bove
Diversen - Ongedierte

naar onderen 

Slakken 
Als ik ze vind doe ik ze in een speciaal bakje met een deksel en een steen erop en binnen 3 dagen ga ik ze ergens in de wildernis weggooien, Of ik gooi ze heel gemeen in de emmer met tuinafval als ik die naar de déchetterie = gemeentelijke vuilstort, waar je alles voor niks kunt dumpen, ga brengen, elke paar dagen. Ik loop regelmatig met een zaklantaren door de tuin bij vochtig weer in de lente/zomer op jacht naar slakken en rupsen.
Als het hopeloos is in een vochtig voorjaar en de slakken glijden in kuddes door de tuin om het jonge groen te verslinden gebruik ik wel Escar-Go. (Uit Nederland) De slakken verliezen hun hongergevoel en houden eenvoudig op met vreten. Mooi zo!

 

In sommige tuinen kun je te maken krijgen met aoûtats. Dit zijn voor het blote oog onzichtbare larven van mijtjes die via polsen en enkels een lekker warm plekje opzoeken om zich vol te zuigen. Behoorlijk weerzinwekkend! Ze hebben het vooral gemunt op mensen die toch al door muggen getreiterd worden en veroorzaken hevig jeukende bulten die wel een dag of vijf last veroorzaken en daarná nog lang zichtbaar zijn. Deze ellendelaartjes leven vooral in gras (m.n. schapengras = dat gras dat vertakt is en ondergrondse uitlopers heeft) en zijn actief tussen eind augustus en ...? Kerstmis? Inmiddels ben ik al eens in februari de klos geweest.
Er staat in nr 63 van het krantje voor de Nederlandse vereniging een artikel over deze narigheid (juni 2010): Nestocyl zou een beetje helpen tegen de jeuk, voorts Apaisyl, Onctose, Sédermyl en Cortésidermyl, de laatste NIET voor kinderen. Ik heb nog Mythocortyl of zo en dat doet niets. Pilletjes uit Nederland Aerius ga ik proberen als ik ze kan krijgen. 

Deze op de foto was van begin december, toen het NB al een keer 3 graden gevroren had. Ik dacht dus dat er geen risico meer was toen ik nog wat plantjes uitzette en had me niet beschermd. Zo'n bult kan wel 10 cm groot worden. 

Gras weg is één optie en ook nog niet gegarandeerd effectief. Verder:

  • Smeer polsen en enkels voordat je buiten gaat werken in met bijvoorbeeld citronella of met 'Skin so Soft' van Avon, een droge olie, die prettig ruikt en goed is voor je huid. Helpt ook goed tegen muggen en zo. Je kunt het net als Tupperware kopen bij mensen die zich daarmee bezighouden. Met dank aan Chantal Smidt.
  • Je kunt proberen de jeuk te verminderen door iets heets, b.v. het lepeltje uit je thee, tegen de bult te houden. Dit werkt helaas niet altijd. 
  • Rescue cream geeft (mij) tijdelijk verlichting. Ook Zweedse kruiden tinctuur helpt tegen jeuk.
  • Nog een mogelijkheid: leg een paar minuten iets kouds, b.v. een nat washandje op de jeukende bult. Dan is de jeuk in ieder geval voor een paar uur weg!
  • Nog eentje: douchen, afdrogen, plek(ken) insmeren met ASCABIOL, 10 minuten laten zitten en dan weer afspoelen. Heb ik nog niet geprobeerd.
  • Wespen- of bijensteek: een natgemaakte paracetamol tegen de steek houden totdat pijn e.d. ophoudt. Uitgeprobeerd en werkt fantastisch. Als je tijdig merkt dat de hapjesvlieg - hierná gemeld - heeft toegeslagen ook.

12 september  Eén jaar later . Ik kom net van de dokter die mijn hart wilde beluisteren en een serie grove aouât-beten op mijn boezem zag ... Zijn advies: werk in de tuin in een djebellah met niks eronder! Blote voeten of teenslippers!  Als je geen djebellah hebt: luchtige, wijde kleding. Aoutâts houden meer van strak zittende kleren.

Behalve de aoutâts zijn er - dat heb ik helaas dit jaar gemerkt bij al het werk aan de débrousaillage in maart/april/mei - ook onzichtbare stekertjes. Één soort neemt een klein hapje uit je vlees: je ziet een mm groot gaatje en een beetje bloed. De bulten worden enorm en de jeuk is hevig en duurt een paar  dagen. De tweede slaat ook in huis toe en beide steken vnl in de schaduw. Als het niet anders kan: broek in je sokken, lange mouwen, olie of zo! Meeste verlichting van natte,  koude lappen en Zweedse kruiden. 
2011 Inmiddels ben ik wat meer te weten gekomen over de hapjesvlieg. Voor zover ik weet gaat het om een simulium. De truc met de paracetamol vermindert de narigheid, maar je moet er heel vlug bij zijn. 
Het andere beestje is phlebotomus die in het Nederlands zandvlieg wordt genoemd, maar het is een heel klein mugje. Niet groter dan 2 of 3 mm en geluidloos. Zij - alleen de vrouwtjes hebben bloed nodig - komt ook wel eens in huis en steekt een paar keer achter elkaar. Heftige jeuk. Een zandvlieg kan de bacteriën van de ziekte Leishmania bij zich dragen, maar de ziekte wordt vnl op honden overgebracht.

 

Niet alleen de eerste bloemen en insecten hebben zich gemeld, ook de eerste narigheid is alweer present: een geheimzinnige ziekte in de rozemarijn, zie foto. Geen idee wat het is, laat staan dat ik weet wat ik eraan moet doen. Help!!!!

Met het voorjaar verschijnen ook de eerste bladluizen. In de 'kas' heb ik kleine anjerplantjes, ze hebben net één of twee blaadjes, maar zijn wel vaak al voorzien van een luis, potverdorie. Ik heb altijd een stokje staan en met een natgemaakt puntje daarvan vis ik de betreffende luis van het plantje om haar dood te drukken.
Bladluizen zijn wél interessant, hoe hinderlijk ze ook zijn. In het begin van het voorjaar kruipen er slechts vrouwtjes uit een winterei, een soort oermoeders. Zij verklaren als groene amazones de oorlog tegen de planten terwijl ze non-stop het leven schenken aan dochters. Er komt geen man aan te pas! De dochters slaan ook meteen weer aan het baren. Als je ze hun gang laat gaan barst het al gauw van de luizendames. Al gauw komen er ook gevleugelde exemplaren en die kunnen zich dan weer snel verspreiden. Pas heel laat in het jaar komen er ook mannetjes onder het nageslacht voor, die bevruchten de laatste wijfjes en die leggen dan vervolgens een winterei, of twee ...

Als ik er niet goed bij kan spuit ik met zeepsop (savon de Marseille), ik knijp dood wat ik dood kan knijpen, zet er lieveheersbeestjes bij, of ik strip de luizen van de toppen in b.v. rozen (daar krijg je erg vieze vingers van!) en als het nog wat later in het seizoen is richt ik een flinke waterstraal op de plekken die voorzien zijn van luizen, ook met name in rozen. Je komt er nooit echt vanaf. Gezonde planten worden echter minder snel aangetast.
21 september Ik had hem nog niet eerder gezien, maar wist van zijn bestaan. Zwarte schorpioentjes - 4 cm - zie je vaker, er zat er laatst een tegen het plafond van onze slaapkamer. Ze zijn betrekkelijk onschuldig: de steek is ongeveer van het kaliber wespensteek.
De gele - 5 à 7 cm -  is andere koek. Pakt díe je dan moet je naar de dokter. Ze zijn erg schuw, schijnt het, en leven onder stenen. D.w.z. ze komen niet spontaan in huis, maar met stenen verplaatsten moet je voorzichtig zijn. Dit exemplaar lag helaas verdronken in het zwembad en dat vind ik dan toch jammer.
Moederschorpioenen dragen hun baby's op hun rug.

In het voorjaar, wanneer er nog niet echt veel groen is in de tuin, moet je opletten met slakken en rupsen. Deze rups noem ik 'uilenrups'. ik weet niet hoe hij in het echt heet of welke vlinder erbij hoort. Een kreng van een rups: eerst lichtgroen, daarna bruin. Komt in het donker tevoorschijn op alle planten, veelvraat. Zit gestrekt langs een takje, maar rolt zich direct op als hij verstoord wordt. Eersteklas pestbeest! Bijna iedere avond grijp ik er wel een of twee van gladiolus tristis, die nu net bloeit.
Toen ik een keer een pot met cyrtanthus mackenii omkeerde om de bollen te verpotten kwamen er een stuk of 12 van deze larven tevoorschijn. Ik weet niet waar ze bijhoren, maar ze zien eruit alsof ze tamelijk vraatzuchtig zouden kunnen zijn. Dit exemplaar trof ik in de composthoop, waar hij of zij niet veel kwaad kan. Ongeveer 7 cm lang en ruim 1 cm dik. Als ik weet wat het is zal ik het hier vermelden. Mogelijk - via boekjes - van een meikever, hoewel ik die verder nog nooit gezien heb hier.

boven