer dat je de geur hiervan niet kunt opschrijven:
verrukkelijk
Van tijd tot tijd de hele struik afzagen is goed voor het
model (en de brandveiligheid)
Half mei.
|
|
| Daar is ie dan: Trachelospermum jasminoides
een klimmer met er gezond uitziend,
glimmend blad en veel geurende bloemen eind
mei/juni . Je kunt ook goed
zien hoe leuk muhlenbeckia met iets anders is. |
Een andere klimmer is Solanum jasminoides
die vroeger begint en pas in november of
nog later ermee ophoudt, maar niet geurt. Een flinke
snoeibeurt af en toe doet hem goed. Een ijzersterke plant,
warm aanbevolen. Hij bestaat ook in puur wit. Juni
- november. |
|
|
|
Het is lastig een goed foto te maken van dit plekje, maar het
zit er nu goed uit ... Over het muurtje: muhlenbeckia
en Trachelospermum jasminoides
,
een
onbekende rozerode oleander (ik vind rozerood een geweldige
kleur die bijna overal goed mee combineert, net als crèmegeel
en licht lavendelblauw ...), bloeiende peterselie, ook
erg leuk in de tuin en bovendien handig!; Geranium endressii
, die toch weer op de een of andere
manier mee hierheen is gekomen; groeiend tussen het blad van Salvia elegans 'Scarlet Pineapple'
. Helemaal vooraan nog Nerium 'Framboise'
, die later bloeit dan die erachter, maar
dit jaar overslaat.
De podranea
in het hoekje links kwam
begin mei tevoorschijn uit de wortels en is inmiddels
aangeland aan de bovenkant van het muurtje, dwz dat hij in zeg
4 weken 1m80 gegroeid is!!! De begroeiing van het
muurtje is in het 4e jaar, de oleander in z'n 3e. Allemaal
klein geplant. Deze hoek krijgt regelmatig water en 's morgens
zon. |
|
|
|
De oleanders beginnen nu - eind
mei - te
bloeien; Links Nerium 'Angiolo Pucci'
, die ik
erg mooi vind, maar die helaas niet geurt. 'Framboise'
, rozerood,
ruikt heerlijk, maar gaat dit jaar hier niet bloeien. 'Barcelona'
komt over een week of twee. Daarvan is de kleur heel
bijzonder, lilaroze.
Ik heb vorig jaar stekken gemaakt van een botergele, maar
daar zit nog geen bloem in. Wel bloeit een stek van een héél
licht roze: hij is maar 25 cm hoog, maar staat dapper te
bloeien op een vrij droge plek. Naam onbekend! Stekken maken
is makkelijk op water, zie bij diversen, zaaien en stekken.
Bij Philippi hebben ze talloze soorten. |
| Je kunt er ook een leuke heg mee maken, van
losse struiken naast elkaar, want snoeien is w.s. niet zo'n
goed idee. Het staat erg vrolijk wanneer hij niet erg hoog is
en in verschillende kleuren. Deze zijn allemaal enkelbloemig. |
 |
|
|
Bupleurum fruticosum
staat hier overal in het wild. Ik ken
mensen die er een hekel aan hebben, maar ik vind het een
decoratieve struik. Hij begint half
juni te bloeien en gaat heel lang door. De bloemen
houden het lang vol in een vaas en omdat ze niet heel
uitgesproken van kleur zijn doen ze het prima in een boeket.
Als het lange slierten worden kun je ze heel goed snoeien. En
je hoeft er uiteraard niet naar om te kijken, ook altijd
prettig.
|
Deze vind ik zó mooi! Hij laat
zich helaas niet echt goed fotograferen. Het draait om de
kleur: een subtiel lilaroze, een kleur die je verder niet ziet
bij oleanders. Hij heet Nerium
'Barcelona'
en is
afkomstig van Filippi.
Er stond al Saponaria officinalis
, op deze plek.
Een van origine al hier groeiende plant, die er wondermooi bij
kleurt met dezelfde tint bloemen maar dan iets lichter! Veel
mensen vinden het onkruid, maar ik zie ze wel zitten.
3e aanwezige is Allium sphaerocephalum
, waar ik
nog even een vraagteken bij zet. Ze lijken verdacht veel op de
wilde alliums die hier voorkomen ... |
 |
|
 |
Deze boom ziet er zo lekker
tropisch uit. Een Afrikaans model! Het is Albizia julibrissin
. De tuinman beweert dat het een ramp is
omdat hij zo veel pluis zou verspreiden, maar deze staat bij
mijn buurman en ik heb er nog nooit pluis van binnen gekregen.
Hij bestaat ook in een wat rozere uitvoering.
Het wonderlijke tweede deel van de naam komt van een Perzisch
woord dat 'zachte zijde' betekent! |
5 september Rozemarijn
is zó algemeen dat je haast niet op het idee komt er ooit
iets over te vermelden. Het barst hier van de rozemarijn!
Ruikt erg lekker, vooral als het warm is samen met de dennen.
Van de bandweer moeten we echter de meeste onderbegroeiing
verwijderen en dat betekent dat ik al maandenlang
rozemarijnstruiken weghaal! Vaak zijn dat stokoude exemplaren
die nauwelijks meer bloeien.
Op de foto een gekweekte vorm die zich hier nu drie jaar over
dit muurtje vlijt en waardoorheen ceratostigma en felicia
groeien. Rozemarijn en felicia bloeien twee keer, in het
voorjaar en in het najaar. Ceratostigma plumbaginoides bloeit
vanaf juli en gaat - met een beetje geluk - tot november door.
De verbascum links is ook al aan een tweede bloei bezig. |
 |
 |
16 november Ik
kijk uit op het huis van mijn buurvrouw: o, wat mooi vandaag!
Links een lagerstroemia
, die ik altijd een
beetje stijfjes vind, maar hij bloeit wel lang: juli/augustus,
wanneer er ook niet veel anders is, in verschillende tinten
roze. Zijn herfstkleur is fantastisch, net zoals die van de
wingerd, Parthenocissus tricuspidata
, met zijn grijpgrage
handjes. Het is een muurbedekker waar je even over na moet
denken voordat je hem plant, want je krijgt hem nooit meer
echt weg en als het je lukt de plant zelf weg te krijgen, zit
je nog met de sporen van de hechtklauwtjes en moet je opnieuw stuken
of zo. Maar de kleuren van het najaar zijn
adembenemend en ook in het voorjaar en in de zomer is hij
mooi. Mooi, maar wild! |
27 maart Van
mijn buurvrouw heb ik eens een loot van een appelboompje
gekregen. Aan de Latijnse naam kan ik je niet helpen. Hij
staat hier op een rottige plek, die maar zelden water krijgt,
het behoorlijk goed te doen. Na 4 jaar bloeit hij goed en
daarna komen er appeltjes aan die in koude winters door de
hier zelden aanwezige merels of lijsters worden gegeten.
Omdat deze winter zo buitengewoon warm was waren er geen
hongerige merels en zitten er nog appeltjes aan, terwijl hij
ook bijna bloeit. De combinatie van vruchten en bloemknoppen
is heel mooi, maar niet goed zichtbaar tegen de rode aarde. |
 |
 |
Eind augustus Nog
even en het 2e 'voorjaar' begint. Nu even aandacht voor
de terebint, Pistacia atlantica.
Ik vind het een boom van niks al is ie bijbels.
De vorm is niet erg mooi, hij is rommelig en laat in de
winter onappetijtelijke proppen vallen. (Hij is wel
onverwoestbaar en kan de meest gruwelijke droogte
verdragen.)
Maar ... in deze tijd van het jaar is het dé boom voor vogeltjesliefhebbers.
De hele dag feest, want er zitten nu
bessen aan.
Ik zie allemaal 'juvenielen': zwarte en gekraagde
roodstaart, withals- vliegenvanger, kleine
zwartkop, baardgrasmus en iets
wat ik nog niet heb kunnen plaatsen, klein, slank, snel
en bruinig.
Uit deze boom werd terpentijn gewonnen. Familie van de Pistacia
terebinthus .... die ervoor staat op de foto links. |
 |
| het blad is niet onaardig, blauwig
groen aan rode twijgen. |
|
|
 |
Bij een van mijn buren staan er wel 4 of 5
mispelbomen in de tuin en die staan nú - eind
maart 2008 - in volle bloei. En wat prachtig!
Het schijnt maar kort te duren, maar ik vind het mooier
dan een appelboom: elke bloem staat op zich en is
ongeveer 4 cm in diameter. Iets roze aangelopen. Wow!
Het is trouwens de eerste keer dat ik ze zo rijk zie
bloeien. Mispelus germanica
. |
|
| bovenkant
|
|
|
